Jó 39
1 Sabes tu o tempo em que as cabras montezes parem? ou consideraste as dôres das cervas?
Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
2 Contarás os mezes que cumprem? ou sabes o tempo do seu parto?
Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
3 Quando se encurvam, produzem seus filhos, e lançam de si as suas dôres.
Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
4 Seus filhos enrijam, crescem com o trigo: saem, e nunca mais tornam a ellas.
Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
5 Quem despediu livre o jumento montez? e quem soltou as prisões ao jumento bravo?
Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
6 Ao qual dei o ermo por casa, e a terra salgada por suas moradas.
Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
7 Ri-se do arroido da cidade: não ouve os muitos gritos do exactor.
У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
8 O que descobre nos montes é o seu pasto, e anda buscando tudo que está verde.
У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
9 Ou, querer-te-ha servir o unicornio? ou ficará na tua cavallariça?
Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
10 Ou amarrarás o unicornio com a sua corda no rego? ou estorroará apoz ti os valles?
Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
11 Ou confiarás n'elle, por ser grande a sua força? ou deixarás a seu cargo o teu trabalho?
Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
12 Ou fiarás d'elle que te torne o que semeaste e o recolherá na tua eira?
Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
13 Vem de ti as alegres azas dos pavões, que teem pennas de cegonha e d'aguia?
Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
14 A qual deixa os seus ovos na terra, e os aquenta no pó.
У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
15 E se esquece de que algum pé os pise, ou os animaes do campo os calquem.
Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
16 Endurece-se para com seus filhos, como se não fossem seus: debalde é seu trabalho, porquanto está sem temor.
Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
17 Porque Deus a privou de sabedoria, e não lhe repartiu entendimento.
Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
18 A seu tempo se levanta ao alto: ri-se do cavallo, e do que vae montado n'elle.
Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
19 Ou darás tu força ao cavallo? ou vestirás o seu pescoço com trovão?
Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
20 Ou espantal-o-has, como ao gafanhoto? terrivel é o fogoso respirar das suas ventas.
Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
21 Escarva a terra, e folga na sua força, e sae ao encontro dos armados.
У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
22 Ri-se do temor, e não se espanta, e não torna atraz por causa da espada.
У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
23 Contra elle rangem a aljava, o ferro flammante da lança e do dardo.
Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
24 Sacudindo-se, e removendo-se, escarva a terra, e não faz caso do som da buzina.
У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
25 Na furia do som das buzinas diz: Eia! e de longe cheira a guerra, e o trovão dos principes, e o alarido.
Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
26 Ou vôa o gavião pela tua intelligencia, e estende as suas azas para o sul?
Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
27 Ou se remonta a aguia ao teu mandado, e põe no alto o seu ninho?
Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
28 Nas penhas mora e habita: no cume das penhas, e nos logares seguros.
У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
29 Desde ali descobre a preza: seus olhos a avistam desde longe.
Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
30 E seus filhos chupam o sangue, e onde ha mortos ahi está.
Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
