Lucas 19
1 E, tendo Jesus entrado em Jericó, ia passando.
Тунчи Исусо заджиля дэ форо Ерихоно и проджялас пав лэ.
2 E eis que havia ali um varão chamado Zaqueo; e este era um dos principaes dos publicanos, e era rico.
Тай акэ, екх барвало мануш, стидэмаренгоро пхурэдэр, савэ акхарэнас Закхеи,
3 E procurava vêr quem era Jesus, e não podia, por causa da multidão, porque era de pequena estatura.
закамля тэ дыкхэ Исусо, Ко Вов исин. Нэ Закхеи сля цыкноро вучимаґа, и лэсти нащи сля тэ дыкхэ Исусо, колэсти со котэ стидэняпэ фартэ бут манушэн.
4 E, correndo adiante, subiu a uma figueira brava para o ver; porque havia de passar por ali.
Колэсти вов прастэня англэ, заґульда пэ тутово кашт, соб тэ дыкхэ Исусо, кала Вов проджяла мамуй.
5 E, quando Jesus chegou áquelle logar, olhando para cima, viu-o e disse-lhe: Zaqueo, desce depressa, porque hoje me convem pousar em tua casa.
Кала Исусо авиля пэ кодэва тхан, Вов вздыкхля упрэ и пхэнда: — Закхеи! Змукпэ тэлэ! Авдивэ Манди трэбуни тэ авэ тутэ цэрэ!
6 E, apressando-se, desceu, e recebeu-o gostoso.
Закхеи сиго змукляпэ и баря лошаґа прылиля Исусо.
7 E, vendo todos isto, murmuravam, dizendo que entrara para ser hospede de um homem peccador.
Манушэнди, савэ сле котэ, фартэ на чялиля кода, и вонэ пхэнэнас: — Кастэ Вов заджиля дэ цэр! Манушэстэ, саво джювэл дэ бэзима!
8 E, levantando-se Zaqueo, disse ao Senhor: Senhor, eis que eu dou aos pobres metade dos meus bens; e, se n'alguma coisa tenho defraudado alguem, o restituo quadruplicado.
Закхеи ж вщиля англа Рае тай пхэнда: — Рае! Епаш мурэ хулаимастар мэ отдава чёрорэнди, и кастэ лилём будэр, сар трэбуни, мэ рисарава штарвар будэр.
9 E disse-lhe Jesus: Hoje houve salvação n'esta casa, porquanto tambem este é filho de Abrahão:
Исусо пхэнда лэсти: — Авдивэ фирисаримо авиля дэ кадэва цэр, колэсти со и Закхеи исин Авраамохкоро чяво!
10 Porque o Filho do homem veiu buscar e salvar o que se havia perdido.
Чяво Манушыкано авиля тэ аракхэ и тэ фирисарэ кодэлэн, савэ хасиле.
11 E, ouvindo elles estas coisas, elle proseguiu, e disse uma parabola; porquanto estava perto de Jerusalem, e cuidavam que logo se havia de manifestar o reino de Deus.
Кодэлэнди, ко када шунда, Исусо пхэнда инте екх дума. Колэсти со Исусо сля паша Ерусалимо, и мануша гинисардэ, со сиго оттерэлапэ Дэвлэхкоро Тхагаримо.
12 Disse pois: Um certo homem nobre partiu para uma terra remota, a tomar para si um reino e voltar depois.
Исусо пхэнда: — Екх мануш барвалэ родостар лагля дэ дуратуни пхув, соб тэ аче лэсти тхагареґа, а тунчи камля тэ рисявэ павпалэ.
13 E, chamando dez servos seus, deu-lhes dez minas, e disse-lhes: Negociae até que eu venha.
Вов акхарда дэшэн бутярнэн, дэня лэнди пав шэл драхмы и пхэнда: «Затерэн пэ кадэлэн ловэн манди ворха ды кодыя вряма, сар мэ рисявава павпалэ».
14 Mas os seus cidadãos aborreciam-n'o, e mandaram após elle embaixadores, dizendo: Não queremos que este reine sobre nós.
Нэ мануша лэхкиря пхуятар на камле кадэлэ рае и бичалдэ пативалэн манушэн пала лэ дэ дром, соб вонэ тэ пхэнэн: «Амэ на камах, соб кадэва мануш тэ авэл амарэ тхагареґа».
15 E aconteceu que, voltando elle, havendo tomado o reino, disse que lhe chamassem aquelles servos, a quem tinha dado o dinheiro, para saber o que cada um tinha ganhado, negociando.
Нэ вов ачиля тхагареґа и рисиля павпалэ. Тунчи акхарда пэстэ бутярнэн, савэнди дэня ловэ, соб тэ уджянэ, скици вонэ затердэ лэсти ворха.
