< 41 >

1 Poderás tirar com anzol o leviathan? ou ligarás a sua lingua com a corda?
Leviathan hah hradang hoi alawilah pawk na sawn thai han namaw, rui hoi a lai hah a kam dawk na kawm thai maw.
2 Podes pôr um junco no seu nariz? ou com um espinho furarás a sua queixada?
A hnawng dawk hnâpacap na pacap sak teh, Tamboung dawk laikaw na buen sak han na maw.
3 Porventura multiplicará muitas supplicações para comtigo? ou brandamente fallará?
Nang koe ka hei vaiteh, lawk kanemca hoi lawk a dei han na maw.
4 Fará elle concertos comtigo? ou o tomarás tu por escravo para sempre?
Nang hoi lawkkamnae sak vaiteh, yungyoe okhai hanelah na la thai han na maw.
5 Brincarás com elle, como com um passarinho? ou o atarás para tuas meninas?
Tavaca patetlah ahni hoi reirei na pai han na maw. Nama e yu lah la hanelah, na pâkhi thai han na maw.
6 Os teus companheiros farão d'elle um banquete? ou o repartirão entre os negociantes?
Na huikonaw ni ama hoi buvennae hah a sak vaiteh, hno kayawtnaw koe, ama teh a rei awh han namaw.
7 Encherás a sua pelle de ganchos? ou a sua cabeça com arpéos de pescadores?
Tahroe donghmo hah a vuen dawk a kawi sak vaiteh, tanga kamannaw hah tahroe hoi a lû dawk a kawi sak thai nahoehmaw.
8 Põe a tua mão sobre elle, lembra-te da peleja, e nunca mais tal intentarás.
A lathueng vah a kut toung nateh, tarantuknae hah pahnim hoeh, khoeroe bout sak hanh lawi.
9 Eis que a sua esperança falhará: porventura tambem á sua vista será derribado?
Ama tâ hane ngaihawinae hah a hrawnghrang doeh, a mithmu vah a tâ thai hoeh e ao han namaw.
10 Ninguem ha tão atrevido, que a despertal-o se atreva: quem pois é aquelle que ousa pôr-se em pé diante de mim
Ama lungtho sak hanelah apihai a lungtang mahoeh. Hottelah pawiteh, apimaw ka hmalah ka kangdout thai han.
11 Quem me preveniu, para que eu haja de retribuir-lhe? pois o que está debaixo de todos os céus é meu.
Kai ni ka patho hanelah apinimaw hmaloe na poe, kalvan rahim e hnocawngca pueng hah kaie seng doeh.
12 Não calarei os meus membros, nem a relação das suas forças, nem a graça da sua formação.
A kut khok thoseh, athaonae pueng thoseh, a takthai a thaonae, a meihawinae hah ka hrawk pouh mahoeh.
13 Quem descobriria a superficie do seu vestido? quem entrará entre as suas queixadas dobradas?
Alawilae a pho hah apinimaw a rading pouh thai han, a tamboung hru bawk hni touh kâpâbawk e hah apinimaw rek a hnai thai han.
14 Quem abriria as portas do seu rosto? pois em roda dos seus dentes está o terror.
Apinimaw a minhmai takhang hah a paawng thai han, takikathopounge a hânaw hah.
15 As suas fortes escamas são excellentissimas, cada uma fechada como com sello apertado.
A keng dawk e a pho, a lakepnaw hah a kâoupnae naw lah a o, mitnoutnae patetlah kacakcalah khan e lah ao.
16 Uma á outra se chega tão perto, que nem um assopro passa por entre ellas.
Buet touh hoi buet touh khikkâcat teh, a rahak dawk kahlî hai kâen thai hoeh.
17 Umas ás outras se apegam: tanto se travam entre si, que não se podem separar.
Hotnaw teh buet touh hoi buet touh koung kâkuet teh, kapek thai lah awm hoeh.
18 Cada um dos seus espirros faz resplandecer a luz, e os seus olhos são como as pestanas da alva.
A hâ tangawn ni angnae a tâco sak teh, a mit hah kho nueng kadai e patetlah ao.
19 Da sua bocca saem tochas: faiscas de fogo arrebentam d'ella.
A kâko hoi hmaito angnae a tâco teh, hmaitali a tangpei.
20 Dos seus narizes procede fumo, como d'uma panella fervente, ou d'uma grande caldeira.
A hnawng dawk hoi hmaikhunaw a tâco teh, moi thawngnae hlaam dawk ka tangdawk e hoi, ka kang e buruk patetlah ao.
21 O seu halito faria incender os carvões: e da sua bocca sae chamma.
A kâha ni hmaisaeinaw a kak teh, a pahni dawk hoi hmaito a tâco.
22 No seu pescoço pousa a força: perante elle até a tristeza salta de prazer.
A lahuen dawk thaonae ao teh, a hmalah lungmathoenae hah a len.
23 Os musculos da sua carne estão pegados entre si: cada um está firme n'elle, e nenhum se move.
A takthai hoi tharuinaw teh khakkâkuet teh, kâtahruet thai hoeh e kacakpounge lah ao.
24 O seu coração é firme como uma pedra e firme como parte da mó de baixo.
A lungthin teh talung patetlah a te, Cakang phawmnae a rahim lae talung patetlah a te.
25 Levantando-se elle, tremem os valentes: em razão dos seus abalos se purificam.
A thaw torei teh, athakaawme taminaw ni a taki awh, a thao e a taki awh dawkvah, ka pathu e patetlah ao awh.
26 Se alguem lhe tocar com a espada, essa não poderá penetrar, nem lança, dardo ou couraça.
Ahni koe tahloi ka phat nakunghai tâ thai mahoeh, pala, tahroe ni hai tâ thai mahoeh.
27 Elle reputa o ferro por palha, e o cobre por pau podre.
Sum hah cakong patetlah a pouk, rahum hah thingke patetlah a pouk.
28 A setta o não fará fugir: as pedras das fundas se lhe tornam em rastolho.
Licung ni yawng sak thai mahoeh, Talung hoi dêi e hah ahni hanelah teh cakongkung patetlah ao.
29 As pedras atiradas estima como arestas, e ri-se do brandir da lança.
Bongpai hah cakong patetlah a pouk teh, pala dawk hoi duenae hah koe a panuikhai.
30 Debaixo de si tem conchas ponteagudas: estende-se sobre coisas ponteagudas como na lama.
A vonpui vuen hah kahran poung e hlaam kâbawng e patetlah doeh a o, tangdong um vah cangkatin e seh patetlah a tabo.
31 As profundezas faz ferver, como uma panella: torna o mar como quando os unguentos fervem.
Ka dungpoung e tui hah hlaam patetlah a tangdo sak teh, talî kadung poung e hah satuium patetlah a sak.
32 Apoz elle allumia o caminho: parece o abysmo tornado em brancura de cãs.
A cei tangcoungnae dawk angnae hah a hruek teh, tami ni a dungpoung ati e tui hah sampo patetlah a pouk.
33 Na terra não ha coisa que se lhe possa comparar, pois foi feito para estar sem pavor.
Takinae tawn laipalah, sak e lah ao teh, talai van dawk ahni patetlae awm hoeh.
34 Todo o alto vê: é rei sobre todos os filhos d'animaes altivos.
Ka rasang poung e hno pueng hah a khet nah, ahni teh kâoup e catoun pueng dawk siangpahrang doeh telah a ti.

< 41 >