Lucas 16
1 E dizia tambem aos seus discipulos: Havia um certo homem rico, o qual tinha um mordomo; e este foi accusado perante elle de dissipar os seus bens.
அபரஞ்ச யீஸு²: ஸி²ஷ்யேப்⁴யோந்யாமேகாம்’ கதா²ம்’ கத²யாமாஸ கஸ்யசித்³ த⁴நவதோ மநுஷ்யஸ்ய க்³ரு’ஹகார்ய்யாதீ⁴ஸே² ஸம்பத்தேரபவ்யயே(அ)பவாதி³தே ஸதி
2 E elle, chamando-o, disse-lhe: Que é isto que ouço de ti? Dá contas da tua mordomia, porque já não poderás mais ser mordomo.
தஸ்ய ப்ரபு⁴ஸ்தம் ஆஹூய ஜகா³த³, த்வயி யாமிமாம்’ கதா²ம்’ ஸ்²ரு’ணோமி ஸா கீத்³ரு’ஸீ²? த்வம்’ க்³ரு’ஹகார்ய்யாதீ⁴ஸ²கர்ம்மணோ க³ணநாம்’ த³ர்ஸ²ய க்³ரு’ஹகார்ய்யாதீ⁴ஸ²பதே³ த்வம்’ ந ஸ்தா²ஸ்யஸி|
3 E o mordomo disse comsigo: Que farei, pois que o meu senhor me tira a mordomia? Cavar, não posso; de mendigar, tenho vergonha.
ததா³ ஸ க்³ரு’ஹகார்ய்யாதீ⁴ஸோ² மநஸா சிந்தயாமாஸ, ப்ரபு⁴ ர்யதி³ மாம்’ க்³ரு’ஹகார்ய்யாதீ⁴ஸ²பதா³த்³ ப்⁴ரம்’ஸ²யதி தர்ஹி கிம்’ கரிஷ்யே(அ)ஹம்’? ம்ரு’த³ம்’ க²நிதும்’ மம ஸ²க்தி ர்நாஸ்தி பி⁴க்ஷிதுஞ்ச லஜ்ஜிஷ்யே(அ)ஹம்’|
4 Eu sei o que hei-de fazer, para que, quando fôr desapossado da mordomia, me recebam em suas casas.
அதஏவ மயி க்³ரு’ஹகார்ய்யாதீ⁴ஸ²பதா³த் ச்யுதே ஸதி யதா² லோகா மஹ்யம் ஆஸ்²ரயம்’ தா³ஸ்யந்தி தத³ர்த²ம்’ யத்கர்ம்ம மயா கரணீயம்’ தந் நிர்ணீயதே|
5 E, chamando a si cada um dos devedores do seu senhor, disse ao primeiro: Quanto deves ao meu senhor?
பஸ்²சாத் ஸ ஸ்வப்ரபோ⁴ரேகைகம் அத⁴மர்ணம் ஆஹூய ப்ரத²மம்’ பப்ரச்ச², த்வத்தோ மே ப்ரபு⁴ணா கதி ப்ராப்யம்?
6 E elle disse: Cem medidas de azeite. E disse-lhe: Toma a tua obrigação, e, assentando-te já, escreve cincoenta.
தத: ஸ உவாச, ஏகஸ²தாட⁴கதைலாநி; ததா³ க்³ரு’ஹகார்ய்யாதீ⁴ஸ²: ப்ரோவாச, தவ பத்ரமாநீய ஸீ²க்⁴ரமுபவிஸ்²ய தத்ர பஞ்சாஸ²தம்’ லிக²|
7 Disse depois a outro: E tu quanto deves? E elle disse: Cem alqueires de trigo. E disse-lhe: Toma a tua obrigação, e escreve oitenta.