16 E veiu o primeiro, dizendo: Senhor, a tua mina rendeu dez minas.
Авиля англуно бутярно и пхэнда: «Хулае! Пэ тирэ шэл драхмы мэ затердом екх пхангли!»
17 E elle lhe disse: Bem está, servo bom, porque no minimo foste fiel, sobre dez cidades terás auctoridade.
Хулай пхэнда лэсти: «Мишто. Ту — лачё бутярно! Пала кода, со ту слян чячюно дэ кадэва набаро рындо, дава дэш форуря тала тиро васт».
18 E veiu o segundo, dizendo: Senhor, a tua mina grangeou cinco minas.
Авиля авэр бутярно и пхэнда: «Хулае! Тирэ шэл драхмы затердэ панч шэла драхмы!»
19 E a este disse tambem: Sê tu tambem sobre cinco cidades.
Хулай пхэнда кадэлэ бутярнэсти: «И ту ав пхурэдэрэґа пэ панчен форонэн».
20 E veiu outro, dizendo: Senhor, aqui está a tua mina, que guardei n'um lenço;
Авиля трито бутярно и пхэнда: «Хулае! Акэ тути тирэ шэл драхмы! Мэ запханглём лэн дэ кхоснэ и гаравдом.
21 Porque tive medo de ti, que és homem rigoroso, que tomas o que não pozeste, e segas o que não semeaste.
Мэ даравас тутар, колэсти со ту мануш, саво бут мангэл: ту лэх кода, со на тховэґас, и чинэх кода, со на чувэґас дэ пхув».
22 Porém elle lhe disse: Servo maligno, pela tua bocca te julgarei; sabias que eu sou homem rigoroso, que tomo o que não puz, e sego o que não semeei;
Хулай пхэнда лэсти: «Бибахтало бутярно, тирэ лавэнца сундисарава тут! Ту джянглян, со мэ — мануш, саво бут мангэл, и со мэ лав котэ, тев на тховавас, и чинав кода, со на чувавас дэ пхув?
23 Porque não metteste pois o meu dinheiro no banco, e eu, vindo, o demandaria com os juros?
Сости ту на дэнян мурэ ловэ дэ рындо? И кала мэ рисилём, тунчи залилём бы лэн и ворха упрэ».
24 E disse aos que estavam com elle: Tirae-lhe a mina, e dae-a ao que tiver dez minas.
И пхэнда пашунэ манушэнди: «Залэнтэ лэстар шэл драхмы и дэнтэ кодэлэсти, кастэ исин екх пхангли!»
25 (E disseram lheelles: Senhor, tem dez minas).
Мануша пхэндэ хулаести: «Хулае! Лэстэ и кади исин екх пхангли!»
26 Pois eu vos digo que a qualquer que tiver ser-lhe-ha dado, mas ao que não tiver até o que tem lhe será tirado.
Нэ хулай дэдуманя лэнди: «Пхэнав тумэнди, кастэ исин, кодэлэсти дэлапэ инте. А кастэ нэнай, залэлапэ и кода, со лэстэ исин.
27 Porém trazei aqui aquelles meus inimigos que não quizeram que eu reinasse sobre elles, e matae-os diante de mim.
Мурэн врыжымашэн, савэ на камле, соб мэ тэ авав лэнгэрэ тхагареґа, анэн кордэ и мулярэн англа ман».
28 E, dito isto, ia caminhando adiante, subindo para Jerusalem.
Исусо розпхэнда када и джиля пав дром дэ Ерусалимо.
29 E aconteceu que, chegando perto de Bethphage, e de Bethania, ao monte chamado das Oliveiras, mandou dois dos seus discipulos,
Кала Вов поджиля гавэндэ Виффагия тай Вифания, савэ аченас паша Оливково плай, Вов бичалда англэ дон Пэхкэрэн сиклярнэн
30 Dizendo: Ide á aldeia que está defronte, e ahi, ao entrar, achareis preso um jumentinho em que nenhum homem ainda se assentou; soltae-o e trazei-o;
и пхэнда: — Джян дэ гав, саво англа тумэн. Кала заджяна, дыкхэна, со ачел прыпхангло тэрно мугари, пэ савэ инте нико на бэшэлас. Отпхандэн лэ и лиджян Мандэ.
31 E, se alguem vos perguntar: Porque o soltaes? assim lhe direis: Porque o Senhor o ha de mister.
Кала ко пхучела тумэндар: «Пэ со тумэ отпхандэн мугаре?» — пхэнэн кади: «Вов трэбуни Раести».
