Jó 29
1 E proseguiu Job em proferir o seu dito, e disse:
Əyyub yenə misal çəkərək dedi:
2 Ah! quem me dera ser como eu fui nos mezes passados! como nos dias em que Deus me guardava!
«Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,
3 Quando fazia resplandecer a sua candeia sobre a minha cabeça e quando eu pela sua luz caminhava pelas trevas:
Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.
4 Como era nos dias da minha mocidade, quando o segredo de Deus estava sobre a minha tenda:
Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,
5 Quando o Todo-poderoso ainda estava comigo, e os meus meninos em redor de mim.
Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,
6 Quando lavava os meus passos na manteiga, e da rocha me corriam ribeiros de azeite:
Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.
7 Quando sahia a porta pela cidade, e na praça fazia preparar a minha cadeira:
Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən
8 Os moços me viam, e se escondiam, e até os edosos se levantavam e se punham em pé:
Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.
9 Os principes continham as suas palavras, e punham a mão sobre a sua bocca:
Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.
10 A voz dos chefes se escondia: e a sua lingua se pegava ao seu paladar:
Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.
11 Ouvindo-me algum ouvido, me tinha por bemaventurado: vendo-me algum olho, dava testemunho de mim;
Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.
12 Porque eu livrava o miseravel, que clamava: como tambem o orfão que não tinha quem o soccoresse.
Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.
13 A benção do que ia perecendo vinha sobre mim, e eu fazia que jubilasse o coração da viuva.
Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.
14 Vestia-me da justiça: e ella me servia de vestido: como manto e diadema era o meu juizo.
Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.
15 Eu fui o olho do cego, como tambem os pés do coxo:
Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,
16 Aos necessitados era pae, e as causas de que eu não tinha conhecimento inquiria com diligencia;
Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,
17 E quebrava os queixaes do perverso, e dos seus dentes tirava a preza.
Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.
18 E dizia: No meu ninho expirarei, e multiplicarei os meus dias como a areia.
Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.
19 A minha raiz se estendia junto ás aguas, e o orvalho fazia assento sobre os meus ramos;
Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.
20 A minha honra se renovava em mim, e o meu arco se reforçava na minha mão.
Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.
21 Ouvindo-me esperavam, e em silencio attendiam ao meu conselho.
İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.
22 Acabada a minha palavra, não replicavam, e minhas razões distillavam sobre elles;
Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.
23 Porque me esperavam, como a chuva; e abriam a sua bocca, como a chuva tardia
Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,
24 Se me ria para elles, não o criam, e não faziam abater a luz do meu rosto;
Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.
25 Eu escolhia o seu caminho, assentava-me como chefe, e habitava como rei entre as tropas: como aquelle que consola os que pranteiam.
Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.