பஸ்²சாத³ந்யமேகம்’ பப்ரச்ச², த்வத்தோ மே ப்ரபு⁴ணா கதி ப்ராப்யம்? தத: ஸோவாதீ³த்³ ஏகஸ²தாட⁴ககோ³தூ⁴மா: ; ததா³ ஸ கத²யாமாஸ, தவ பத்ரமாநீய அஸீ²திம்’ லிக²|
8 E louvou aquelle senhor o injusto mordomo por haver procedido prudentemente, porque os filhos d'este mundo são mais prudentes na sua geração do que os filhos da luz. (aiōn g165)
தேநைவ ப்ரபு⁴ஸ்தமயதா²ர்த²க்ரு’தம் அதீ⁴ஸ²ம்’ தத்³பு³த்³தி⁴நைபுண்யாத் ப்ரஸ²ஸ²ம்’ஸ; இத்த²ம்’ தீ³ப்திரூபஸந்தாநேப்⁴ய ஏதத்ஸம்’ஸாரஸ்ய ஸந்தாநா வர்த்தமாநகாலே(அ)தி⁴கபு³த்³தி⁴மந்தோ ப⁴வந்தி| (aiōn g165)
9 E eu vos digo: Grangeae amigos com as riquezas da injustiça; para que, quando necessitardes, vos recebam nos tabernaculos eternos. (aiōnios g166)
அதோ வதா³மி யூயமப்யயதா²ர்தே²ந த⁴நேந மித்ராணி லப⁴த்⁴வம்’ ததோ யுஷ்மாஸு பத³ப்⁴ரஷ்டேஷ்வபி தாநி சிரகாலம் ஆஸ்²ரயம்’ தா³ஸ்யந்தி| (aiōnios g166)
10 Quem é fiel no minimo, tambem é fiel no muito; quem é injusto no minimo, tambem é injusto no muito.
ய: கஸ்²சித் க்ஷுத்³ரே கார்ய்யே விஸ்²வாஸ்யோ ப⁴வதி ஸ மஹதி கார்ய்யேபி விஸ்²வாஸ்யோ ப⁴வதி, கிந்து ய: கஸ்²சித் க்ஷுத்³ரே கார்ய்யே(அ)விஸ்²வாஸ்யோ ப⁴வதி ஸ மஹதி கார்ய்யேப்யவிஸ்²வாஸ்யோ ப⁴வதி|
11 Pois, se na riqueza injusta não fostes fieis, quem vos confiará a verdadeira?
அதஏவ அயதா²ர்தே²ந த⁴நேந யதி³ யூயமவிஸ்²வாஸ்யா ஜாதாஸ்தர்ஹி ஸத்யம்’ த⁴நம்’ யுஷ்மாகம்’ கரேஷு க: ஸமர்பயிஷ்யதி?
12 E, se no alheio não fostes fieis, quem vos dará o que é vosso?
யதி³ ச பரத⁴நேந யூயம் அவிஸ்²வாஸ்யா ப⁴வத² தர்ஹி யுஷ்மாகம்’ ஸ்வகீயத⁴நம்’ யுஷ்மப்⁴யம்’ கோ தா³ஸ்யதி?
13 Nenhum servo pode servir dois senhores; porque, ou ha de aborrecer um e amar o outro, ou se ha de chegar a um e desprezar o outro. Não podeis servir a Deus e a Mammon.
கோபி தா³ஸ உபௌ⁴ ப்ரபூ⁴ ஸேவிதும்’ ந ஸ²க்நோதி, யத ஏகஸ்மிந் ப்ரீயமாணோ(அ)ந்யஸ்மிந்நப்ரீயதே யத்³வா ஏகம்’ ஜநம்’ ஸமாத்³ரு’த்ய தத³ந்யம்’ துச்சீ²கரோதி தத்³வத்³ யூயமபி த⁴நேஸ்²வரௌ ஸேவிதும்’ ந ஸ²க்நுத²|
14 E os phariseos, que eram avarentos, ouviam todas estas coisas, e zombavam d'elle.
ததை³தா: ஸர்வ்வா: கதா²: ஸ்²ருத்வா லோபி⁴பி²ரூஸி²நஸ்தமுபஜஹஸு: |
15 E disse-lhes: Vós sois os que vos justificaes a vós mesmos diante dos homens, mas Deus conhece os vossos corações, porque, o que entre os homens é elevado, perante Deus é abominação.
