< Jó 37 >
1 Sobre isto tambem treme o meu coração, e salta do seu logar.
Patiesi, par to trīc mana sirds un uzlec no savas vietas.
2 Attentamente ouvi o movimento da sua voz, e o sonido que sae da sua bocca.
Klausiet, jel klausiet, kā Viņa pērkons rūc, un kāda balss no Viņa mutes iziet.
3 Elle o envia por debaixo de todos os céus, e a sua luz até aos confins da terra.
Viņš to izlaiž pa visām debesīm, un Savu spīdumu pa visiem zemes galiem.
4 Depois d'isto brama com grande voz, troveja com a sua alta voz; e, ouvida a sua voz, não tarda com estas coisas.
Pēc tam rūc Viņa balss, Viņš liek pērkonam rībēt ar varenu skaņu un neaiztur tos (zibeņus), kad Viņa balss nāk dzirdama.
5 Com a sua voz troveja Deus maravilhosamente: faz grandes coisas, e nós as não comprehendemos.
Tas stiprais Dievs ar Savu balsi liek pērkonam rūkt brīnišķi, Viņš dara lielas lietas, ko neizprotam.
6 Porque á neve diz: Está sobre a terra: como tambem ao aguaceiro e á sua forte chuva.
Jo Viņš saka uz sniegu: krīti uz zemi, un uz stipro lietu, tad stiprais lietus ir klāt ar varu.
7 Elle sella as mãos de todo o homem, para que conheça todos os homens de sua obra.
Viņš aizzieģelē visu cilvēku roku, lai Viņu pazīst visi ļaudis, ko viņš radījis.
8 E as bestas entram nos seus esconderijos e ficam nas suas cavernas.
Zvēri iet savā alā un paliek savā vietā.
9 Da recamara sae o pé de vento, e dos ventos dispersivos o frio.
No dienvidu puses nāk vētra un no ziemeļa puses aukstums.
10 Pelo assopro de Deus se dá a geada, e as largas aguas se endurecem.
Caur tā stiprā Dieva pūšanu nāk salna, ka platas upes aizsalst.
11 Tambem com a humidade carrega as grossas nuvens, e esparge a nuvem da sua luz.
Viņš arī apkrauj ar ūdeņiem biezos mākoņus un izplēš Savus ugunīgos padebešus.
12 Então ellas, segundo o seu prudente conselho, se tornam pelas espheras, para que façam tudo quanto lhes ordena sobre a superficie do mundo habitavel,
Tie griežas apkārt pēc Viņa gudrā prāta, ka tie padara visu, ko Viņš tiem pavēl pa visu plato pasauli,
13 Seja que por vara, ou para a sua terra, ou por beneficencia as faça vir.
Vai par rīksti savai zemei, vai par labu Viņš tā liek notikt.
14 A isto, ó Job, inclina os teus ouvidos: põe-te em pé, e considera as maravilhas de Deus.
Liec to vērā, Ījab, stāvi klusu, un apdomā tā stiprā Dieva brīnumus.
15 Porventura sabes tu quando Deus considera n'ellas, e faz resplandecer a lua da sua nuvem?
Vai tu zini, kad Dievs nodomājis, Savu debesu spīdumam likt spīdēt?
16 Tens tu noticia do equilibrio das grossas nuvens e das maravilhas de aquelle que é perfeito nos conhecimentos,
Vai tu zini padebešu lidināšanos, tā Visuzinātāja brīnumus?
17 Ou de como os teus vestidos aquecem, quando do sul ha calma sobre a terra?
Tu, kam drēbes paliek karstas, kad Viņš zemi svilina dienas vidus bulā.
18 Ou estendeste com elle os céus, que estão firmes como espelho fundido?
Vai tu ar Viņu esi izpletis tos spožos padebešus, kas cieti stāv kā liets spieģelis?
19 Ensina-nos o que lhe diremos; porque nós nada poderemos pôr em boa ordem, por causa das trevas.
Stāsti mums, ko mums Viņam būs sacīt, jo aiz tumsības mēs nekā nevaram izdarīt.
20 Ou ser-lhe-hia contado, quando eu assim fallasse? dir-lhe-ha alguem isso? pois será devorado.
Vai Viņam lai saka, ka es runāšu? Jo kurš cilvēks vēlētos, lai viņu aprij!
21 E agora se não pode olhar para o sol, quando resplandece nos céus; passando e purificando-os o vento.
Un nu gan saules gaismu neredz, kas pie debesīm spoži spīd, bet kad vējš pūš, tā skaidrojās.
22 O esplendor de oiro vem do norte: pois em Deus ha uma tremenda magestade.
No ziemeļiem nāk zelts, - bet Dievs mājo bijājamā godībā.
23 Ao Todo-poderoso não podemos alcançar; grande é em potencia; porém a ninguem opprime em juizo e grandeza de justiça.
To Visuvareno, to mēs nepanāksim, kas liels spēkā, bet tiesu un taisnības pilnību Viņš negroza.
24 Por isso o temem os homens: elle não respeita aos sabios de coração.
Tāpēc cilvēki Viņu bīstas, Viņš neuzlūko nevienu pašgudru.