Jó 30
1 Porém agora se riem de mim os de menos edade do que eu, cujos paes eu teria desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.
Ныне же поругашамися малейшии: ныне учат мя от части, ихже отцев уничтожах, ихже не вменях достойными псов моих стад.
2 De que tambem me serviria a força das suas mãos? já de velhice se tinham esgotado n'elles.
Крепость же рук их во что мне бысть? У них погибаше скончание.
3 De mingua e fome andavam sós, e recolhiam-se para os logares seccos, tenebrosos, assolados e desertos.
В скудости и гладе безплоден: иже бежаху в безводное вчера сотеснение и бедность:
4 Apanhavam malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento eram as raizes dos zimbros.
иже обхождаху былие в дебрех, имже былие бяше брашно, безчестнии же и похуленнии, скудни всякаго блага, иже и корение древес жваху от глада великаго.
5 Do meio dos homens foram expulsos, e gritavam contra elles, como contra o ladrão:
Восташа на мя татие,
6 Para habitarem nos barrancos dos valles, e nas cavernas da terra e das rochas.
ихже домове беша пещеры каменны:
7 Bramavam entre os arbustos, e ajuntavam-se debaixo das ortigas.
от среды доброгласных возопиют, иже под хврастием дивиим живяху:
8 Eram filhos de doidos, e filhos de gente sem nome, e da terra foram expulsos.
безумных сынове и безчестных, имя и слава угашена на земли.
9 Porém agora sou a sua canção, e lhes sirvo de rifão.
Ныне же гусли есмь аз им, и мене в притчу имут:
10 Abominam-me, e fogem para longe de mim, e do meu rosto não reteem o seu escarro.
возгнушалися же мною отступивше далече, ни лица моего пощадеша от плюновения.
11 Porque Deus desatou o meu cordão, e me opprimiu, pelo que sacudiram de si o freio perante o meu rosto.
Отверз бо тул Свой уязви мя, и узду устам моим наложи.
12 Á direita se levantam os moços; empurram os meus pés, e preparam contra mim os seus caminhos de destruição.
На десную отрасли восташа, нозе свои простроша и путесотвориша на мя стези пагубы своея.
13 Desbarataram-me o meu caminho: promovem a minha miseria: não teem ajudador.
Сотрошася стези моя, совлекоша бо ми одежду.
14 Veem contra mim como por uma grande brecha, e revolvem-se entre a assolação.
Стрелами своими устрели мя: сотвори ми, якоже восхоте: в болезнех скисохся, обращаются же ми скорби.
15 Sobrevieram-me pavores; como vento perseguem a minha honra, e como nuvem passou a minha felicidade.
Отиде ми надежда якоже ветр, и якоже облак спасение мое.
16 E agora derrama-se em mim a minha alma: os dias da afflicção se apoderaram de mim.
И ныне на мя излиется душа моя: и одержат мя дние печалей:
17 De noite se me traspassam os meus ossos, e os pulsos das minhas veias não descançam.
нощию же кости моя смятошася, жилы же моя разслабеша.
18 Pela grandeza da força das dôres se demudou o meu vestido, e elle como o cabeção da minha tunica me cinge.
Многою крепостию ятся за ризу мою: якоже ожерелие ризы моея объя мя.
19 Lançou-me na lama, e fiquei similhante ao pó e á cinza.
Вменяеши же мя равна брению, в земли и пепеле часть моя.
20 Clamo a ti, porém tu não me respondes: estou em pé, porém para mim não attentas.
Возопих же к Тебе, и не услышал мя еси: сташа же и смотриша на мя.
21 Tornaste-te a ser cruel contra mim: com a força da tua mão resistes violentamente.
Наидоша же на мя без милости, рукою крепкою уязвил мя еси:
22 Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre elle, e derretes-me o ser.
вчинил же мя еси в болезнех и отвергл еси мя от спасения.
23 Porque eu sei que me levarás á morte e á casa do ajuntamento determinado a todos os viventes.
Вем бо, яко смерть мя сотрет: дом бо всякому смертну земля.
24 Porém não estenderá a mão para o montão de terra, se houve clamor n'elles contra mim na sua desventura.
Аще бы возможно было, сам бых себе убил, или молил бых иного, дабы ми то сотворил.
25 Porventura, não chorei sobre aquelle que estava afflicto? ou não se angustiou a minha alma pelo necessitado?
Аз же о всяцем немощнем восплакахся, воздохнух же видев мужа в бедах.
26 Todavia aguardando eu o bem, então me veiu o mal, e esperando eu a luz, veiu a escuridão.
Аз же ждах благих, и се, сретоша мя паче дние зол.
27 As minhas entranhas ferveram e não estão quietas: os dias da afflicção me surprehenderam.
Чрево мое воскипе и не умолчит: предвариша мя дние нищеты.
28 Denegrido ando, porém não do sol, e, levantando-me na congregação, clamo por soccorro.
Стеня ходих без обуздания, стоях же в соборе вопия.
29 Irmão me fiz dos dragões, e companheiro dos abestruzes.
Брат бых сиринам, друг же птичий.
30 Ennegreceu-se a minha pelle sobre mim, e os meus ossos estão queimados do calor.
Кожа же моя помрачися вельми, и кости моя сгореша от зноя.
31 Pelo que se trocou a minha harmonia em lamentação, e o meu orgão em voz dos que choram.
Обратишася же в плачь гусли моя, песнь же моя в рыдание мне.