தத: ஸ உவாச, யூயம்’ மநுஷ்யாணாம்’ நிகடே ஸ்வாந் நிர்தோ³ஷாந் த³ர்ஸ²யத² கிந்து யுஷ்மாகம் அந்த: கரணாநீஸ்²வரோ ஜாநாதி, யத் மநுஷ்யாணாம் அதி ப்ரஸ²ம்’ஸ்யம்’ தத்³ ஈஸ்²வரஸ்ய க்⁴ரு’ண்யம்’|
16 A lei e os prophetas duraram até João: desde então é annunciado o reino de Deus, e todo o homem forceja por entrar n'elle.
யோஹந ஆக³மநபர்ய்யநதம்’ யுஷ்மாகம்’ ஸமீபே வ்யவஸ்தா²ப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாம்’ லேக²நாநி சாஸந் தத: ப்ரப்⁴ரு’தி ஈஸ்²வரராஜ்யஸ்ய ஸுஸம்’வாத³: ப்ரசரதி, ஏகைகோ லோகஸ்தந்மத்⁴யம்’ யத்நேந ப்ரவிஸ²தி ச|
17 E é mais facil passar o céu e a terra do que cair um til da lei.
வரம்’ நப⁴ஸ: ப்ரு’தி²வ்யாஸ்²ச லோபோ ப⁴விஷ்யதி ததா²பி வ்யவஸ்தா²யா ஏகபி³ந்தோ³ரபி லோபோ ந ப⁴விஷ்யதி|
18 Qualquer que deixa sua mulher, e casa com outra, adultéra; e aquelle que casa com a repudiada pelo marido tambem adultéra.
ய: கஸ்²சித் ஸ்வீயாம்’ பா⁴ர்ய்யாம்’ விஹாய ஸ்த்ரியமந்யாம்’ விவஹதி ஸ பரதா³ராந் க³ச்ச²தி, யஸ்²ச தா த்யக்தாம்’ நாரீம்’ விவஹதி ஸோபி பரதா³ராந க³ச்ச²தி|
19 Ora, havia um homem rico, e vestia-se de purpura e de linho finissimo, e vivia todos os dias regalada e esplendidamente.
ஏகோ த⁴நீ மநுஷ்ய: ஸு²க்லாநி ஸூக்ஷ்மாணி வஸ்த்ராணி பர்ய்யத³தா⁴த் ப்ரதிதி³நம்’ பரிதோஷரூபேணாபு⁴ம்’க்தாபிவச்ச|
20 Havia tambem um certo mendigo, chamado Lazaro, que jazia cheio de chagas á porta d'aquelle;
ஸர்வ்வாங்கே³ க்ஷதயுக்த இலியாஸரநாமா கஸ்²சித்³ த³ரித்³ரஸ்தஸ்ய த⁴நவதோ போ⁴ஜநபாத்ராத் பதிதம் உச்சி²ஷ்டம்’ போ⁴க்தும்’ வாஞ்ச²ந் தஸ்ய த்³வாரே பதித்வாதிஷ்ட²த்;
21 E desejava saciar-se com as migalhas que cahiam da mesa do rico; e até vinham os cães, e lambiam-lhe as chagas.
அத² ஸ்²வாந ஆக³த்ய தஸ்ய க்ஷதாந்யலிஹந்|
22 E aconteceu que o mendigo morreu, e foi levado pelos anjos para o seio d'Abrahão; e morreu tambem o rico, e foi sepultado.
கியத்காலாத்பரம்’ ஸ த³ரித்³ர: ப்ராணாந் ஜஹௌ; தத: ஸ்வர்கீ³யதூ³தாஸ்தம்’ நீத்வா இப்³ராஹீம: க்ரோட³ உபவேஸ²யாமாஸு: |
23 E no inferno, erguendo os olhos, estando em tormentos, viu ao longe Abrahão, e Lazaro no seu seio. (Hadēs g86)
பஸ்²சாத் ஸ த⁴நவாநபி மமார, தம்’ ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பயாமாஸுஸ்²ச; கிந்து பரலோகே ஸ வேத³நாகுல: ஸந் ஊர்த்³த்⁴வாம்’ நிரீக்ஷ்ய ப³ஹுதூ³ராத்³ இப்³ராஹீமம்’ தத்க்ரோட³ இலியாஸரஞ்ச விலோக்ய ருவந்நுவாச; (Hadēs g86)
24 E elle, clamando, disse: Pae Abrahão, tem misericordia de mim, e manda a Lazaro que molhe na agua a ponta do seu dedo e me refresque a lingua, porque estou atormentado n'esta chamma.
