Jó 30
1 Porém agora se riem de mim os de menos edade do que eu, cujos paes eu teria desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.
Ши акум!… Ам ажунс де рысул челор май тинерь декыт мине, пе ай кэрор пэринць ну-й сокотям вредничь сэ-й пун принтре кыний турмей меле.
2 De que tambem me serviria a força das suas mãos? já de velhice se tinham esgotado n'elles.
Дар ла че мь-ар фи фолосит путеря мынилор лор, кынд ей ну ерау ын старе сэ ажунгэ ла бэтрынеце?
3 De mingua e fome andavam sós, e recolhiam-se para os logares seccos, tenebrosos, assolados e desertos.
Сфрижиць де сэрэчие ши фоаме, фуг ын локурь ускате, де мултэ време пэрэсите ши пустий.
4 Apanhavam malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento eram as raizes dos zimbros.
Смулг ербуриле сэлбатиче де лынгэ копэчей ши н-ау ка пыне декыт рэдэчина де буксэу.
5 Do meio dos homens foram expulsos, e gritavam contra elles, como contra o ladrão:
Сунт изгониць дин мижлокул оаменилор, стригэ лумя дупэ ей ка дупэ ниште хоць.
6 Para habitarem nos barrancos dos valles, e nas cavernas da terra e das rochas.
Локуеск ын вэй ынгрозитоаре, ын пештериле пэмынтулуй ши ын стынчь.
7 Bramavam entre os arbustos, e ajuntavam-se debaixo das ortigas.
Урлэ принтре туфишурь ши се адунэ суб мэрэчинь.
8 Eram filhos de doidos, e filhos de gente sem nome, e da terra foram expulsos.
Фиинце мыршаве ши диспрецуите, сунт изгониць дин царэ.
9 Porém agora sou a sua canção, e lhes sirvo de rifão.
Ши акум, астфел де оамень мэ пун ын кынтечеле лор, ам ажунс де батжокура лор.
10 Abominam-me, e fogem para longe de mim, e do meu rosto não reteem o seu escarro.
Мэ урэск, мэ околеск, мэ скуйпэ ын фацэ.
11 Porque Deus desatou o meu cordão, e me opprimiu, pelo que sacudiram de si o freio perante o meu rosto.
Ну се май сфиеск ши мэ ынжосеск, ну май ау ничун фрыу ынаинтя мя.
12 Á direita se levantam os moços; empurram os meus pés, e preparam contra mim os seus caminhos de destruição.
Тикэлоший ачештя се скоалэ ла дряпта мя ши ымь ымпинг пичоареле ши ышь кроеск кэрэрь ымпотрива мя, ка сэ мэ пярдэ.
13 Desbarataram-me o meu caminho: promovem a minha miseria: não teem ajudador.
Ымь нимическ кэраря ши лукрязэ ка сэ мэ прэпэдяскэ, ей, кэрора нимень ну ле-ар вени ын ажутор.
14 Veem contra mim como por uma grande brecha, e revolvem-se entre a assolação.
Ка принтр-о ларгэ спэртурэ стрэбат спре мине, се нэпустеск суб покнетул дэрымэтурилор.
15 Sobrevieram-me pavores; como vento perseguem a minha honra, e como nuvem passou a minha felicidade.
Мэ апукэ гроаза. Слава ымь есте спулбератэ ка де вынт, ка ун нор а трекут феричиря мя.
16 E agora derrama-se em mim a minha alma: os dias da afflicção se apoderaram de mim.
Ши акум, ми се топеште суфлетул ын мине ши м-ау апукат зилеле суферинцей.
17 De noite se me traspassam os meus ossos, e os pulsos das minhas veias não descançam.
Ноаптя мэ пэтрунде ши-мь смулӂе оаселе, дуреря каре мэ роаде ну ынчетязэ.
18 Pela grandeza da força das dôres se demudou o meu vestido, e elle como o cabeção da minha tunica me cinge.
Де тэрия суферинцей, хайна ышь перде фаца, ми се липеште де труп ка о кэмашэ.
19 Lançou-me na lama, e fiquei similhante ao pó e á cinza.
Думнезеу м-а арункат ын норой ши ам ажунс ка цэрына ши ченуша.
20 Clamo a ti, porém tu não me respondes: estou em pé, porém para mim não attentas.
Стриг кэтре Тине ши ну-мь рэспунзь; стау ын пичоаре ши ну мэ везь.
21 Tornaste-te a ser cruel contra mim: com a força da tua mão resistes violentamente.
Ешть фэрэ милэ ымпотрива мя, лупць ымпотрива мя ку тэрия мыний Тале.
22 Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre elle, e derretes-me o ser.
Мэ ридичь, ымь дай друмул пе вынт ши мэ нимичешть ку суфларя фуртуний.
23 Porque eu sei que me levarás á morte e á casa do ajuntamento determinado a todos os viventes.
Кэч штиу кэ мэ дучь ла моарте, ын локул унде се ынтылнеск тоць чей вий.
24 Porém não estenderá a mão para o montão de terra, se houve clamor n'elles contra mim na sua desventura.
Дар чел че се прэбушеште ну-шь ынтинде мыниле? Чел ын ненорочире ну чере ажутор?
25 Porventura, não chorei sobre aquelle que estava afflicto? ou não se angustiou a minha alma pelo necessitado?
Ну плынӂям еу пе чел амэрыт? Н-авя инима мя милэ де чел липсит?
26 Todavia aguardando eu o bem, então me veiu o mal, e esperando eu a luz, veiu a escuridão.
Мэ аштептам ла феричире, ши, кынд коло, ненорочиря а венит песте мине; трэӂям нэдежде де луминэ, ши, кынд коло, а венит ынтунерикул.
27 As minhas entranhas ferveram e não estão quietas: os dias da afflicção me surprehenderam.
Ымь ферб мэрунтаеле фэрэ ынчетаре, м-ау апукат зилеле де дурере.
28 Denegrido ando, porém não do sol, e, levantando-me na congregação, clamo por soccorro.
Умблу ыннегрит, дар ну де соаре. Мэ скол ын плинэ адунаре ши стриг дупэ ажутор.
29 Irmão me fiz dos dragões, e companheiro dos abestruzes.
Ам ажунс фрате ку шакалий, товарэш ку струций.
30 Ennegreceu-se a minha pelle sobre mim, e os meus ossos estão queimados do calor.
Пеля ми се ыннегреште ши каде, яр оаселе ымь ард ши се усукэ.
31 Pelo que se trocou a minha harmonia em lamentação, e o meu orgão em voz dos que choram.
Харпа мя с-а префэкут ын инструмент де жале ши кавалул меу скоате сунете плынгэтоаре.
