Jó 4
1 Então respondeu Eliphaz o temanita, e disse:
Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
2 Se intentarmos fallar-te, enfadar-te-has? mas quem poderia conter as palavras?
«Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
3 Eis que ensinaste a muitos, e esforçaste as mãos fracas.
Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
4 As tuas palavras levantaram os que tropeçavam e os joelhos desfallecentes fortificaste.
Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
5 Mas agora a ti te vem, e te enfadas: e, tocando-te a ti, te perturbas.
İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
6 Porventura não era o teu temor de Deus a tua confiança, e a tua esperança a sinceridade dos teus caminhos?
Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
7 Lembra-te agora qual é o innocente que jamais perecesse? e onde foram os sinceros destruidos?
Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
8 Como eu tenho visto, os que lavram iniquidade, e semeam trabalho segam o mesmo.
Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
9 Com o bafo de Deus perecem; e com o assopro da sua ira se consomem.
Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
10 O bramido do leão, e a voz do leão feroz, e os dentes dos leõezinhos se quebrantam.
Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
11 Perece o leão velho, porque não ha preza; e os filhos da leoa andam esparzidos.
Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
12 Uma palavra se me disse em segredo; e os meus ouvidos perceberam um sussurro d'ella.
Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
13 Entre imaginações de visões da noite, quando cae sobre os homens o somno profundo;
Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
14 Sobreveiu-me o espanto e o tremor, e todos os meus ossos estremeceram.
Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
15 Então um espirito passou por diante de mim; fez-me arrepiar os cabellos da minha carne;
Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
16 Parou elle, porém não conheci a sua feição; um vulto estava diante dos meus olhos: e, calando-me, ouvi uma voz que dizia:
Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
17 Seria porventura o homem mais justo do que Deus? seria porventura o varão mais puro do que o seu Creador?
“İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
18 Eis-que nos seus servos não confiaria, e aos seus anjos imputaria loucura:
Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
19 Quanto menos n'aquelles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são machucados como a traça!
Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
20 Desde a manhã até á tarde são despedaçados: e eternamente perecem sem que d'isso se faça caso.
Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
21 Porventura se não passa com elles a sua excellencia? morrem, porém sem sabedoria.
Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
