< Lamentações de Jeremias 5 >
1 Lembra-te, Senhor, do que nos tem succedido: considera, e olha o nosso opprobrio.
Kom i hug, Herre, kor det er med oss! Skoda etter og sjå, kor me er svivyrde!
2 A nossa herdade passou a estranhos, e as nossas casas a forasteiros.
Vår arv er komen åt framande, våre hus åt utlendske menner.
3 Orphãos somos sem pae, nossas mães são como viuvas.
Farlause er me vortne, hev ikkje far. Møderne våre er som enkjor.
4 A nossa agua por dinheiro a bebemos, por preço vem a nossa lenha.
Me lyt kjøpa det vatnet me drikk, vår ved lyt me betala.
5 Padecemos perseguição sobre os nossos pescoços: estamos cançados, e nós não temos descanço.
Våre forfylgjarar hev me på halsen; me er trøytte, fær ikkje kvild.
6 Aos egypcios estendemos as mãos, e aos syros, para nos fartarem de pão.
Til Egyptarland rette me hand, til Assyria, vilde mettast med brød.
7 Nossos paes peccaram, e já não são: nós levamos as suas maldades.
Våre feder synda, dei er burte, me lyt bera deira misgjerningar.
8 Servos dominam sobre nós; ninguem ha que nos arranque da sua mão.
Trælar er våre herrar, og ingen riv oss ut or deira hand.
9 Com perigo de nossas vidas trazemos o nosso pão, por causa da espada do deserto.
Me søkjer vårt brød med livsens fåre for sverdet i øydemark.
10 Nossa pelle se ennegreceu como um forno, por causa do ardor da fome.
Vår hud er glodheit som omnen, for svolten som gneg og brenn.
11 Forçaram as mulheres em Sião, as virgens nas cidades de Judah.
Kvende hev i Sion dei skjemt, møyar i byarne i Juda.
12 Os principes foram enforcados pelas mãos; as faces dos velhos não foram reverenciadas.
Hovdingar hengde dei med si hand, gamle viste dei ikkje vyrdnad.
13 Aos mancebos tomaram para moer, e os moços tropeçaram debaixo da lenha.
Ungmenne laut bera kverni, og gutar seig ned med vedbyrdi på.
14 Os velhos cessaram de se assentarem á porta, os mancebos de sua canção.
Dei gamle sit ikkje lenger i porten, dei unge ikkje meir med sitt strengespel.
15 Cessou o gozo de nosso coração, converteu-se em lamentação a nossa dança.
Det er slutt med vår hjartans gleda, vår dans er umsnudd til sorg.
16 Já caiu a corôa da nossa cabeça; ai agora de nós, porque peccámos.
Kransen er fallen av vårt hovud; usæle me, at me hev synda!
17 Portanto desmaiou o nosso coração, por isto se escureceram os nossos olhos.
Difor er hjarta vårt sjukt, di so er augo våre dimme -
18 Pelo monte de Sião, que está assolado, as raposas andam por elle.
for Sions fjell som ligg audt, der renner no revar ikring.
19 Tu, Senhor, permaneces eternamente, e o teu throno de geração em geração.
Du, Herre, sit æveleg konge, frå ætt til ætt stend din kongsstol.
20 Porque te esquecerias de nós para sempre? porque nos desampararias tanto tempo?
Kvi vil du oss æveleg gløyma, ganga frå oss dagarne lange?
21 Converte-nos, Senhor, a ti, e nos converteremos: renova os nossos dias como d'antes.
Vend oss, Herre, til deg, so kjem me; nya upp att våre dagar frå gamalt!
22 Porque nos rejeitarias totalmente? te enfurecerias contra nós em tão grande maneira?
For du kann vel ikkje reint ha støytt oss burt, vera so ovleg harm på oss.