< Jó 6 >
1 Então Job respondeu, e disse:
Så tog Job til Orde og svarede:
2 Oh se a minha magoa rectamente se pezasse, e a minha miseria juntamente se alçasse n'uma balança!
"Gid man vejed min Harme og vejed min Ulykke mod den!
3 Porque na verdade mais pesada seria, do que a areia dos mares: por isso é que as minhas palavras se me afogam.
Thi tungere er den end Havets Sand, derfor talte jeg over mig!
4 Porque as frechas do Todo-poderoso estão em mim, cujo ardente veneno me chupa o espirito: os terrores de Deus se armam contra mim.
Thi i mig sidder den Almægtiges Pile, min Ånd inddrikker deres Gift; Rædsler fra Gud forvirrer mig.
5 Porventura zurrará o jumento montez junto á relva? ou berrará o boi junto ao seu pasto?
Skriger et Vildæsel midt i Græsset, brøler en Okse ved sit Foder?
6 Ou comer-se-ha sem sal o que é insipido? ou haverá gosto na clara do ovo?
Spiser man ferskt uden Salt, smager mon Æggehvide godt?
7 A minha alma recusa tocal-o, pois é como a minha comida fastienta.
Min Sjæl vil ej røre derved, de Ting er som Lugt af en Løve.
8 Quem dera que se cumprisse o meu desejo, e que Deus me désse o que espero!
Ak, blev mit Ønske dog opfyldt, Gud give mig det, som jeg håber
9 E que Deus quizesse quebrantar-me, e soltasse a sua mão, e me acabasse!
vilde d dog knuse mig, række Hånden ud og skære mig fra,
10 Isto ainda seria a minha consolação, e me refrigeraria no meu tormento, não me perdoando elle; porque não occultei as palavras do Sancto.
så vilde det være min Trøst - jeg hopped af Glæde trods skånselsløs Kval at jeg ikke har nægtet den Helliges Ord.
11 Qual é a minha força, para que eu espere? ou qual é o meu fim, para que prolongue a minha vida?
Hvad er min Kraft, at jeg skal holde ud, min Udgang, at jeg skal være tålmodig?
12 É porventura a minha força a força de pedra? Ou é de cobre a minha carne?
Er da min Kraft som Stenens, er da mit Legeme Kobber?
13 Ou não está em mim a minha ajuda? ou desamparou-me a verdadeira sabedoria?
Ak, for mig er der ingen Hjælp, hver Udvej lukker sig for mig.
14 Ao que está afflicto devia o amigo mostrar compaixão, ainda ao que deixasse o temor do Todo-poderoso.
Den, der nægter sin Næste Godhed, han bryder med den Almægtiges Frygt.
15 Meus irmãos aleivosamente me fallaram, como um ribeiro, como a torrente dos ribeiros que passam.
Mine Brødre sveg mig som en Bæk, som Strømme, hvis Vand svandt bort,
16 Que estão encobertos com a geada, e n'elles se esconde a neve.
de, der var grumset af os, og som Sneen gemte sig i,
17 No tempo em que se derretem com o calor se desfazem, e em se aquentando, desapparecem do seu logar.
men som svandt ved Solens Glød, tørredes sporløst ud i Hede;
18 Desviam-se as veredas dos seus caminhos: sobem ao vacuo, e perecem.
Karavaner bøjer af fra Vejen, drager op i Ørkenen og går til Grunde;
19 Os caminhantes de Tema os vêem; os passageiros de Sheba olham para elles.
Temas Karavaner spejder, Sabas Rejsetog håber på dem,
20 Foram envergonhados, por terem confiado e, chegando ali, se confundem.
men de beskæmmes i deres Tillid, de kommer derhen og skuffes!
21 Agora sois similhantes a elles: vistes o terror, e temestes.
Ja, slige Strømme er I mig nu, Rædselen så I og grebes af Skræk!
22 Disse-vos eu: Dae-me ou offerecei-me da vossa fazenda presentes?
Har jeg mon sagt: "Giv mig Gaver, løs mig med eders Velstand,
23 Ou livrae-me das mãos do oppressor? ou redemi-me das mãos dos tyrannos?
red mig af Fjendens Hånd, køb mig fri fra Voldsmænds Hånd!"
24 Ensinae-me, e eu me calarei: e dae-me a entender em que errei.
Lær mig, så vil jeg tie, vis mig, hvor jeg har fejlet!
25 Oh! quão fortes são as palavras da boa razão! mas que é o que argue a vossa arguição?
Redelig Tale, se, den gør Indtryk; men eders Revselse, hvad er den værd?
26 Porventura buscareis palavras para me reprehenderdes, visto que as razões do desesperado estão como vento?
Er det jer Hensigt at revse Ord? Den fortvivledes Ord er dog Mundsvejr!
27 Mas antes lançaes sortes sobre o orphão; e cavaes uma cova para o vosso amigo.
Selv om en faderløs kasted I Lod og købslog om eders Ven.
28 Agora pois, se sois servidos, virae-vos para mim; e vede se minto em vossa presença.
Men vilde I nu dog se på mig! Mon jeg lyver jer op i Ansigtet?
29 Voltae pois, não haja iniquidade: tornae-vos, digo, que ainda a minha justiça apparecerá n'isso.
Vend jer hid, lad der ikke ske Uret, vend jer, thi end har jeg Ret!
30 Ha porventura iniquidade na minha lingua? Ou não poderia o meu paladar dar a entender as minhas miserias?
Er der Uret på min Tunge, eller skelner min Gane ej, hvad der er ondt?