Jó 16
1 Então respondeu Job, e disse:
Йов а луат кувынтул ши а зис:
2 Tenho ouvido muitas coisas como estas: todos vós sois consoladores molestos.
„Астфел де лукрурь ам аузит еу дес; вой тоць сунтець ниште мынгыеторь супэрэчошь.
3 Porventura não terão fim estas palavras de vento? ou que te irrita, para assim responderes?
Кынд се вор сфырши ачесте ворбе ын вынт? Ши пентру че атыта супэраре ын рэспунсуриле тале?
4 Fallaria eu tambem como vós fallaes, se a vossa alma estivesse em logar da minha alma? ou amontoaria palavras contra vós, e menearia contra vós a minha cabeça?
Ка вой аш ворби еу де аць фи ын локул меу? В-аш коплеши ку ворбе, аш да дин кап ла вой?
5 Antes vos fortaleceria com a minha bocca, e a consolação dos meus labios abrandaria a dôr.
В-аш мынгыя ку гура ши аш мишка дин бузе ка сэ вэ ушурез дуреря?
6 Se eu fallar, a minha dôr não cessa, e, calando-me eu, que mal me deixa?
Дакэ ворбеск, дуреря ну ми с-алинэ, яр дакэ так, ку че се микшорязэ?
7 Na verdade, agora me molestou: tu assolaste toda a minha companhia.
Дар акум, вай! Ел м-а сторс де путерь… Мь-ай пустиит тоатэ каса!
8 Testemunha d'isto é que já me fizeste enrugado, e a minha magreza já se levanta contra mim, e no meu rosto testifica contra mim.
М-ай апукат ка пе ун виноват – довадэ слэбичуня мя, каре се ридикэ ши мэ ынвинуеште ын фацэ.
9 Na sua ira me despedaçou, e elle me perseguiu; rangeu os seus dentes contra mim: aguça o meu adversario os seus olhos contra mim.
Мэ сфышие ши мэ урмэреште ын мыния Луй, скрышнеште дин динць ымпотрива мя, мэ ловеште ши мэ стрэпунӂе ку привиря Луй.
10 Bocejam com a sua bocca contra mim; com desprezo me feriram nos queixos, e contra mim se ajuntam todos.
Ей дескид гура сэ мэ мэнынче, мэ окэрэск ши мэ бат песте ображь, се ынвершунязэ ку тоций дупэ мине.
11 Entrega-me Deus ao perverso, e nas mãos dos impios me faz cair.
Думнезеу мэ ласэ ла бунул плак ал челор нелеӂюиць ши мэ арункэ ын мыниле челор рэй.
12 Descançado estava eu, porém elle me quebrantou; e pegou-me pela cerviz, e me despedaçou; tambem me poz por seu alvo.
Ерам лиништит ши м-а скутурат, м-а апукат де чафэ ши м-а здробит, а трас асупра мя ка ынтр-о цинтэ.
13 Cercam-me os seus frecheiros; atravessa-me os rins, e não me poupa, e o meu fel derrama em terra.
Сэӂециле Луй мэ ынконжоарэ дин тоате пэрциле. Ел Ымь стрэпунӂе рэрункий фэрэ милэ, ымь варсэ феря пе пэмынт,
14 Quebranta-me com quebranto sobre quebranto: arremette contra mim como um valente.
мэ фрынӂе букэць, букэць, Се арункэ асупра мя ка ун рэзбойник.
15 Cosi sobre a minha pelle o sacco, e revolvi a minha cabeça no pó.
Мь-ам кусут ун сак пе пеле ши мь-ам прэвэлит капул ын цэрынэ.
16 O meu rosto todo está descorado de chorar, e sobre as minhas palpebras está a sombra da morte:
Плынсул мь-а ынрошит фаца ши умбра морций есте пе плеоапеле меле.
17 Não havendo porém violencia nas minhas mãos, e sendo pura a minha oração.
Тотушь н-ам фэкут ничо нелеӂюире ши ругэчуня мя тотдяуна а фост куратэ.
18 Ah! terra, não cubras o meu sangue; e não haja logar para o meu clamor!
Пэмынтуле, ну-мь акопери сынӂеле, ши ваетеле меле сэ н-айбэ марӂине!
19 Eis que tambem agora está a minha testemunha no céu, e a minha testemunha nas alturas.
Кяр акум Марторул меу есте ын чер, Апэрэторул меу есте ын локуриле ыналте.
20 Os meus amigos são os que zombam de mim; os meus olhos se desfazem em lágrimas diante de Deus.
Приетений мей рыд де мине, дар еу мэ рог луй Думнезеу, ку лакримь,
21 Ah! se se podesse contender com Deus pelo homem, como o filho do homem pelo seu amigo!
сэ факэ дрептате омулуй ынаинтя луй Думнезеу ши фиулуй омулуй ымпотрива приетенилор луй.
22 Porque se passarão poucos annos; e eu seguirei o caminho por onde não tornarei.
Кэч нумэрул анилор мей се апропие де сфыршит ши мэ вой дуче пе о кэраре де унде ну мэ вой май ынтоарче.
