Jó 10
1 A minha alma tem tedio á minha vida: darei livre curso á minha queixa, fallarei na amargura da minha alma.
Dodijao je duši mojoj život moj; pustiæu od sebe tužnjavu svoju, govoriæu u jadu duše svoje.
2 Direi a Deus: Não me condemnes: faze-me saber porque contendes comigo.
Reæi æu Bogu: nemoj me osuditi; kaži mi zašto se preš sa mnom.
3 Parece-te bem que me opprimas? que rejeites o trabalho das tuas mãos? e resplandeças sobre o conselho dos impios?
Je li ti milo da èiniš silu, da odbacuješ djelo ruku svojih i savjet bezbožnièki obasjavaš?
4 Tens tu porventura olhos de carne? vês tu como vê o homem?
Jesu li u tebe oèi tjelesne? vidiš li kao što vidi èovjek?
5 São os teus dias como os dias do homem? Ou são os teus annos como os annos de um homem,
Jesu li dani tvoji kao dani èovjeèji, i godine tvoje kao vijek ljudski,
6 Para te informares da minha iniquidade, e averiguares o meu peccado?
Te istražuješ moje bezakonje i za grijeh moj razbiraš?
7 Bem sabes tu que eu não sou impio: todavia ninguem ha que me livre da tua mão.
Ti znaš da nijesam kriv, i nema nikoga ko bi izbavio iz tvoje ruke.
8 As tuas mãos me fizeram e me formaram todo em roda; comtudo me consomes.
Tvoje su me ruke stvorile i naèinile, i ti me otsvuda potireš.
9 Peço-te que te lembres de que como barro me formaste e me farás tornar em pó.
Opomeni se da si me kao od kala naèinio, i opet æeš me u prah obratiti.
10 Porventura não me vasaste como leite, e como queijo me não coalhaste?
Nijesi li me kao mlijeko slio i kao sir usirio me?
11 De pelle e carne me vestiste, e com ossos e nervos me ligaste.
Navukao si na me kožu i meso, i kostima i žilama spleo si me.
12 Vida e beneficencia me fizeste: e o teu cuidado guardou o meu espirito.
Životom i milošæu darivao si me; i staranje tvoje èuvalo je duh moj.
13 Porém estas coisas as occultaste no teu coração: bem sei eu que isto esteve comtigo.
I sakrio si to u srcu svojem; ali znam da je u tebe.
14 Se eu peccar, tu me observas; e da minha iniquidade não me escusarás.
Ako sam zgriješio, opazio si me, i nijesi me oprostio bezakonja mojega.
15 Se fôr impio, ai de mim! e se fôr justo, não levantarei a minha cabeça: farto estou de affronta; e olho para a minha miseria.
Ako sam skrivio, teško meni! ako li sam prav, ne mogu podignuti glave, pun sramote i videæi muku svoju.
16 Porque se vae crescendo; tu me caças como a um leão feroz: tornas-te, e fazes maravilhas contra mim.
I ako se podigne, goniš me kao lav, i opet èiniš èudesa na meni.
17 Tu renovas contra mim as tuas testemunhas, e multiplicas contra mim a tua ira; revezes e combate estão comigo.
Ponavljaš svjedoèanstva svoja protiv mene, i umnožavaš gnjev svoj na me; vojske jedna za drugom izlaze na me.
18 Por quepois me tiraste da madre? Ah se então dera o espirito, e olhos nenhuns me vissem!
Zašto si me izvadio iz utrobe? o da umrijeh! da me ni oko ne vidje!
19 Que tivera sido como se nunca fôra: e desde o ventre fôra levado á sepultura!
Bio bih kao da nigda nijesam bio; iz utrobe u grob bio bih odnesen.
20 Porventura não são poucos os meus dias? cessa pois, e deixa-me, para que por um pouco eu tome alento;
Nije li malo dana mojih? prestani dakle i okani me se da se malo oporavim,
21 Antes que vá e d'onde nunca torne, á terra da escuridão e da sombra da morte;
Prije nego otidem odakle se neæu vratiti, u zemlju tamnu i u sjen smrtni,
22 Terra escurissima, como a mesma escuridão, terra da sombra, da morte e sem ordem alguma e onde a luz é como a escuridão.
U zemlju tamnu kao mrak i u sjen smrtni, gdje nema promjene i gdje je vidjelo kao tama.
