Tiago 1
1 Thiago, servo de Deus, e do Senhor Jesus Christo, ás doze tribus que andam dispersas, saude.
ഈശ്വരസ്യ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ ച ദാസോ യാകൂബ് വികീർണീഭൂതാൻ ദ്വാദശം വംശാൻ പ്രതി നമസ്കൃത്യ പത്രം ലിഖതി|
2 Meus irmãos, tende grande gozo quando cairdes em varias tentações:
ഹേ മമ ഭ്രാതരഃ, യൂയം യദാ ബഹുവിധപരീക്ഷാഷു നിപതത തദാ തത് പൂർണാനന്ദസ്യ കാരണം മന്യധ്വം|
3 Sabendo que a prova da vossa fé obra a paciencia:
യതോ യുഷ്മാകം വിശ്വാസസ്യ പരീക്ഷിതത്വേന ധൈര്യ്യം സമ്പാദ്യത ഇതി ജാനീഥ|
4 Tenha, porém, a paciencia a obra perfeita, para que sejaes perfeitos e completos, sem faltar em coisa alguma.
തച്ച ധൈര്യ്യം സിദ്ധഫലം ഭവതു തേന യൂയം സിദ്ധാഃ സമ്പൂർണാശ്ച ഭവിഷ്യഥ കസ്യാപി ഗുണസ്യാഭാവശ്ച യുഷ്മാകം ന ഭവിഷ്യതി|
5 E, se algum de vós tem falta de sabedoria, peça-a a Deus, que a todos dá liberalmente, e o não lança em rosto, e ser-lhe-ha dada
യുഷ്മാകം കസ്യാപി ജ്ഞാനാഭാവോ യദി ഭവേത് തർഹി യ ഈശ്വരഃ സരലഭാവേന തിരസ്കാരഞ്ച വിനാ സർവ്വേഭ്യോ ദദാതി തതഃ സ യാചതാം തതസ്തസ്മൈ ദായിഷ്യതേ|
6 Porém peça-a com fé, não duvidando; porque o que duvida é similhante á onda do mar, que é levada pelo vento, e lançada de uma para outra parte.
കിന്തു സ നിഃസന്ദേഹഃ സൻ വിശ്വാസേന യാചതാം യതഃ സന്ദിഗ്ധോ മാനവോ വായുനാ ചാലിതസ്യോത്പ്ലവമാനസ്യ ച സമുദ്രതരങ്ഗസ്യ സദൃശോ ഭവതി|
7 Não pense o tal homem que receberá do Senhor alguma coisa.
താദൃശോ മാനവഃ പ്രഭോഃ കിഞ്ചിത് പ്രാപ്സ്യതീതി ന മന്യതാം|
8 O homem de coração dobre é inconstante em todos os seus caminhos.
ദ്വിമനാ ലോകഃ സർവ്വഗതിഷു ചഞ്ചലോ ഭവതി|
9 Porém o irmão abatido glorie-se na sua exaltação,
യോ ഭ്രാതാ നമ്രഃ സ നിജോന്നത്യാ ശ്ലാഘതാം|
10 E o rico em seu abatimento; porque elle passará como a flôr da herva.
യശ്ച ധനവാൻ സ നിജനമ്രതയാ ശ്ലാഘതാംയതഃ സ തൃണപുഷ്പവത് ക്ഷയം ഗമിഷ്യതി|
11 Porque sae o sol com ardor, e a herva secca, e a sua flor cae, e a formosa apparencia do seu aspecto perece: assim se murchará tambem o rico em seus caminhos.
യതഃ സതാപേന സൂര്യ്യേണോദിത്യ തൃണം ശോഷ്യതേ തത്പുഷ്പഞ്ച ഭ്രശ്യതി തേന തസ്യ രൂപസ്യ സൗന്ദര്യ്യം നശ്യതി തദ്വദ് ധനിലോകോഽപി സ്വീയമൂഢതയാ മ്ലാസ്യതി|
12 Bemaventurado o varão que soffre a tentação; porque, quando fôr provado, receberá a corôa da vida, a qual o Senhor tem promettido aos que o amam.
യോ ജനഃ പരീക്ഷാം സഹതേ സ ഏവ ധന്യഃ, യതഃ പരീക്ഷിതത്വം പ്രാപ്യ സ പ്രഭുനാ സ്വപ്രേമകാരിഭ്യഃ പ്രതിജ്ഞാതം ജീവനമുകുടം ലപ്സ്യതേ|
13 Ninguem, sendo tentado, diga: De Deus sou tentado; porque Deus não pode ser tentado pelo mal, e a ninguem tenta.
ഈശ്വരോ മാം പരീക്ഷത ഇതി പരീക്ഷാസമയേ കോഽപി ന വദതു യതഃ പാപായേശ്വരസ്യ പരീക്ഷാ ന ഭവതി സ ച കമപി ന പരീക്ഷതേ|
