Jó 30

1 Porém agora se riem de mim os de menos edade do que eu, cujos paes eu teria desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.

۱ «و اما الان کسانی که از من خردسالترندبر من استهزا می‌کنند، که کراهت می‌داشتم از اینکه پدران ایشان را با سگان گله خود بگذارم.

2 De que tambem me serviria a força das suas mãos? já de velhice se tinham esgotado n'elles.

۲ قوت دستهای ایشان نیز برای من چه فایده داشت؟ کسانی که توانایی ایشان ضایع شده بود،

3 De mingua e fome andavam sós, e recolhiam-se para os logares seccos, tenebrosos, assolados e desertos.

۳ از احتیاج و قحطی بی‌تاب شده، زمین خشک را در ظلمت خرابی و ویرانی می‌خاییدند.

4 Apanhavam malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento eram as raizes dos zimbros.

۴ خبازی را در میان بوته‌ها می‌چیدند، و ریشه شورگیاه نان ایشان بود.

5 Do meio dos homens foram expulsos, e gritavam contra elles, como contra o ladrão:

۵ از میان (مردمان ) رانده می‌شدند. از عقب ایشان مثل دزدان، هیاهومی کردند.

6 Para habitarem nos barrancos dos valles, e nas cavernas da terra e das rochas.

۶ در گریوه های وادیها ساکن می‌شدند. در حفره های زمین و در صخره‌ها.

7 Bramavam entre os arbustos, e ajuntavam-se debaixo das ortigas.

۷ در میان بوته‌ها عرعر می‌کردند، زیر خارها با هم جمع می‌شدند.

8 Eram filhos de doidos, e filhos de gente sem nome, e da terra foram expulsos.

۸ ابنای احمقان و ابنای مردم بی‌نام، بیرون از زمین رانده می‌گردیدند.

9 Porém agora sou a sua canção, e lhes sirvo de rifão.

۹ و اما الان سرود ایشان شده‌ام و از برای ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام.

10 Abominam-me, e fogem para longe de mim, e do meu rosto não reteem o seu escarro.

۱۰ مرا مکروه داشته، از من دورمی شوند، و از آب دهان بر رویم انداختن، بازنمی ایستند.

11 Porque Deus desatou o meu cordão, e me opprimiu, pelo que sacudiram de si o freio perante o meu rosto.

۱۱ چونکه زه را بر من باز کرده، مرامبتلا ساخت. پس لگام را پیش رویم رها کردند.

12 Á direita se levantam os moços; empurram os meus pés, e preparam contra mim os seus caminhos de destruição.

۱۲ از طرف راست من انبوه عوام الناس برخاسته، پاهایم را از پیش در می‌برند، و راههای هلاکت خویش را بر من مهیا می‌سازند.

13 Desbarataram-me o meu caminho: promovem a minha miseria: não teem ajudador.

۱۳ راه مرا خراب کرده، به اذیتم اقدام می‌نمایند، و خود معاونی ندارند.

14 Veem contra mim como por uma grande brecha, e revolvem-se entre a assolação.

۱۴ گویا از ثلمه های وسیع می‌آیند، و ازمیان خرابه‌ها بر من هجوم می‌آورند.

15 Sobrevieram-me pavores; como vento perseguem a minha honra, e como nuvem passou a minha felicidade.

۱۵ ترسها برمن برگشته، آبروی مرا مثل باد تعاقب می‌کنند، و فیروزی من مثل ابر می‌گذرد.

16 E agora derrama-se em mim a minha alma: os dias da afflicção se apoderaram de mim.

۱۶ و الان جانم بر من ریخته شده است، و روزهای مصیبت، مرا گرفتارنموده است.

17 De noite se me traspassam os meus ossos, e os pulsos das minhas veias não descançam.

۱۷ شبانگاه استخوانهایم در اندرون من سفته می‌شود، و پیهایم آرام ندارد.

18 Pela grandeza da força das dôres se demudou o meu vestido, e elle como o cabeção da minha tunica me cinge.

۱۸ ازشدت سختی لباسم متغیر شده است، و مرا مثل گریبان پیراهنم تنگ می‌گیرد.

19 Lançou-me na lama, e fiquei similhante ao pó e á cinza.

۱۹ مرا در گل انداخته است، که مثل خاک و خاکستر گردیده‌ام.

20 Clamo a ti, porém tu não me respondes: estou em pé, porém para mim não attentas.

۲۰ «نزد تو تضرع می‌نمایم و مرا مستجاب نمی کنی، و برمی خیزم و بر من نظر نمی اندازی.

21 Tornaste-te a ser cruel contra mim: com a força da tua mão resistes violentamente.

۲۱ خویشتن را متبدل ساخته، بر من بیرحم شده‌ای، با قوت دست خود به من جفا می‌نمایی.

22 Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre elle, e derretes-me o ser.

۲۲ مرا به باد برداشته، برآن سوار گردانیدی، و مرادر تندباد پراکنده ساختی.

23 Porque eu sei que me levarás á morte e á casa do ajuntamento determinado a todos os viventes.

۲۳ زیرا می‌دانم که مرابه موت باز خواهی گردانید، و به خانه‌ای که برای همه زندگان معین است.

24 Porém não estenderá a mão para o montão de terra, se houve clamor n'elles contra mim na sua desventura.

۲۴ یقین بر توده ویران دست خود را دراز نخواهد کرد، و چون کسی دربلا گرفتار شود، آیا به این سبب استغاثه نمی کند؟

25 Porventura, não chorei sobre aquelle que estava afflicto? ou não se angustiou a minha alma pelo necessitado?

۲۵ آیا برای هر مستمندی گریه نمی کردم، و دلم به جهت مسکین رنجیده نمی شد.

26 Todavia aguardando eu o bem, então me veiu o mal, e esperando eu a luz, veiu a escuridão.

۲۶ لکن چون امید نیکویی داشتم بدی آمد، و چون انتظار نورکشیدم ظلمت رسید.

27 As minhas entranhas ferveram e não estão quietas: os dias da afflicção me surprehenderam.

۲۷ احشایم می‌جوشد وآرام نمی گیرد، و روزهای مصیبت مرا درگرفته است.

28 Denegrido ando, porém não do sol, e, levantando-me na congregação, clamo por soccorro.

۲۸ ماتم‌کنان بی‌آفتاب گردش می‌کنم و درجماعت برخاسته، تضرع می‌نمایم.

29 Irmão me fiz dos dragões, e companheiro dos abestruzes.

۲۹ برادرشغالان شده‌ام، و رفیق شترمرغ گردیده‌ام.

30 Ennegreceu-se a minha pelle sobre mim, e os meus ossos estão queimados do calor.

۳۰ پوست من سیاه گشته، از من می‌ریزد، واستخوانهایم از حرارت سوخته گردیده است.

31 Pelo que se trocou a minha harmonia em lamentação, e o meu orgão em voz dos que choram.

۳۱ بربط من به نوحه گری مبدل شده و نای من به آواز گریه کنندگان.