Jó 10
1 A minha alma tem tedio á minha vida: darei livre curso á minha queixa, fallarei na amargura da minha alma.
Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.
2 Direi a Deus: Não me condemnes: faze-me saber porque contendes comigo.
Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?
3 Parece-te bem que me opprimas? que rejeites o trabalho das tuas mãos? e resplandeças sobre o conselho dos impios?
Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?
4 Tens tu porventura olhos de carne? vês tu como vê o homem?
Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?
5 São os teus dias como os dias do homem? Ou são os teus annos como os annos de um homem,
Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;
6 Para te informares da minha iniquidade, e averiguares o meu peccado?
Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?
7 Bem sabes tu que eu não sou impio: todavia ninguem ha que me livre da tua mão.
Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.
8 As tuas mãos me fizeram e me formaram todo em roda; comtudo me consomes.
Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.
9 Peço-te que te lembres de que como barro me formaste e me farás tornar em pó.
Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?
10 Porventura não me vasaste como leite, e como queijo me não coalhaste?
Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?
11 De pelle e carne me vestiste, e com ossos e nervos me ligaste.
Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.
12 Vida e beneficencia me fizeste: e o teu cuidado guardou o meu espirito.
Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.
13 Porém estas coisas as occultaste no teu coração: bem sei eu que isto esteve comtigo.
I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.
14 Se eu peccar, tu me observas; e da minha iniquidade não me escusarás.
Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.
15 Se fôr impio, ai de mim! e se fôr justo, não levantarei a minha cabeça: farto estou de affronta; e olho para a minha miseria.
Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;
16 Porque se vae crescendo; tu me caças como a um leão feroz: tornas-te, e fazes maravilhas contra mim.
Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.
17 Tu renovas contra mim as tuas testemunhas, e multiplicas contra mim a tua ira; revezes e combate estão comigo.
Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.
18 Por quepois me tiraste da madre? Ah se então dera o espirito, e olhos nenhuns me vissem!
Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!
19 Que tivera sido como se nunca fôra: e desde o ventre fôra levado á sepultura!
Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!
20 Porventura não são poucos os meus dias? cessa pois, e deixa-me, para que por um pouco eu tome alento;
Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;
21 Antes que vá e d'onde nunca torne, á terra da escuridão e da sombra da morte;
Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;
22 Terra escurissima, como a mesma escuridão, terra da sombra, da morte e sem ordem alguma e onde a luz é como a escuridão.
Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.
