Jó 32
1 Então aquelles tres homens cessaram de responder a Job; porque era justo aos seus proprios olhos.
Kaj tiuj tri viroj ĉesis respondi al Ijob, ĉar li opiniis sin prava.
2 E accendeu-se a ira d'Elihu, filho de Baracheel o buzita, da familia de Ram: contra Job se accendeu a sua ira, porque se justificava a si mesmo, mais do que a Deus.
Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Baraĥel, Buzano, el la familio de Ram. Kontraŭ Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;
3 Tambem a sua ira se accendeu contra os seus tres amigos: porque, não achando que responder, todavia condemnavam a Job.
kaj kontraŭ liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.
4 Elihu porém esperou que Job fallasse; porquanto tinham mais edade do que elle.
Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, ĉar ili estis pli aĝaj ol li.
5 Vendo pois Elihu que já não havia resposta na bocca d'aquelles tres homens, a sua ira se accendeu.
Sed kiam Elihu vidis, ke ne troviĝas respondo en la buŝo de la tri viroj, ekflamis lia kolero.
6 E respondeu Elihu, filho de Baracheel o buzita, e disse: Eu sou de menos edade, e vós sois edosos; receei-me e temi de vos declarar a minha opinião.
Kaj ekparolis Elihu, filo de Baraĥel, la Buzano, kaj diris: Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.
7 Dizia eu: Fallem os dias, e a multidão doa annos ensine a sabedoria.
Mi pensis: La aĝo parolu, Kaj la jarmulto montru saĝon.
8 Na verdade, ha um espirito no homem, e a inspiração do Todo-poderoso os faz entendidos.
Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.
9 Os grandes não são os sabios, nem os velhos entendem juizo.
Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias juĝi,
10 Pelo que digo: Dae-me ouvidos, e tambem eu declararei a minha opinião.
Tial mi diras: Aŭskultu min; Mi ankaŭ eldiros mian opinion.
11 Eis que aguardei as vossas palavras, e dei ouvidos ás vossas considerações, até que buscasseis razões.
Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, Ĝis vi trovos la ĝustan parolon.
12 Attentando pois para vós, eis que nenhum de vós ha que possa convencer a Job, nem que responda ás suas razões:
Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.
13 Para que não digaes: Achamos a sabedoria; Deus o derribou, e não homem algum.
Ne diru: Ni trovis la saĝon. Dio instruu lin, ne homo.
14 Ora elle não dirigiu contra mim palavra alguma, nem lhe responderei com as vossas palavras.
Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.
15 Estão pasmados, não respondem mais, faltam-lhes as palavras.
Ili perdis la kuraĝon, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.
16 Esperei pois, porém não fallam: porque já pararam, e não respondem mais.
Mi atendis, ĝis ili ĉesos paroli; Sed ĉar ili haltis kaj ne plu respondis,
17 Tambem eu responderei pela minha parte: tambem eu declararei a minha opinião.
Tial ankaŭ mi de mia flanko respondos, Mi ankaŭ eldiros mian opinion.
18 Porque estou cheio de palavras, e aperta-me o espirito do meu ventre.
Ĉar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.
19 Eis que o meu ventre é como o mosto, sem respiradouro, e virá a arrebentar, como odres novos.
Mia interno estas kiel vino ŝtopfermita, Kiu krevigas novan felsakon.
20 Fallarei, e respirarei: abrirei os meus labios, e responderei.
Mi ekparolos, kaj tiam fariĝos al mi pli facile; Mi malfermos mian buŝon, kaj mi respondos.
21 Oxalá eu não faça accepção de pessoas, nem use de sobrenomes com o homem!
Mi ne atentos la vizaĝon de persono, Kaj mi ne flatos al homo;
22 Porque não sei usar de sobrenomes: em breve me levaria o meu Creador.
Ĉar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.
