Jó 37
1 Sobre isto tambem treme o meu coração, e salta do seu logar.
Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
2 Attentamente ouvi o movimento da sua voz, e o sonido que sae da sua bocca.
Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.
3 Elle o envia por debaixo de todos os céus, e a sua luz até aos confins da terra.
Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
4 Depois d'isto brama com grande voz, troveja com a sua alta voz; e, ouvida a sua voz, não tarda com estas coisas.
Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.
5 Com a sua voz troveja Deus maravilhosamente: faz grandes coisas, e nós as não comprehendemos.
Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
6 Porque á neve diz: Está sobre a terra: como tambem ao aguaceiro e á sua forte chuva.
Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
7 Elle sella as mãos de todo o homem, para que conheça todos os homens de sua obra.
Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.
8 E as bestas entram nos seus esconderijos e ficam nas suas cavernas.
La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.
9 Da recamara sae o pé de vento, e dos ventos dispersivos o frio.
El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
10 Pelo assopro de Deus se dá a geada, e as largas aguas se endurecem.
De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.
11 Tambem com a humidade carrega as grossas nuvens, e esparge a nuvem da sua luz.
La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.
12 Então ellas, segundo o seu prudente conselho, se tornam pelas espheras, para que façam tudo quanto lhes ordena sobre a superficie do mundo habitavel,
Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
13 Seja que por vara, ou para a sua terra, ou por beneficencia as faça vir.
Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.
14 A isto, ó Job, inclina os teus ouvidos: põe-te em pé, e considera as maravilhas de Deus.
Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
15 Porventura sabes tu quando Deus considera n'ellas, e faz resplandecer a lua da sua nuvem?
Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
16 Tens tu noticia do equilibrio das grossas nuvens e das maravilhas de aquelle que é perfeito nos conhecimentos,
Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
17 Ou de como os teus vestidos aquecem, quando do sul ha calma sobre a terra?
Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?
18 Ou estendeste com elle os céus, que estão firmes como espelho fundido?
Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?
19 Ensina-nos o que lhe diremos; porque nós nada poderemos pôr em boa ordem, por causa das trevas.
Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
20 Ou ser-lhe-hia contado, quando eu assim fallasse? dir-lhe-ha alguem isso? pois será devorado.
Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
21 E agora se não pode olhar para o sol, quando resplandece nos céus; passando e purificando-os o vento.
Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.
22 O esplendor de oiro vem do norte: pois em Deus ha uma tremenda magestade.
De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.
23 Ao Todo-poderoso não podemos alcançar; grande é em potencia; porém a ninguem opprime em juizo e grandeza de justiça.
La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
24 Por isso o temem os homens: elle não respeita aos sabios de coração.
Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.
