Jó 31
1 Fiz concerto com os meus olhos: como pois attentaria n'uma virgem?
Vjeru uèinih sa oèima svojim, pa kako bih pogledao na djevojku?
2 Porque qual seria a parte de Deus de cima? ou a herança do Todo-poderoso para mim desde as alturas?
Jer kakav je dio od Boga ozgo? i kakvo našljedstvo od svemoguæega s visine?
3 Porventura não é a perdição para o perverso, o desastre para os que obram iniquidade?
Nije li pogibao nevaljalome i èudo onima koji èine bezakonje?
4 Ou não vê elle os meus caminhos, e não conta todos os meus passos?
Ne vidi li on putove moje, i sve korake moje ne broji li?
5 Se andei com vaidade, e se o meu pé se apressou para o engano
Ako hodih s lažju ili ako pohitje noga moja na prijevaru,
6 (Pese-me em balanças fieis, e saberá Deus a minha sinceridade),
Neka me izmjeri na mjerilima pravijem, i neka Bog pozna dobrotu moju.
7 Se os meus passos se desviavam do caminho, e se o meu coração segue os meus olhos, e se ás minhas mãos se apegou coisa alguma,
Ako su koraci moji zašli s puta, i ako je za oèima mojim pošlo srce moje, i za ruke moje prionulo štogod,
8 Então semeie eu e outro coma, e seja a minha descendencia arrancada até á raiz.
Neka ja sijem a drugi jede, i neka se iskorijene izdanci moji.
9 Se o meu coração se deixou seduzir por uma mulher, ou se eu armei traições á porta do meu proximo,
Ako se zanijelo srce moje za kojom ženom, i ako sam vrebao na vratima bližnjega svojega,
10 Então môa minha mulher para outro, e outros se encurvem sobre ella.
Neka drugomu melje žena moja, i neka se drugi nad njom povijaju.
11 Porque é uma infamia, e é delicto pertencente aos juizes.
Jer je to grdilo i bezakonje za sudije.
12 Porque fogo é que consomem até á perdição, e desarreigaria toda a minha renda.
Jer bi to bio oganj koji bi proždirao do uništenja, i svu bi moju ljetinu iskorijenio.
13 Se desprezei o direito do meu servo ou da minha serva, quando elles contendiam comigo,
Ako nijesam htio doæi na sud sa slugom svojim ili sa sluškinjom svojom, kad bi se tužili na mene;
14 Então que faria eu quando Deus se levantasse? e, inquirindo a causa, que lhe responderia?
Jer šta bih èinio kad bi se Bog podigao, i kad bi potražio, šta bih mu odgovorio?
15 Aquelle que me fez no ventre não o fez tambem a elle? ou não nos formou do mesmo modo na madre?
Koji je mene stvorio u utrobi, nije li stvorio i njega? nije li nas on isti sazdao u materici?
16 Se retive o que os pobres desejavam, ou fiz desfallecer os olhos da viuva,
Ako sam odbio siromasima želju njihovu, i oèi udovici zamutio,
17 Ou só comi o meu bocado, e o orphão não comeu d'elle
I ako sam zalogaj svoj sam jeo a nije ga jela i sirota,
18 (Porque desde a minha mocidade cresceu comigo como com seu pae, e o guiei desde o ventre de minha mãe),
Jer je od mladosti moje rasla sa mnom kao kod oca, i od utrobe matere svoje vodao sam je;
19 Se a alguem vi perecer por falta de vestido, e ao necessitado por não ter coberta,
Ako sam gledao koga gdje gine nemajuæi haljine, i siromaha gdje se nema èim pokriti,
20 Se os seus lombos me não abençoaram, se elle não se aquentava com as pelles dos meus cordeiros,
Ako me nijesu blagosiljala bedra njegova što se runom ovaca mojih utoplio,
21 Se eu levantei a minha mão contra o orphão, porquanto na porta via a minha ajuda,
Ako sam izmahnuo rukom na sirotu, kad vidjeh na vratima pomoæ svoju,
22 Então caia do hombro a minha espadoa, e quebre-se o meu braço do osso.
Neka mi ispadne rame iz pleæa, i ruka moja neka se otkine od zgloba.
