< Jó 37 >
1 Sobre isto tambem treme o meu coração, e salta do seu logar.
super hoc expavit cor meum et emotum est de loco suo
2 Attentamente ouvi o movimento da sua voz, e o sonido que sae da sua bocca.
audite auditionem in terrore vocis eius et sonum de ore illius procedentem
3 Elle o envia por debaixo de todos os céus, e a sua luz até aos confins da terra.
subter omnes caelos ipse considerat et lumen illius super terminos terrae
4 Depois d'isto brama com grande voz, troveja com a sua alta voz; e, ouvida a sua voz, não tarda com estas coisas.
post eum rugiet sonitus tonabit voce magnitudinis suae et non investigabitur cum audita fuerit vox eius
5 Com a sua voz troveja Deus maravilhosamente: faz grandes coisas, e nós as não comprehendemos.
tonabit Deus in voce sua mirabiliter qui facit magna et inscrutabilia
6 Porque á neve diz: Está sobre a terra: como tambem ao aguaceiro e á sua forte chuva.
qui praecipit nivi ut descendat in terram et hiemis pluviis et imbri fortitudinis suae
7 Elle sella as mãos de todo o homem, para que conheça todos os homens de sua obra.
qui in manu omnium hominum signat ut noverint singuli opera sua
8 E as bestas entram nos seus esconderijos e ficam nas suas cavernas.
ingredietur bestia latibulum et in antro suo morabitur
9 Da recamara sae o pé de vento, e dos ventos dispersivos o frio.
ab interioribus egreditur tempestas et ab Arcturo frigus
10 Pelo assopro de Deus se dá a geada, e as largas aguas se endurecem.
flante Deo concrescit gelu et rursum latissimae funduntur aquae
11 Tambem com a humidade carrega as grossas nuvens, e esparge a nuvem da sua luz.
frumentum desiderat nubes et nubes spargunt lumen suum
12 Então ellas, segundo o seu prudente conselho, se tornam pelas espheras, para que façam tudo quanto lhes ordena sobre a superficie do mundo habitavel,
quae lustrant per circuitum quocumque eas voluntas gubernantis duxerit ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum
13 Seja que por vara, ou para a sua terra, ou por beneficencia as faça vir.
sive in una tribu sive in terra sua sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri
14 A isto, ó Job, inclina os teus ouvidos: põe-te em pé, e considera as maravilhas de Deus.
ausculta haec Iob sta et considera miracula Dei
15 Porventura sabes tu quando Deus considera n'ellas, e faz resplandecer a lua da sua nuvem?
numquid scis quando praeceperit Deus pluviis ut ostenderent lucem nubium eius
16 Tens tu noticia do equilibrio das grossas nuvens e das maravilhas de aquelle que é perfeito nos conhecimentos,
numquid nosti semitas nubium magnas et perfectas scientias
17 Ou de como os teus vestidos aquecem, quando do sul ha calma sobre a terra?
nonne vestimenta tua calida sunt cum perflata fuerit terra austro
18 Ou estendeste com elle os céus, que estão firmes como espelho fundido?
tu forsitan cum eo fabricatus es caelos qui solidissimi quasi aere fusi sunt
19 Ensina-nos o que lhe diremos; porque nós nada poderemos pôr em boa ordem, por causa das trevas.
ostende nobis quid dicamus illi nos quippe involvimur tenebris
20 Ou ser-lhe-hia contado, quando eu assim fallasse? dir-lhe-ha alguem isso? pois será devorado.
quis narrabit ei quae loquor etiam si locutus fuerit homo devorabitur
21 E agora se não pode olhar para o sol, quando resplandece nos céus; passando e purificando-os o vento.
at nunc non vident lucem subito aer cogitur in nubes et ventus transiens fugabit eas
22 O esplendor de oiro vem do norte: pois em Deus ha uma tremenda magestade.
ab aquilone aurum venit et ad Deum formidolosa laudatio
23 Ao Todo-poderoso não podemos alcançar; grande é em potencia; porém a ninguem opprime em juizo e grandeza de justiça.
digne eum invenire non possumus magnus fortitudine et iudicio et iustitia et enarrari non potest
24 Por isso o temem os homens: elle não respeita aos sabios de coração.
ideo timebunt eum viri et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes