< Hebreus 3 >

1 Pelo que, irmãos sanctos, participantes da vocação celestial, considerae a Jesus Christo, apostolo e summo sacerdote da nossa confissão,
Me nuanom wɔ Kristo mu a Onyankopɔn afrɛ mo, monnwene Yesu a Onyankopɔn somaa no maa ɔbɛyɛɛ Ɔsɔfopanin wɔ gyidie a yɛka ho asɛm no ho.
2 Sendo fiel ao que o constituiu, como tambem Moysés, em toda a sua casa.
Na ɔdii Onyankopɔn a ɔyii no sɛ ɔnyɛ saa adwuma yi no nokorɛ sɛdeɛ Mose nso dii nokorɛ wɔ Onyankopɔn fie no.
3 Porque elle é tido por digno de tanto maior gloria do que Moysés, quanto mais honra do que a casa tem aquelle que a edificou.
Onipa a ɔsi efie nya animuonyam sene efie no ankasa.
4 Porque toda a casa é edificada por alguem, porém o que edificou todas as coisas é Deus.
Saa ara na ɛteɛ; ɛsɛ sɛ Yesu nya animuonyam sene Mose. Efie biara, obi na ɔsiiɛ. Na Onyankopɔn nso na wabɔ nneɛma nyinaa.
5 E, na verdade, Moysés foi fiel em toda a sua casa, como servo, para testemunho das coisas que se haviam de dizer;
Mose dii Onyankopɔn nokorɛ sɛ ɔsomfoɔ wɔ ne fie na ɔkaa nsɛm a Onyankopɔn bɛka daakye no nyinaa.
6 Mas Christo, como Filho sobre a sua propria casa, a qual casa somos nós, se tão sómente retivermos firme a confiança e a gloria da esperança até ao fim.
Nanso Kristo deɛ, ɔdi nokorɛ sɛ Ɔba a ɔhwɛ Onyankopɔn fie so. Sɛ yɛma yɛn bo yɛ duru na yɛwɔ gyidie wɔ yɛn anidasoɔ mu a, na yɛyɛ ne fiefoɔ.
7 Portanto, como diz o Espirito Sancto, se ouvirdes hoje a sua voz,
Enti Honhom Kronkron no ka sɛ, “Sɛ ɛnnɛ mote Onyankopɔn nne a,
8 Não endureçaes os vossos corações, como na provocação, no dia da tentação no deserto
monnyɛ asoɔden te sɛ deɛ moyɛɛ ɛberɛ a mosɔre tiaa Onyankopɔn no; sɛdeɛ moyɛɛ da a na mowɔ ɛserɛ so a mosɔɔ no hwɛeɛ no.
9 Onde vossos paes me tentaram, me provaram, e viram por quarenta annos as minhas obras.
Ɛhɔ no, mo mpanimfoɔ sɔɔ no hwɛeɛ, nanso wɔhunuu deɛ meyɛɛ no mfeɛ aduanan mu.
10 Por isso me indignei contra esta geração, e disse: Estes sempre erram em seu coração, e não conheceram os meus caminhos:
Esiane saa enti, me bo fuu saa nnipa no kaa sɛ, ‘Wɔyɛ nnipa a wɔn akoma amane afiri me ho, na wɔanhunu mʼakwan.’
11 Assim jurei na minha ira que não entrarão no meu repouso.
Ɛno enti mekaa ntam wɔ mʼabufuo mu sɛ, ‘Wɔrenhyɛne mʼahomegyeɛ mu da.’”
12 Olhae, irmãos, que nunca haja em nenhum de vós um coração mau e infiel, para se apartar do Deus vivo.
Me nuanom monhwɛ yie na mo mu bi annya akoma bɔne a ɔrennye Onyankopɔn nni na ɛbɛma watwe ne ho afiri Onyankopɔn teasefoɔ no ho.
13 Antes exhortae-vos uns aos outros cada dia, durante o tempo que se nomeia Hoje, para que nenhum de vós se endureça pelo engano do peccado;
Na mmom, sɛdeɛ ɛbɛyɛ a bɔne rennaadaa mo mu bi na wɔnyɛ asoɔden enti, da biara mommoaboa mo ho mo ho ɛberɛ a asɛm “Ɛnnɛ” a ɛwɔ Atwerɛsɛm mu no fa yɛn ho no.
14 Porque estamos feitos participantes de Christo, se retivermos firmemente o principio da nossa confiança até ao fim.
Na sɛ yɛsɔ gyidie a yɛwɔ no mu denden sɛdeɛ yɛde firi ahyɛaseɛ no a, na yɛyɛ Kristo fafafoɔ.
15 Entretanto se diz: Hoje, se ouvirdes a sua voz, não endureçaes os vossos corações, como na provocação.
Atwerɛsɛm no ka sɛ, “Sɛ ɛnnɛ mote Onyankopɔn nne a, monnyɛ asoɔden te sɛ deɛ moyɛɛ ɛberɛ a mosɔre tiaa Onyankopɔn no.”
16 Porque, havendo-a alguns ouvido, o provocaram; porém não todos os que sairam por Moysés do Egypto.
Ɛhefoɔ na wɔtee Onyankopɔn nne na wɔsɔre tiaa no no? Nnipa a Mose dii wɔn anim firi Misraim no nyinaa.
17 Mas com quem se indignou por quarenta annos? Não foi porventura com os que peccaram, cujos corpos cairam no deserto?
Ɛhefoɔ na Onyankopɔn bo fuu wɔn mfirinhyia aduanan no? Nnipa a wɔyɛɛ bɔne na wɔtete hwe wuwuu wɔ ɛserɛ so no.
18 E a quem jurou que não entrariam no seu repouso, senão aos que foram desobedientes?
Ɛberɛ a Onyankopɔn kaa ntam sɛ, “Wɔremma me home mu da” no, na ɔreka akyerɛ ɛhefoɔ? Na ɔreka akyerɛ wɔn a wɔyɛɛ asoɔden no.
19 E vemos que não poderam entrar por causa da sua incredulidade.
Afei, yɛhunu sɛ wɔantumi ankɔ home no mu, ɛfiri sɛ, wɔannye anni.

< Hebreus 3 >