14 Porém cada um é tentado, quando attrahido e engodado pela sua propria concupiscencia.
കിന്തു യഃ കശ്ചിത് സ്വീയമനോവാഞ്ഛയാകൃഷ്യതേ ലോഭ്യതേ ച തസ്യൈവ പരീക്ഷാ ഭവതി|
15 Depois, havendo a concupiscencia concebido, pare o peccado; e o peccado, sendo consummado, gera a morte.
തസ്മാത് സാ മനോവാഞ്ഛാ സഗർഭാ ഭൂത്വാ ദുഷ്കൃതിം പ്രസൂതേ ദുഷ്കൃതിശ്ച പരിണാമം ഗത്വാ മൃത്യും ജനയതി|
16 Não erreis, meus amados irmãos.
ഹേ മമ പ്രിയഭ്രാതരഃ, യൂയം ന ഭ്രാമ്യത|
17 Toda a boa dadiva e todo o dom perfeito é do alto, e desce do Pae das luzes, em quem não ha mudança nem sombra de variação,
യത് കിഞ്ചിദ് ഉത്തമം ദാനം പൂർണോ വരശ്ച തത് സർവ്വമ് ഊർദ്ധ്വാദ് അർഥതോ യസ്മിൻ ദശാന്തരം പരിവർത്തനജാതച്ഛായാ വാ നാസ്തി തസ്മാദ് ദീപ്ത്യാകരാത് പിതുരവരോഹതി|
18 Segundo a sua vontade, elle nos gerou pela palavra da verdade, para que fossemos como primicias das suas creaturas.
തസ്യ സൃഷ്ടവസ്തൂനാം മധ്യേ വയം യത് പ്രഥമഫലസ്വരൂപാ ഭവാമസ്തദർഥം സ സ്വേച്ഛാതഃ സത്യമതസ്യ വാക്യേനാസ്മാൻ ജനയാമാസ|
19 Assim que, meus amados irmãos, todo o homem seja prompto para ouvir, tardio para fallar, tardio para se irar.
അതഏവ ഹേ മമ പ്രിയഭ്രാതരഃ, യുഷ്മാകമ് ഏകൈകോ ജനഃ ശ്രവണേ ത്വരിതഃ കഥനേ ധീരഃ ക്രോധേഽപി ധീരോ ഭവതു|
20 Porque a ira do homem não opéra a justiça de Deus.
യതോ മാനവസ്യ ക്രോധ ഈശ്വരീയധർമ്മം ന സാധയതി|
21 Pelo que, rejeitando toda a immundicia e superfluidade de malicia, recebei com mansidão a palavra enxertada em vós, a qual pode salvar as vossas almas.
അതോ ഹേതോ ര്യൂയം സർവ്വാമ് അശുചിക്രിയാം ദുഷ്ടതാബാഹുല്യഞ്ച നിക്ഷിപ്യ യുഷ്മന്മനസാം പരിത്രാണേ സമർഥം രോപിതം വാക്യം നമ്രഭാവേന ഗൃഹ്ലീത|
22 E sêde obradores da palavra, e não sómente ouvintes, enganando-vos com falsos discursos.
അപരഞ്ച യൂയം കേവലമ് ആത്മവഞ്ചയിതാരോ വാക്യസ്യ ശ്രോതാരോ ന ഭവത കിന്തു വാക്യസ്യ കർമ്മകാരിണോ ഭവത|
23 Porque, se alguem é ouvinte da palavra, e não obrador, é similhante ao varão que contempla ao espelho o seu rosto natural;
യതോ യഃ കശ്ചിദ് വാക്യസ്യ കർമ്മകാരീ ന ഭൂത്വാ കേവലം തസ്യ ശ്രോതാ ഭവതി സ ദർപണേ സ്വീയശാരീരികവദനം നിരീക്ഷമാണസ്യ മനുജസ്യ സദൃശഃ|
24 Porque se contempla a si mesmo, e foi-se, e logo se esqueceu de que tal era.
ആത്മാകാരേ ദൃഷ്ടേ സ പ്രസ്ഥായ കീദൃശ ആസീത് തത് തത്ക്ഷണാദ് വിസ്മരതി|
25 Porém aquelle que attenta bem para a lei perfeita da liberdade, e n'isso persevera, não sendo ouvinte esquecido, mas fazedor da obra, este tal será bemaventurado no seu feito.
കിന്തു യഃ കശ്ചിത് നത്വാ മുക്തേഃ സിദ്ധാം വ്യവസ്ഥാമ് ആലോക്യ തിഷ്ഠതി സ വിസ്മൃതിയുക്തഃ ശ്രോതാ ന ഭൂത്വാ കർമ്മകർത്തൈവ സൻ സ്വകാര്യ്യേ ധന്യോ ഭവിഷ്യതി|
26 Se alguem entre vós cuida ser religioso, e não refreia a sua lingua, antes engana o seu coração, a religião do tal é vã
അനായത്തരസനഃ സൻ യഃ കശ്ചിത് സ്വമനോ വഞ്ചയിത്വാ സ്വം ഭക്തം മന്യതേ തസ്യ ഭക്തി ർമുധാ ഭവതി|
27 A religião pura e immaculada para com Deus o Pae é esta: Visitar os orphãos e as viuvas nas suas tribulações, e guardar-se immaculado do mundo.
ക്ലേശകാലേ പിതൃഹീനാനാം വിധവാനാഞ്ച യദ് അവേക്ഷണം സംസാരാച്ച നിഷ്കലങ്കേന യദ് ആത്മരക്ഷണം തദേവ പിതുരീശ്വരസ്യ സാക്ഷാത് ശുചി ർനിർമ്മലാ ച ഭക്തിഃ|
