< 11 >

1 Então respondeu Sofar, o naamathita, e disse
Saa tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde:
2 Porventura não se dará resposta á multidão de palavras? E o homen fallador será justificado?
Skal en Ordgyder ej have Svar, skal en Mundheld vel have Ret?
3 A's tuas mentiras se hão de calar os homens? E zombarás tu sem que ninguem te envergonhe?
Skal Mænd vel tie til din Skvalder, skal du spotte og ikke faa Skam?
4 Pois tu disseste: A minha doutrina é pura, e limpo sou aos teus olhos.
Du siger: »Min Færd er lydeløs, og jeg er ren i hans Øjne!«
5 Mas, na verdade, oxalá que Deus fallasse e abrisse os seus labios contra ti!
Men vilde dog Gud kun tale, oplade sine Læber imod dig,
6 E te fizesse saber os segredos da sabedoria, que ella é multiplice em efficacia; pelo que sabe que Deus exige de ti menos do que merece a tua iniquidade.
kundgøre dig Visdommens Løndom, thi underfuld er den i Væsen; da vilde du vide, at Gud har glemt dig en Del af din Skyld!
7 Porventura alcançarás os caminhos de Deus? ou chegarás á perfeição do Todo-poderoso?
Har du loddet Bunden i Gud og naaet den Almægtiges Grænse?
8 Como as alturas dos céus é a sua sabedoria; que poderás tu fazer? mais profunda do que o inferno, que poderás tu saber? (Sheol h7585)
Højere er den end Himlen — hvad kan du? Dybere end Dødsriget — hvad ved du? (Sheol h7585)
9 Mais comprida é a sua medida do que a terra: e mais larga do que o mar.
Den overgaar Jorden i Vidde, er mere vidtstrakt end Havet.
10 Se elle destruir, e encerrar, ou se recolher, quem o fará tornar para traz?
Farer han frem og fængsler, stævner til Doms, hvem hindrer ham?
11 Porque elle conhece aos homens vãos, e vê o vicio; e não o terá em consideração?
Han kender jo Løgnens Mænd, Uret ser han og agter derpaa,
12 Mas o homem vão é falto de entendimento; sim, o homem nasce como a cria do jumento montez.
saa tomhjernet Mand faar Vid, og Vildæsel fødes til Menneske.
13 Se tu preparaste o teu coração, e estendeste as tuas mãos para elle!
Hvis du faar Skik paa dit Hjerte og breder dine Hænder imod ham,
14 Se ha iniquidade na tua mão, lança-a para longe de ti e não deixes habitar a injustiça nas tuas tendas.
hvis Uret er fjern fra din Haand, og Brøde ej bor i dit Telt,
15 Porque então o teu rosto levantarás sem macula: e estarás firme, e não temerás.
ja, da kan du lydefri løfte dit Aasyn og uden at frygte staa fast,
16 Porque te esquecerás dos trabalhos, e te lembrarás d'elles como das aguas que já passaram
ja, da skal du glemme din Kvide, mindes den kun som Vand, der flød bort;
17 E a tua vida mais clara se levantará do que o meio dia; ainda que seja trevas, será como a manhã.
dit Liv skal overstraale Middagssolen, Mørket vorde som lyse Morgen.
18 E terás confiança; porque haverá esperança; e buscarás e repousarás seguro.
Tryg skal du være, fordi du har Haab; du ser dig om og gaar trygt til Hvile,
19 E deitar-te-has, e ninguem te espantará; muitos supplicarão o teu rosto.
du ligger uden at skræmmes op. Til din Yndest vil mange bejle.
20 Porém os olhos dos impios desfallecerão, e perecerá o seu refugio: e a sua esperança será o expirar da alma
Men de gudløses Øjne vansmægter; ude er det med deres Tilflugt, deres Haab er blot at udaande Sjælen!

< 11 >