Jó 19
1 Respondeu porém Job, e disse:
Ijob respondis kaj diris:
2 Até quando entristecereis a minha alma, e me quebrantareis com palavras?
Ĝis kiam vi afliktados mian animon Kaj turmentados min per paroloj?
3 Já dez vezes me envergonhastes; vergonha não tendes: contra mim vos endureceis.
Jen jam dek fojojn vi malhonoras min; Vi ne hontas premi min.
4 Embora haja eu, na verdade, errado, comigo ficará o meu erro.
Se mi efektive eraris, Mia eraro restos ĉe mi.
5 Se devéras vos levantaes contra mim, e me arguis com o meu opprobrio,
Se efektive vi volas montri vin pli grandaj ol mi, Kaj vi riproĉas al mi hontindaĵon,
6 Sabei agora que Deus é o que me transtornou, e com a sua rede me cercou.
Tiam sciu, ke Dio faris al mi maljustaĵon, Kaj ĉirkaŭis min per Sia reto.
7 Eis que clamo: Violencia; porém não sou ouvido; grito: Soccorro; porém não ha justiça.
Jen mi krias pri maljusteco, sed mi ne ricevas respondon; Mi vokas, sed mi ne ricevas juĝon.
8 O meu caminho entrincheirou, e já não posso passar, e nas minhas veredas poz trevas.
Mian vojon Li baris, ke mi ne povas transiri, Kaj sur mian irejon Li metis mallumon.
9 Da minha honra me despojou; e tirou-me a corôa da minha cabeça.
Mian honoron Li detiris de mi, Kaj deprenis la kronon de mia kapo.
10 Derribou-me elle em roda, e eu me vou, e arrancou a minha esperança, como a uma arvore.
Li disbatis min ĉirkaŭe tiel, ke mi pereas; Mian esperon Li elŝiris kiel arbon.
11 E fez inflammar contrar mim a sua ira, e me reputou para comsigo, como a seus inimigos.
Ekflamis kontraŭ mi Lia kolero, Kaj Li rigardas min kiel Lian malamikon.
12 Juntas vieram as suas tropas, e prepararam contra mim o seu caminho, e se acamparam ao redor da minha tenda.
Kune venis Liaj taĉmentoj, kaj ebenigis kontraŭ mi sian vojon Kaj stariĝis sieĝe ĉirkaŭ mia tendo.
13 Poz longe de mim a meus irmãos, e os que me conhecem devéras me estranharam.
Miajn fratojn Li malproksimigis de mi, Kaj miaj konatoj forfremdiĝis de mi.
14 Os meus parentes me deixaram, e os meus conhecidos se esqueceram de mim.
Miaj parencoj fortiriĝis, Kaj miaj konantoj forgesis min.
15 Os meus domesticos e as minhas servas me reputaram como um estranho, e vim a ser um estrangeiro aos seus olhos.
La loĝantoj de mia domo kaj miaj servistinoj rigardas min kiel fremdulon; En iliaj okuloj mi fariĝis aligentulo.
16 Chamei a meu creado, e elle me não respondeu, supplicando-lhe eu por minha propria bocca.
Mian sklavon mi vokas, kaj li ne respondas; Per mia buŝo mi devas petegi lin.
17 O meu bafo se fez estranho a minha mulher, e eu a supplico pelos filhos do meu corpo.
Mia spiro fariĝis abomenata por mia edzino, Kaj mia petado por la filoj de mia ventro.
18 Até os rapazes me desprezam, e, levantando-me eu, fallam contra mim.
Eĉ la malgrandaj infanoj malestimas min; Kiam mi leviĝas, ili parolas kontraŭ mi.
19 Todos os homens do meu secreto conselho me abominam, e até os que eu amava se tornaram contra mim.
Abomenas min ĉiuj miaj intimuloj; Kaj tiuj, kiujn mi amis, turnis sin kontraŭ mi.
20 Os meus ossos se apegaram á minha pelle e á minha carne, e escapei só com a pelle dos meus dentes.
Kun mia haŭto kaj kun mia karno kunkreskis miaj ostoj, Mi restis nur kun haŭto sur miaj dentoj.
21 Compadecei-vos de mim, amigos meus, compadecei-vos de mim, porque a mão de Deus me tocou.
Kompatu min, kompatu min, miaj amikoj; Ĉar la mano de Dio frapis min.
22 Porque me perseguis assim como Deus, e da minha carne vos não fartaes?
Kial vi persekutas min, kiel Dio, Kaj ne povas satiĝi de mia karno?
23 Quem me déra agora, que as minhas palavras se escrevessem! quem me dera, que se gravassem n'um livro!
Ho, se miaj vortoj estus enskribitaj, Ho, se ili estus gravuritaj en libro,
24 E que, com penna de ferro, e com chumbo, para sempre fossem esculpidas na rocha!
Per fera skribilo kun plumbo, Gravuritaj por eterne sur roko!
25 Porque eu sei que o meu Redemptor vive, e que estará em pé no derradeiro dia sobre o pó.
Sed mi scias, ke mia Liberigonto vivas, Kaj fine Li leviĝos super la polvo.
26 E depois de roida a minha pelle, comtudo desde a minha carne verei a Deus,
Kaj post kiam mia haŭto estos tiel detruita Kaj mi estos senkorpa, mi vidos Dion;
27 A quem eu verei por mim mesmo, e os meus olhos o verão, e não outro: e por isso os meus rins se consomem no meu seio.
Lin vidos mi, kaj miaj okuloj vidos, ne fremdaj; Pri tio sopiregas mia interno en mia brusto.
28 Na verdade, que devieis dizer: Porque o perseguimos? Pois a raiz da accusação se acha em mim.
Se vi diros: Kiel ni lin persekutu, Kaj ni trovu kontraŭ li la radikon de la afero,
29 Temei vós mesmos a espada; porque o furor traz os castigos da espada, para saberdes que haverá um juizo.
Tiam timu glavon; Ĉar furioza estas la glavo kontraŭ malbonagoj, Por ke vi sciu, ke ekzistas juĝo.