32 E, indo os que haviam sido mandados, acharam como lhes dissera.
Бичалдэ сиклярнэ джиле тай аракхле мугаре, сар пхэнда Исусо.
33 E, soltando o jumentinho, seus donos lhes disseram: Porque soltaes o jumentinho?
Кала вонэ отпхандэнас мугаре, хулая пхучле лэндар: — Пэ со тумэ отпхандэн мугаре?
34 E elles disseram: O Senhor o ha de mister.
Сиклярнэ пхэндэ: — Вов трэбуни Раести.
35 E trouxeram-n'o a Jesus: e, lançando sobre o jumentinho os seus vestidos, pozeram a Jesus em cima.
Тунчи андэ мугаре Исусостэ, чутэ пэ лэстэ пэхкири упралуни їда тай тховдэ Исусо упрал.
36 E, indo elle, estendiam no caminho os seus vestidos.
Кала Исусо ладэлас, мануша чувэнас пэ дром пэхкири упралуни їда.
37 E, quando já chegava perto da descida do monte das Oliveiras, toda a multidão dos discipulos, regozijando-se, começou a dar louvores a Deus em alta voz, por todas as maravilhas que tinham visto,
Кала Исусо подлагля тханэстэ, тев дром змукэлпэ Оливковонэ плаестар, фартэ бут сиклярнэн подваздэне пэхкоро ґласо и лошаґа ачиле тэ ашарэ Дэвлэ пала барэ рындуря, савэ вонэ дыкхле.
38 Dizendo: Bemdito o Rei que vem em nome do Senhor; paz no céu, e gloria nas alturas.
И пхэнэнас: — Бахтало исин Тхагари, Саво авэл важ Раехкоро Лав! Пачя пэ упралима и слава Дэвлэсти пэ вуче упралима!
39 E disseram-lhe d'entre a multidão alguns dos phariseos: Mestre, reprehende os teus discipulos.
Койсавэ фарисея аченас котэ и пхэндэ Исусости: — Сиклимари! Улэ Тирэ сиклярнэн!
40 E, respondendo elle, disse-lhes: Digo-vos que, se estes se calarem, logo as pedras clamarão.
Нэ Исусо дэдуманя лэнди: — Пхэнав тумэнди: кала вонэ заачена мулком, тунчи бара затиписявэна.
41 E, quando já ia chegando, vendo a cidade, chorou sobre ella,
Кала вонэ поджиле пашэдэр Ерусалимостэ, Исусо вздыкхля пэ форо и заровиня.
42 Dizendo: Ah! se tu conhecesses tambem, ao menos n'este teu dia, o que á tua paz pertence! mas agora isto está encoberto aos teus olhos.
Тай пхэнда: — О, тэ полэх бы ту авдивэ, со анэла тути пачя! Нэ кана гаравдо када тирэ якхэндар.
43 Porque dias virão sobre ti, em que os teus inimigos te cercarão de trincheiras, e te sitiarão, e te estreitarão de todas as bandas;
Авэна дивэ, кала тирэ врыжымашуря выджяна маримаґа пэ тут, ваздэна пэ тут пхуянэ плая, поджяна тутэ тай стасавэна тут всавэрэ ригэндар.
44 E te derribarão, a ti e aos teus filhos que dentro de ti estiverem; e não deixarão em ti pedra sobre pedra, porquanto não conheceste o tempo da tua visitação.
Розпхагэна тут, тирэ чяворэн мулярэна, бар пэ барэ тути на ачявэна, пала кода со ту на уджянглян вряма, кала Дэвэл авиля тутэ.
45 E, entrando no templo, começou a expulsar todos os que n'elle vendiam e compravam,
Тунчи Исусо заджиля дэ храмо и ачиля тэ вытрадэ тимисарен.
46 Dizendo-lhes: Está escripto: A minha casa é casa de oração; mas vós fizestes d'ella covil de salteadores.
И пхэнэлас: — Кади исин чиндо: «Муро цэр — када цэр мангимахкоро», а тумэ тердэ лэстар прахарицико цэр.
47 E todos os dias ensinava no templo, e os principaes dos sacerdotes, e os escribas, e os principaes do povo procuravam matal-o.
Диво дивэстар Исусо сиклярэлас манушэн дэ храмо. Нэ англунэ рашая, сиклимаря пав Упхэнима тай манушэнгэрэ пхурэдэра родэнас, сар тэ мулярэ Исусо.
48 E não achavam meio de o fazer, porque todo o povo pendia para elle, escutando-o.
И на джянгле, сар када тэ стерэ, колэсти со всавэрэ мануша шундэ Исусохкэрэ лава и на камле тэ промукэ ни екх лэндар.
