Jó 29

1 E proseguiu Job em proferir o seu dito, e disse:

۱ و ایوب باز مثل خود را آورده، گفت:

2 Ah! quem me dera ser como eu fui nos mezes passados! como nos dias em que Deus me guardava!

۲ «کاش که من مثل ماههای پیش می‌بودم و مثل روزهایی که خدا مرا در آنها نگاه می‌داشت.

3 Quando fazia resplandecer a sua candeia sobre a minha cabeça e quando eu pela sua luz caminhava pelas trevas:

۳ هنگامی که چراغ او بر سر من می‌تابید، و با نور او به تاریکی راه می‌رفتم.

4 Como era nos dias da minha mocidade, quando o segredo de Deus estava sobre a minha tenda:

۴ چنانکه در روزهای کامرانی خود می‌بودم، هنگامی که سر خدا بر خیمه من می‌ماند.

5 Quando o Todo-poderoso ainda estava comigo, e os meus meninos em redor de mim.

۵ وقتی که قادر مطلق هنوز با من می‌بود، و فرزندانم به اطراف من می‌بودند.

6 Quando lavava os meus passos na manteiga, e da rocha me corriam ribeiros de azeite:

۶ حینی که قدمهای خود را باکره می‌شستم و صخره، نهرهای روغن را برای من می ریخت.

7 Quando sahia a porta pela cidade, e na praça fazia preparar a minha cadeira:

۷ چون به دروازه شهر بیرون می‌رفتم وکرسی خود را در چهار سوق حاضر می‌ساختم.

8 Os moços me viam, e se escondiam, e até os edosos se levantavam e se punham em pé:

۸ جوانان مرا دیده، خود را مخفی می‌ساختند، وپیران برخاسته، می‌ایستادند.

9 Os principes continham as suas palavras, e punham a mão sobre a sua bocca:

۹ سروران از سخن‌گفتن بازمی ایستادند، و دست به دهان خودمی گذاشتند.

10 A voz dos chefes se escondia: e a sua lingua se pegava ao seu paladar:

۱۰ آواز شریفان ساکت می‌شد وزبان به کام ایشان می‌چسبید.

11 Ouvindo-me algum ouvido, me tinha por bemaventurado: vendo-me algum olho, dava testemunho de mim;

۱۱ زیرا گوشی که مرا می‌شنید، مرا خوشحال می‌خواند و چشمی که مرا می‌دید، برایم شهادت می‌داد.

12 Porque eu livrava o miseravel, que clamava: como tambem o orfão que não tinha quem o soccoresse.

۱۲ زیرافقیری که استغاثه می‌کرد او را می‌رهانیدم، ویتیمی که نیز معاون نداشت.

13 A benção do que ia perecendo vinha sobre mim, e eu fazia que jubilasse o coração da viuva.

۱۳ برکت شخصی که در هلاکت بود، به من می‌رسید و دل بیوه‌زن راخوش می‌ساختم.

14 Vestia-me da justiça: e ella me servia de vestido: como manto e diadema era o meu juizo.

۱۴ عدالت را پوشیدم و مراملبس ساخت، و انصاف من مثل ردا و تاج بود.

15 Eu fui o olho do cego, como tambem os pés do coxo:

۱۵ من به جهت کوران چشم بودم، و به جهت لنگان پای.

16 Aos necessitados era pae, e as causas de que eu não tinha conhecimento inquiria com diligencia;

۱۶ برای مسکینان پدر بودم، و دعوایی را که نمی دانستم، تفحص می‌کردم.

17 E quebrava os queixaes do perverso, e dos seus dentes tirava a preza.

۱۷ دندانهای آسیای شریر را می‌شکستم و شکار را ازدندانهایش می‌ربودم.

18 E dizia: No meu ninho expirarei, e multiplicarei os meus dias como a areia.

۱۸ «و می‌گفتم، در آشیانه خود جان خواهم سپرد و ایام خویش را مثل عنقا طویل خواهم ساخت.

19 A minha raiz se estendia junto ás aguas, e o orvalho fazia assento sobre os meus ramos;

۱۹ ریشه من به سوی آبها کشیده خواهدگشت، و شبنم بر شاخه هایم ساکن خواهد شد.

20 A minha honra se renovava em mim, e o meu arco se reforçava na minha mão.

۲۰ جلال من در من تازه خواهد شد، و کمانم دردستم نو خواهد ماند.

21 Ouvindo-me esperavam, e em silencio attendiam ao meu conselho.

۲۱ مرا می‌شنیدند و انتظارمی کشیدند، و برای مشورت من ساکت می‌ماندند.

22 Acabada a minha palavra, não replicavam, e minhas razões distillavam sobre elles;

۲۲ بعد از کلام من دیگر سخن نمی گفتند و قول من بر ایشان فرو می‌چکید.

23 Porque me esperavam, como a chuva; e abriam a sua bocca, como a chuva tardia

۲۳ و برای من مثل باران انتظار می‌کشیدند و دهان خویش را مثل باران آخرین باز می‌کردند.

24 Se me ria para elles, não o criam, e não faziam abater a luz do meu rosto;

۲۴ اگر بر ایشان می‌خندیدم باور نمی کردند، و نور چهره مرا تاریک نمی ساختند.

25 Eu escolhia o seu caminho, assentava-me como chefe, e habitava como rei entre as tropas: como aquelle que consola os que pranteiam.

۲۵ راه را برای ایشان اختیار کرده، به ریاست می‌نشستم، و در میان لشکر، مثل پادشاه ساکن می‌بودم، و مثل کسی‌که نوحه‌گران را تسلی می‌بخشد.