Jó 31
1 Fiz concerto com os meus olhos: como pois attentaria n'uma virgem?
Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.
2 Porque qual seria a parte de Deus de cima? ou a herança do Todo-poderoso para mim desde as alturas?
Bo cóż za dział od Boga z góry? a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?
3 Porventura não é a perdição para o perverso, o desastre para os que obram iniquidade?
Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?
4 Ou não vê elle os meus caminhos, e não conta todos os meus passos?
Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?
5 Se andei com vaidade, e se o meu pé se apressou para o engano
Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:
6 (Pese-me em balanças fieis, e saberá Deus a minha sinceridade),
Niech mię zważy na wadze sprawiedliwej, a niech Bóg pozna szczerość moję.
7 Se os meus passos se desviavam do caminho, e se o meu coração segue os meus olhos, e se ás minhas mãos se apegou coisa alguma,
Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:
8 Então semeie eu e outro coma, e seja a minha descendencia arrancada até á raiz.
Tedy niechże ja sieję, a inszy niech pożywa, a moje latorośle niech będą wykorzenione.
9 Se o meu coração se deixou seduzir por uma mulher, ou se eu armei traições á porta do meu proximo,
Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:
10 Então môa minha mulher para outro, e outros se encurvem sobre ella.
Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.
11 Porque é uma infamia, e é delicto pertencente aos juizes.
Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,
12 Porque fogo é que consomem até á perdição, e desarreigaria toda a minha renda.
Gdyż ten ogień aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.
13 Se desprezei o direito do meu servo ou da minha serva, quando elles contendiam comigo,
Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,
14 Então que faria eu quando Deus se levantasse? e, inquirindo a causa, que lhe responderia?
(Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?
15 Aquelle que me fez no ventre não o fez tambem a elle? ou não nos formou do mesmo modo na madre?
Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)
16 Se retive o que os pobres desejavam, ou fiz desfallecer os olhos da viuva,
Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;
17 Ou só comi o meu bocado, e o orphão não comeu d'elle
Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;
18 (Porque desde a minha mocidade cresceu comigo como com seu pae, e o guiei desde o ventre de minha mãe),
(Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)
19 Se a alguem vi perecer por falta de vestido, e ao necessitado por não ter coberta,
Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;
20 Se os seus lombos me não abençoaram, se elle não se aquentava com as pelles dos meus cordeiros,
Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;
21 Se eu levantei a minha mão contra o orphão, porquanto na porta via a minha ajuda,
Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:
22 Então caia do hombro a minha espadoa, e quebre-se o meu braço do osso.
Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.
23 Porque o castigo de Deus era para mim um assombro, e eu não podia supportar a sua alteza.
Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.
24 Se no oiro puz a minha esperança, ou disse ao oiro fino: Tu és a minha confiança;
Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;
25 Se me alegrei de que era muita a minha fazenda, e de que a minha mão tinha alcançado muito;
Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;
26 Se olhei para o sol, quando resplandecia, ou para a lua, caminhando gloriosa,
Jeźlim patrzał na światłość słońca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;
27 E o meu coração se deixou enganar em occulto, e a minha bocca beijou a minha mão,
I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:
28 Tambem isto seria delicto pertencente ao juiz: pois assim negaria a Deus que está em cima.
I toćby była nieprawość osądzenia godna; bobym się tem zaprzał Boga z wysokości.
29 Se me alegrei da desgraça do que me tem odio, e se eu exultei quando mal o achou
Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.
30 (Tambem não deixei peccar o meu paladar, desejando a sua morte com maldição),
(I owszem nie dałem zgrzeszyć ustom moim, abym miał żądać przeklęstwa duszy jego.)
31 Se a gente da minha tenda não disse: Ah, quem nos désse da sua carne! nunca nos fartariamos d'ella:
Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?
32 O estrangeiro não passava a noite na rua; as minhas portas abria ao viandante.
Bo gość nie nocował na dworze, a drzwi moje otwierałem podróżnemu.
33 Se, como Adão, encobri as minhas transgressões, occultando o meu delicto no meu seio;
Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;
34 Porque eu temia a grande multidão, e o desprezo das familias me apavoraria, e eu me calaria, e não sairia da porta.
I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.
35 Ah quem me dera um que me ouvisse! eis que o meu intento é que o Todo-poderoso me responda, e que o meu adversario escreva um livro.
Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.
36 Por certo que o levaria sobre o meu hombro, sobre mim o ataria por corôa.
Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony?
37 O numero dos meus passos lhe mostraria: como principe me chegaria a elle.
Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.
38 Se a minha terra clamar contra mim, e se os seus regos juntamente chorarem,
Jeźliż przeciw mnie ziemia moja wołała, a jeźliże z nią społem zagony jej płakały;
39 Se comi a sua novidade sem dinheiro, e suffoquei a alma dos seus donos,
Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:
40 Por trigo me produza cardos, e por cevada joio. Acabaram-se as palavras de Job.
Miasto pszenicy niech wznijdzie oset, a miasto jęczmienia kąkol. Tu się skończyły słowa Ijobowe.
