Jó 5
1 Chama agora; ha alguem que te responda? e para qual dos sanctos te virarás?
Zawołajże tedy, jeźli kto jest, coćby odpowiedział? a do któregoż się z świętych obrócisz?
2 Porque a ira destroe o louco; e o zelo mata o tolo.
Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.
3 Bem vi eu o louco lançar raizes; porém logo amaldiçoei a sua habitação.
Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.
4 Seus filhos estão longe da salvação; e são despedaçados ás portas, e não ha quem os livre.
Oddaleni będą synowie jego od zbawienia, i starci będą w bramie, a nie będzie, ktoby ich wyrwał.
5 A sua sega a devora o faminto, e até d'entre os espinhos a tira; e o salteador traga a sua fazenda.
Żniwo jego głodny pożre, i z samego ciernia wybierze je; a połknie chciwy bogactwa takowych.
6 Porque do pó não procede a afflicção, nem da terra brota o trabalho.
Albowiem nie z prochu wychodzi utrapienie, ani z ziemi wyrasta kłopot.
7 Mas o homem nasce para o trabalho, como as faiscas das brazas se levantam para voarem.
Ale człowiek na kłopot się rodzi jako iskry z węgla latają w górę.
8 Porém eu buscaria a Deus; e a Elle dirigiria a minha falla.
Zaiste jabym szukał Boga, Bogubym przełożył sprawę swoję;
9 Elle faz coisas tão grandiosas, que se não podem esquadrinhar; e tantas maravilhas, que se não podem contar.
Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;
10 Que dá a chuva sobre a terra, e envia aguas sobre os campos,
Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;
11 Para pôr aos abatidos n'um logar alto: e para que os enlutados se exaltem na salvação.
Który sadza pokornych wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;
12 Elle aniquila as imaginações dos astutos, para que as suas mãos não possam levar coisa alguma a effeito.
Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;
13 Elle apanha os sabios na sua propria astucia; e o conselho dos perversos se precipita.
Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.
14 Elles de dia encontrem as trevas; e ao meio dia andem como de noite, ás apalpadelas.
We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe.
15 Porém ao necessitado livra da espada, e da bocca d'elles, e da mão do forte.
Który zachowuje ubogiego od miecza, od ust ich, i od ręki gwałtownika.
16 Assim ha esperança para o pobre; e a iniquidade tapa a sua bocca.
Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.
17 Eis que bemaventurado é o homem a quem Deus castiga; pois não desprezes o castigo do Todo-poderoso.
Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj,
18 Porque elle faz a chaga, e elle mesmo a liga: elle fere, e as suas mãos curam.
Bo on zrania i zawiązuje; uderza, a ręce jego uzdrawiają.
19 Em seis angustias te livrará; e na setima o mal te não tocará.
Z sześciu ucisków wyrwie cię, a w siódmym nie tknie się ciebie złe.
20 Na fome te livrará da morte; e na guerra da violencia da espada.
W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza.
21 Do açoite da lingua estarás encoberto; e não temerás a assolação, quando vier.
Przed biczem języka ukryty będziesz, a nie ulękniesz się w spustoszeniu, gdy przyjdzie.
22 Da assolação e da fome te rirás, e os animaes da terra não temerás.
W spustoszeniu i w głodzie śmiać się będziesz, a zwierząt ziemskich bać się nie będziesz.
23 Porque até com as pedras do campo terás a tua alliança; e os animaes do campo serão pacificos comtigo.
Bo z kamieniem polnym będzie przymierze twoje, a okrutny zwierz polny spokojnym ci się stawi.
24 E saberás que a tua tenda está em paz; e visitarás a tua habitação, e não falharás.
I poznasz, że jest spokojny przybytek twój, i nawiedzisz mieszkanie twoje, a nie zgrzeszysz.
25 Tambem saberás que se multiplicará a tua semente e a tua posteridade como a herva da terra.
Doznasz też, iż rozmnożone będzie nasienie twoje, a potomstwo twoje będzie jako ziele ziemi.
26 Na velhice virás á sepultura, como se recolhe o feixe de trigo a seu tempo.
Wnijdziesz w sędziwości do grobu, jako znoszone bywa zboże w stóg czasu swego.
27 Eis que isto já o havemos inquirido, e assim é; ouve-o, e medita n'isso para teu bem.
Otośmy tego doszli, że tak jest: słuchajże tego, a uważaj to sam u siebie.