ஹே பிதர் இப்³ராஹீம் அநுக்³ரு’ஹ்ய அங்கு³ல்யக்³ரபா⁴க³ம்’ ஜலே மஜ்ஜயித்வா மம ஜிஹ்வாம்’ ஸீ²தலாம்’ கர்த்தும் இலியாஸரம்’ ப்ரேரய, யதோ வஹ்நிஸி²கா²தோஹம்’ வ்யதி²தோஸ்மி|
25 Disse, porém, Abrahão: Filho, lembra-te de que recebeste os teus bens em tua vida, e Lazaro sómente males; e agora este é consolado e tu atormentado;
ததா³ இப்³ராஹீம் ப³பா⁴ஷே, ஹே புத்ர த்வம்’ ஜீவந் ஸம்பத³ம்’ ப்ராப்தவாந் இலியாஸரஸ்து விபத³ம்’ ப்ராப்தவாந் ஏதத் ஸ்மர, கிந்து ஸம்ப்ரதி தஸ்ய ஸுக²ம்’ தவ ச து³: க²ம்’ ப⁴வதி|
26 E, além d'isso, está posto um grande abysmo entre nós e vós, de sorte que os que quizessem passar d'aqui para vós não poderiam, nem tão pouco os de lá passar para cá
அபரமபி யுஷ்மாகம் அஸ்மாகஞ்ச ஸ்தா²நயோ ர்மத்⁴யே மஹத்³விச்சே²தோ³(அ)ஸ்தி தத ஏதத்ஸ்தா²நஸ்ய லோகாஸ்தத் ஸ்தா²நம்’ யாதும்’ யத்³வா தத்ஸ்தா²நஸ்ய லோகா ஏதத் ஸ்தா²நமாயாதும்’ ந ஸ²க்நுவந்தி|
27 E disse elle: Rogo-te pois, ó pae, que o mandes a casa de meu pae,
ததா³ ஸ உக்தவாந், ஹே பிதஸ்தர்ஹி த்வாம்’ நிவேத³யாமி மம பிது ர்கே³ஹே யே மம பஞ்ச ப்⁴ராதர: ஸந்தி
28 Porque tenho cinco irmãos; para que lhes dê testemunho, afim de que não venham tambem para este logar de tormento.
தே யதை²தத்³ யாதநாஸ்தா²நம்’ நாயாஸ்யந்தி ததா² மந்த்ரணாம்’ தா³தும்’ தேஷாம்’ ஸமீபம் இலியாஸரம்’ ப்ரேரய|
29 Disse-lhe Abrahão: Teem Moysés e os prophetas; ouçam-n'os.
தத இப்³ராஹீம் உவாச, மூஸாப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாஞ்ச புஸ்தகாநி தேஷாம்’ நிகடே ஸந்தி தே தத்³வசநாநி மந்யந்தாம்’|
30 E disse elle: Não, pae Abrahão; mas, se alguem dos mortos fosse ter com elles, arrepender-se-hiam.
ததா³ ஸ நிவேத³யாமாஸ, ஹே பிதர் இப்³ராஹீம் ந ததா², கிந்து யதி³ ம்ரு’தலோகாநாம்’ கஸ்²சித் தேஷாம்’ ஸமீபம்’ யாதி தர்ஹி தே மநாம்’ஸி வ்யாகோ⁴டயிஷ்யந்தி|
31 Porém Abrahão lhe disse: Se não ouvem a Moysés e aos prophetas, tão pouco acreditarão, ainda que algum dos mortos resuscite.
தத இப்³ராஹீம் ஜகா³த³, தே யதி³ மூஸாப⁴விஷ்யத்³வாதி³நாஞ்ச வசநாநி ந மந்யந்தே தர்ஹி ம்ரு’தலோகாநாம்’ கஸ்மிம்’ஸ்²சித்³ உத்தி²தேபி தே தஸ்ய மந்த்ரணாம்’ ந மம்’ஸ்யந்தே|
