< 15 >

1 Então respondeu Eliphaz o themanita, e disse:
Saa tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
2 Porventura dará o sabio por resposta sciencia de vento? e encherá o seu ventre de vento oriental?
Mon Vismand svarer med Mundsvejr og fylder sit Indre med Østenvind
3 Arguindo com palavras que de nada servem e com razões, com que nada aproveita?
for at hævde sin Ret med gavnløs Tale, med Ord, som intet baader?
4 E tu tens feito vão o temor, e diminues os rogos diante de Deus.
Desuden nedbryder du Gudsfrygt og krænker den Stilhed, som tilkommer Gud.
5 Porque a tua bocca declara a tua iniquidade; e tu escolheste a lingua dos astutos.
Din Skyld oplærer din Mund, du vælger de listiges Sprog.
6 A tua bocca te condemna, e não eu, e os teus labios testificam contra ti.
Din Mund domfælder dig, ikke jeg, dine Læber vidner imod dig!
7 És tu porventura o primeiro homem que foi nascido? ou foste gerado antes dos outeiros?
Var du den første, der fødtes, kom du til Verden, før Højene var?
8 Ou ouviste o secreto conselho de Deus? e a ti só limitaste a sabedoria?
Mon du lytted til, da Gud holdt Raad, og mon du rev Visdommen til dig?
9 Que sabes tu, que nós não sabemos? e que entendes, que não haja em nós?
Hvad ved du, som vi ikke ved, hvad forstaar du, som vi ikke kender?
10 Tambem ha entre nós encanecidos e edosos, muito mais edosos do que teu pae.
Ogsaa vi har en gammel iblandt os, en Olding, hvis Dage er fler end din Faders!
11 Porventura as consolações de Deus te são pequenas? ou alguma coisa se occulta em ti
Er Guds Trøst dig for lidt, det Ord, han mildelig talede til dig?
12 Porque te arrebata o teu coração? e porque acenam os teus olhos?
Hvi river dit Hjerte dig hen, hvi ruller dit Øje vildt?
13 Para virares contra Deus o teu espirito, e deixares sair taes palavras da tua bocca?
Thi du vender din Harme mod Gud og udstøder Ord af din Mund.
14 Que é o homem, para que seja puro? e o que nasce da mulher, para que fique justo?
Hvor kan et Menneske være rent, en kvindefødt have Ret?
15 Eis que nos seus sanctos não confiaria, e nem os céus são puros aos seus olhos.
End ikke sine Hellige tror han, og Himlen er ikke ren i hans Øjne,
16 Quanto mais abominavel e fedorento é o homem que bebe a iniquidade como a agua?
hvad da den stygge, den onde, Manden, der drikker Uret som Vand!
17 Escuta-me, mostrar-t'o-hei: e o que vi te contarei
Jeg vil sige dig noget, hør mig, jeg fortæller, hvad jeg har set,
18 (O que os sabios annunciaram, ouvindo-o de seus paes, e o não occultaram.
hvad vise Mænd har forkyndt, deres Fædre ikke dulgt,
19 Aos quaes sómente se déra a terra, e nenhum estranho passou por meis d'elles):
dem alene var Landet givet, ingen fremmed færdedes blandt dem:
20 Todos os dias o impio se dá pena a si mesmo, e se reservam para o tyranno um certo numero d'annos.
Den gudløse ængstes hele sit Liv, de stakkede Aar, en Voldsmand lever;
21 O sonido dos horrores está nos seus ouvidos: até na paz lhe sobrevem o assolador.
Rædselslyde fylder hans Ører, midt under Fred er Hærgeren over ham;
22 Não crê que tornará das trevas, e que está esperado da espada.
han undkommer ikke fra Mørket, opsparet er han for Sværdet,
23 Anda vagueando por pão, dizendo: Onde está? Bem sabe que já o dia das trevas lhe está preparado á mão.
udset til Føde for Gribbe, han ved, at han staar for Fald;
24 Assombram-n'o a angustia e a tribulação; prevalecem contra elle, como o rei preparado para a peleja.
Mørkets Dag vil skræmme ham. Trængsel og Angst overvælde ham som en Konge, rustet til Strid.
25 Porque estende a sua mão contra Deus, e contra o Todo-poderoso se embravece.
Thi Haanden rakte han ud mod Gud og bød den Almægtige Trods,
26 Arremette contra elle com a dura cerviz, e contra os pontos grossos dos seus escudos.
stormed haardnakket mod ham med sine tykke, buede Skjolde.
27 Porquanto cobriu o seu rosto com a sua gordura, e criou enxundia nas ilhargas.
Thi han dækked sit Ansigt med Fedt og samlede Huld paa sin Lænd.
28 E habitou em cidades assoladas, em casas em que ninguem morava, que estavam a ponto de fazer-se montões de ruinas.
tog Bolig i Byer, der øde laa hen, i Huse, man ikke maa bo i, bestemt til at ligge i Grus.
29 Não se enriquecerá, nem subsistirá a sua fazenda, nem se estenderão pela terra as suas possessões.
Han bliver ej rig, hans Velstand forgaar, til Jorden bøjer sig ikke hans Aks;
30 Não escapará das trevas; a chamma do fogo seccará os seus renovos, e ao assopro da sua bocca desapparecerá.
han undkommer ikke fra Mørket. Solglød udtørrer hans Spire, hans Blomst rives bort af Vinden.
31 Não confie pois na vaidade enganando-se a si mesmo, porque a vaidade será a sua recompensa.
Han stole ikke paa Tomhed — han farer vild — thi Tomhed skal være hans Løn!
32 Antes do seu dia ella se lhe cumprirá; e o seu ramo não reverdecerá.
I Utide visner hans Stamme, hans Palmegren skal ikke grønnes;
33 Sacudirá as suas uvas verdes, como as da vide, e deixará cair a sua flor como a da oliveira.
han ryster som Ranken sin Drue af og kaster som Olietræet sin Blomst.
34 Porque o ajuntamento dos hypocritas se fará esteril, e o fogo consumirá as tendas do soborno.
Thi vanhelliges Samfund er goldt, og Ild fortærer Bestikkelsens Telte;
35 Concebem o trabalho, e parem a iniquidade, e o seu ventre prepara enganos.
svangre med Kvide, føder de Uret, og deres Moderskød fostrer Svig!

< 15 >