Jó 3

1 Depois d'isto abriu Job a sua bocca, e amaldiçoou o seu dia.

۱ و بعد از آن ایوب دهان خود را باز کرده، روز خود را نفرین کرد.

2 E Job respondeu, e disse:

۲ و ایوب متکلم شده، گفت:

3 Pereça o dia em que nasci, e a noite em que se disse: Foi concebido um homem!

۳ «روزی که در آن متولد شدم، هلاک شود و شبی که گفتند مردی در رحم قرار گرفت،

4 Converta-se aquelle dia em trevas; e Deus de cima não tenha cuidado d'elle, nem resplandeça sobre elle a luz.

۴ آن روز تاریکی شود. و خدا از بالا بر آن اعتنانکند و روشنایی بر او نتابد.

5 Contaminem-n'o as trevas e a sombra de morte; habitem sobre elle nuvens: a escuridão do dia o espante!

۵ تاریکی و سایه موت، آن را به تصرف آورند. ابر بر آن ساکن شود. کسوفات روز آن را بترساند.

6 A escuridão tome aquella noite, e não se goze entre os dias do anno, e não entre no numero dos mezes!

۶ و آن شب را ظلمت غلیظ فرو‌گیرد و در میان روزهای سال شادی نکند، و به شماره ماهها داخل نشود.

7 Ah que solitaria seja aquella noite, e suave musica não entre n'ella!

۷ اینک آن شب نازاد باشد. و آواز شادمانی در آن شنیده نشود.

8 Amaldiçoem-n'a aquelles que amaldiçoam o dia, que estão promptos para levantar o seu pranto.

۸ لعنت کنندگان روز، آن را نفرین نمایند، که در برانگیزانیدن لویاتان ماهر می‌باشند.

9 Escureçam-se as estrellas do seu crepusculo; que espere a luz, e não venha: e não veja as pestanas dos olhos da alva!

۹ ستارگان شفق آن، تاریک گردد و انتظار نوربکشد و نباشد، و مژگان سحر را نبیند،

10 Porque não fechou as portas do ventre; nem escondeu dos meus olhos a canceira?

۱۰ چونکه درهای رحم مادرم را نبست، و مشقت را ازچشمانم مستور نساخت.

11 Porque não morri eu desde a madre? e em saindo do ventre, não expirei?

۱۱ «چرا از رحم مادرم نمردم؟ و چون از شکم بیرون آمدم چرا جان ندادم؟

12 Porque me receberam os joelhos? e porque os peitos, para que mamasse?

۱۲ چرا زانوها مراقبول کردند، و پستانها تا مکیدم؟

13 Porque já agora jazera e repousara; dormiria, e então haveria repouso para mim.

۱۳ زیرا تا بحال می‌خوابیدم و آرام می‌شدم. در خواب می‌بودم واستراحت می‌یافتم.

14 Com os reis e conselheiros da terra, que se edificavam casas nos logares assolados,

۱۴ با پادشاهان و مشیران جهان، که خرابه‌ها برای خویشتن بنا نمودند،

15 Ou com os principes que tinham oiro, que enchiam as suas casas de prata,

۱۵ یابا سروران که طلا داشتند، و خانه های خود را ازنقره پر ساختند.

16 Ou como aborto occulto, não existiria: como as creanças que não viram a luz.

۱۶ یا مثل سقط پنهان شده نیست می‌بودم، مثل بچه هایی که روشنایی را ندیدند.

17 Ali os maus cessam de perturbar: e ali repousam os cançados.

۱۷ در آنجا شریران از شورش باز می‌ایستند، و درآنجا خستگان می‌آرامند،

18 Ali os presos juntamente repousam, e não ouvem a voz do exactor:

۱۸ در آنجا اسیران دراطمینان با هم ساکنند، و آواز کارگذاران رانمی شنوند.

19 Ali está o pequeno e o grande, e o servo fica livre de seu senhor.

۱۹ کوچک و بزرگ در آنجا یک‌اند. وغلام از آقایش آزاد است.

20 Porque se dá luz ao miseravel, e vida aos amargosos d'animo?

۲۰ چرا روشنی به مستمند داده شود؟ و زندگی به تلخ جانان؟

21 Que esperam a morte, e não se acha: e cavam em busca d'ella mais do que de thesouros occultos:

۲۱ که انتظار موت را می‌کشند و یافت نمی شود، و برای آن حفره می‌زنند بیشتر از گنجها.

22 Que d'alegria saltam, e exultam, achando a sepultura:

۲۲ که شادی وابتهاج می‌نمایند و مسرور می‌شوند چون قبر رامی یابند؟

23 Ao homem, cujo caminho é occulto, e a quem Deus o encobriu?

۲۳ چرا نور داده می‌شود به کسی‌که راهش مستور است، که خدا اطرافش را مستورساخته است؟

24 Porque antes do meu pão vem o meu suspiro: e os meus gemidos se derramam como agua.

۲۴ زیرا که ناله من، پیش از خوراکم می‌آید و نعره من، مثل آب ریخته می‌شود،

25 Porque o temor que temo me veiu: e o que receiava me aconteceu.

۲۵ زیرا ترسی که از آن می‌ترسیدم، بر من واقع شد. و آنچه از آن بیم داشتم بر من رسید.

26 Nunca estive descançado, nem soceguei, nem repousei, mas veiu sobre mim a perturbação.

۲۶ مطمئن و آرام نبودم و راحت نداشتم وپریشانی بر من آمد.»