23 Porque o castigo de Deus era para mim um assombro, e eu não podia supportar a sua alteza.
Jer sam se bojao pogibli od Boga, kojega velièanstvu ne bih odolio.
24 Se no oiro puz a minha esperança, ou disse ao oiro fino: Tu és a minha confiança;
Ako sam polagao na zlato nadanje svoje, ili èistome zlatu govorio: uzdanico moja!
25 Se me alegrei de que era muita a minha fazenda, e de que a minha mão tinha alcançado muito;
Ako sam se veselio što mi je imanje veliko i što mnogo steèe ruka moja,
26 Se olhei para o sol, quando resplandecia, ou para a lua, caminhando gloriosa,
Ako sam gledao na sunce, kad sjaje, i na mjesec, kad ponosito hodi,
27 E o meu coração se deixou enganar em occulto, e a minha bocca beijou a minha mão,
I srce se moje potajno prevarilo i ruku moju poljubila usta moja,
28 Tambem isto seria delicto pertencente ao juiz: pois assim negaria a Deus que está em cima.
I to bi bilo bezakonje za sudije, jer bih se odrekao Boga ozgo;
29 Se me alegrei da desgraça do que me tem odio, e se eu exultei quando mal o achou
Ako sam se radovao nesreæi nenavidnika svojega, i ako sam zaigrao kad ga je zlo zadesilo,
30 (Tambem não deixei peccar o meu paladar, desejando a sua morte com maldição),
Jer ne dadoh jeziku svojemu da griješi tražeæi dušu njegovu s proklinjanjem;
31 Se a gente da minha tenda não disse: Ah, quem nos désse da sua carne! nunca nos fartariamos d'ella:
Ako ne govorahu domašnji moji: ko bi nam dao mesa njegova? ne možemo se ni najesti;
32 O estrangeiro não passava a noite na rua; as minhas portas abria ao viandante.
Stranac nije noæivao na polju; vrata svoja otvorao sam putniku;
33 Se, como Adão, encobri as minhas transgressões, occultando o meu delicto no meu seio;
Ako sam kao što èine ljudi tajio prijestupe svoje i krio svoje bezakonje u svojim njedrima,
34 Porque eu temia a grande multidão, e o desprezo das familias me apavoraria, e eu me calaria, e não sairia da porta.
Ako sam i mogao plašiti veliko mnoštvo, ipak od najmanjega u domu bijaše me strah; zato muèah i ne odlažah od vrata.
35 Ah quem me dera um que me ouvisse! eis que o meu intento é que o Todo-poderoso me responda, e que o meu adversario escreva um livro.
O da bih imao koga da me sasluša! Gle, želja je moja da mi svemoguæi odgovori i suparnik moj da mi napiše knjigu.
36 Por certo que o levaria sobre o meu hombro, sobre mim o ataria por corôa.
Nosio bih je na ramenu svom, vezao bih je sebi kao vijenac,
37 O numero dos meus passos lhe mostraria: como principe me chegaria a elle.
Broj koraka svojih kazao bih mu, kao knez pristupio bih k njemu.
38 Se a minha terra clamar contra mim, e se os seus regos juntamente chorarem,
Ako je na me vikala moja zemlja, i brazde njezine plakale,
39 Se comi a sua novidade sem dinheiro, e suffoquei a alma dos seus donos,
Ako sam jeo roda njezina bez novaca i dosaðivao duši gospodara njezinijeh,
40 Por trigo me produza cardos, e por cevada joio. Acabaram-se as palavras de Job.
Mjesto pšenice neka mi raða trnje, i mjesto jeèma kukolj. Svršiše se rijeèi Jovove.
