< Jó 6 >
1 Então Job respondeu, e disse:
Dia namaly Joba ka nanao hoe:
2 Oh se a minha magoa rectamente se pezasse, e a minha miseria juntamente se alçasse n'uma balança!
Enga anie ka holanjaina tokoa ny fahasosorako, ka hampifandaniaina amin’ ny mizana izy sy ny fahoriako!
3 Porque na verdade mais pesada seria, do que a areia dos mares: por isso é que as minhas palavras se me afogam.
Fa ankehitriny mavesatra noho ny fasika any an-dranomasina ny fahoriako, koa dia nirediredy aho.
4 Porque as frechas do Todo-poderoso estão em mim, cujo ardente veneno me chupa o espirito: os terrores de Deus se armam contra mim.
Fa ny zana-tsipiky ny Tsitoha mitsatoka amiko, ka mifoka ny poizina avy aminy ny fanahiko; Ary ny fampitahorana Andriamanitra milahatra hamely ahy.
5 Porventura zurrará o jumento montez junto á relva? ou berrará o boi junto ao seu pasto?
Maneno va ny boriki-dia, raha eo amin’ ny vilona? Na mimàmà va ny omby, raha eo amin’ ny fihinany?
6 Ou comer-se-ha sem sal o que é insipido? ou haverá gosto na clara do ovo?
Azo hanina va ny matsatso, raha tsy asian-tsira? Na mba misy tsirony va ny tafotsin’ atody?
7 A minha alma recusa tocal-o, pois é como a minha comida fastienta.
Ny zavatra izay nolaviko tsy hotendrena, dia ireny no tsy maintsy haniko, na dia maharikoriko ahy aza.
8 Quem dera que se cumprisse o meu desejo, e que Deus me désse o que espero!
Enga anie ka ho azoko izay angatahiko, ary homen’ Andriamanitra ahy anie izay iriko!
9 E que Deus quizesse quebrantar-me, e soltasse a sua mão, e me acabasse!
Ka ho sitrak’ Andriamanitra anie ny hanorotoro ahy! Eny, halefany anie ny tànany ka hahamaito ny aiko,
10 Isto ainda seria a minha consolação, e me refrigeraria no meu tormento, não me perdoando elle; porque não occultei as palavras do Sancto.
Dia hahita fiononana amin’ izany aho ka hiravoravo na dia amin’ ny fangirifiriana tsy mifaditrovana aza, satria tsy nandà ny tenin’ ny Iray Masìna aho.
11 Qual é a minha força, para que eu espere? ou qual é o meu fim, para que prolongue a minha vida?
Inona moa ny heriko, no hanantena aho? Ary hanao ahoana moa ny farako, no hanindry fo aho?
12 É porventura a minha força a força de pedra? Ou é de cobre a minha carne?
Herim-bato va ny heriko? Na varahina va ny nofoko?
13 Ou não está em mim a minha ajuda? ou desamparou-me a verdadeira sabedoria?
Tsy efa foana va ny hery ho entiko mamonjy tena, ary tsy efa nakifika hiala amiko va ny faharetana?
14 Ao que está afflicto devia o amigo mostrar compaixão, ainda ao que deixasse o temor do Todo-poderoso.
Izay efa mivarahontsana dia tokony hiantran’ ny sakaizany. Fandrao mahafoy ny fahatahorana ny Tsitoha izy.
15 Meus irmãos aleivosamente me fallaram, como um ribeiro, como a torrente dos ribeiros que passam.
Ny rahalahiko mampihambo manana ahy tahaka ny ranotrambo, dia tahaka ny mason-drano any an-dohasahan-driaka, izay malaky ritra,
16 Que estão encobertos com a geada, e n'elles se esconde a neve.
Izay mainty azon’ ny ranomandry Sady iafenan’ ny oram-panala;
17 No tempo em que se derretem com o calor se desfazem, e em se aquentando, desapparecem do seu logar.
Fa raha taninin’ ny hainandro izy, dia levona; raha maina ny andro, dia ritra eo amin’ ny fitoerany izy;
18 Desviam-se as veredas dos seus caminhos: sobem ao vacuo, e perecem.
Mivilivily no fandehany tankina izy ka levona.
19 Os caminhantes de Tema os vêem; os passageiros de Sheba olham para elles.
Ny antokon’ i Tema mitazana, ny andian’ i Sheba manantena azy;
20 Foram envergonhados, por terem confiado e, chegando ali, se confundem.
Very hevitra ireo, satria samy nanampo; tonga teo izy, kanjo nangaihay.
21 Agora sois similhantes a elles: vistes o terror, e temestes.
Fa ankehitriny efa tsinontsinona ianareo; Nahita ny fahoriana ianareo ka raiki-tahotra.
22 Disse-vos eu: Dae-me ou offerecei-me da vossa fazenda presentes?
Moa aho va efa nanao hoe: Omeo aho, ka mahafoiza zavatra ho ahy amin’ ny fanananareo,
23 Ou livrae-me das mãos do oppressor? ou redemi-me das mãos dos tyrannos?
Ary vonjeo amin’ ny tanan’ ny fahavalo aho, ka afaho amin’ ny tanan’ ny mpitohatoha?
24 Ensinae-me, e eu me calarei: e dae-me a entender em que errei.
Mampianara ahy, dia hangina aho; Ary ampahafantaro izay nahadisoako aho.
25 Oh! quão fortes são as palavras da boa razão! mas que é o que argue a vossa arguição?
Endrey ny herin’ ny teny marina! Fa mba mahavoa inona kosa moa ny anatra ataonareo?
26 Porventura buscareis palavras para me reprehenderdes, visto que as razões do desesperado estão como vento?
Ny amin’ ny teniko ihany va no ananaranareo ahy? Fa ho amin’ ny rivotra ny tenin’ ny olona mamoy fo.
27 Mas antes lançaes sortes sobre o orphão; e cavaes uma cova para o vosso amigo.
Eny, fa na dia ny kamboty aza dia ataonareo loka, ary ny sakaizanareo dia ataonareo varotra.
28 Agora pois, se sois servidos, virae-vos para mim; e vede se minto em vossa presença.
Fa ankehitriny, masìna ianareo, mba atreho kely aho, dia ho hitanareo fa tsy handainga tsy akory aho.
29 Voltae pois, não haja iniquidade: tornae-vos, digo, que ainda a minha justiça apparecerá n'isso.
Masìna ianareo, diniho indray aho, ary aoka tsy hisy fitsarana tsy marina; eny, diniho indray aho, fa mbola ao ihany ny fahamarinako.
30 Ha porventura iniquidade na minha lingua? Ou não poderia o meu paladar dar a entender as minhas miserias?
Moa misy heloka va eo amin’ ny lelako?