Isaías 6
1 No anno em que morreu o rei Uzias, eu vi ao Senhor assentado sobre um alto e sublime throno; e as suas fraldas enchiam o templo.
Уззия падиша аләмдин өткән жили мән Рәбни көрдүм; У интайин жуқури көтирилгән бир тәхттә олтиратти; Униң тони муқәддәс ибадәтханиға бир кәлгән еди.
2 Seraphins estavam por cima d'elle: cada um tinha seis azas: com duas cobriam os seus rostos, e com duas cobriam os seus pés e com duas voavam.
Униң үстидә сарафлар пәрваз қилип туратти; Һәр бириниң алтә тал қанити бар еди; Икки қанити билән у йүзини япатти, Икки қанити билән у путини япатти, Вә икки қанити билән у пәрваз қилип туратти.
3 E clamavam uns aos outros, dizendo: Sancto, Sancto, Sancto é o Senhor dos Exercitos: toda a terra está cheia da sua gloria.
Улардин бири башқа бирисигә: — «Самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигар, муқәддәс, муқәддәс, муқәддәстур! Барлиқ йәр йүзи униң шан-шәривигә толған!» — дәп товлавататти.
4 E os umbraes das portas se moveram com a voz do que clamava, e a casa se encheu de fumo.
Товлиғучиниң авазидин дәрвазиниң кешәклири тәвринип кәтти, Өй ис-түтәк билән қапланди.
5 Então disse eu: Ai de mim! que vou perecendo, porquanto sou de labios immundos, e habito no meio d'um povo immundo de labios, porque os meus olhos viram o rei, o Senhor dos Exercitos.
Шуниң билән мән: — «Өзүмгә вай! Мән түгәштим! Чүнки мән ләвлири напак адәммән һәм напак ләвлик хәлиқ билән арилишип туруп, өз көзүм билән Падишаға, йәни самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигарға қаридим!» — дедим.
6 Porém um dos seraphins voou para mim, trazendo na sua mão uma braza viva, que tomara do altar com uma tenaz;
Шуниң билән сарафлардин бири қолида қурбангаһтин бир чоғни лахшигирға қисип елип, йенимға учуп кәлди;
7 E com ella tocou a minha bocca, e disse: Eis que isto tocou os teus labios: assim já se tirou de ti a tua culpa, e já está expiado o teu peccado.
у уни ағзимға тәккүзүп: — «Мана, бу ләвлириңгә тәгди; сениң қәбиһлигиң елип ташланди, гунайиң кафарәт билән кәчүрүм қилинди» — деди.
8 Depois d'isto ouvi a voz do Senhor, que dizia: A quem enviarei, e quem ha e ir por nós? Então disse eu: Eis-me aqui, envia-me a mim.
Андин мән Рәбниң: — «Мән кимни әвәтимән? Ким Бизгә вәкил болуп бариду?» дегән авазини аңлидим. Шуниң билән мән: — «Мана мән! Мени әвәткәйсән» — дедим.
9 Então disse elle: Vae, e dize a este povo: Ouvi, de facto, e não entendeis, e vede, em verdade, mas não percebeis.
Вә У: «Барғин; мошу хәлиққә мундақ дәп ейтқин: — «Силәр аңлашни аңлайсиләр, бирақ чүшәнмәйсиләр; Көрүшни көрүсиләр, бирақ билип йәтмәйсиләр.
10 Engorda o coração d'este povo, e aggrava-lhe os ouvidos, e fecha-lhe os olhos; para que não veja com os seus olhos, e não ouça com os seus ouvidos, nem entenda com o seu coração, nem se converta, e elle o venha a sarar.
Мошу хәлиқниң жүригини таш қилғин; Уларниң қулақлирини еғир, Көзлирини кор қилғин; Болмиса, улар көзлири билән көрәләйдиған, Қулиқи билән аңлалайдиған, Көңли билән чүшинәләйдиған қилинип, Йолидин яндурулуп сақайтилған болатти».
11 Então disse eu: Até quando, Senhor? E respondeu: Até que se assolem as cidades, e não fique morador algum, nem homem algum nas casas, e a terra seja assolada de todo.
Андин мән: — «Рәб, бу әһвал қачанғичә давамлишиду?» — дәп соривидим, У җававән: — «Та шәһәрләр харап қилинип аһалисиз, Өйләр адәмзатсиз, Зимин пүтүнләй чөлгә айлинип болғичә,
12 E o Senhor alongue d'ella aos homens, e no meio da terra seja grande o desamparo.
Пәрвәрдигар адәмлирини жирақларға йөткәп, Зиминдики ташливетилгән йәрләр көп болғичә болиду» — деди.
13 Porém ainda a decima parte ficará n'ella, e tornará a ser pastada: e como no carvalho, e como na azinheira, em que depois de se desfolharem, ainda fica firmeza, assim a sancta semente será a firmeza d'ella.
«Һалбуки, зиминда адәмләрниң ондин бирила қалиду; Улар [зиминға] қайтип келип йәнә жутуветилиду, Кесилгән бир дуб яки арар дәриғиниң көтигидәк болиду; Көтәк болса «муқәддәс нәсил» болур.
