Atos 28

1 E, havendo escapado, então souberam que a ilha se chamava Melita.

Кала амэ фирисардэпэ, тунчи уджянгле, со кодэва острово акхарэлпэ Мальта.

2 E os barbaros usaram comnosco de não pouca humanidade; porque, accendendo um grande fogo, nos recolheram a todos por causa da chuva que sobrevinha, e por causa do frio.

Мануша, савэ котэ джювдэ, тердэ важ амэн бари патив. Вонэ тховдэ яг тай акхардэ амэн пэстэ, колэсти со сля шылало тай джялас брышынд.

3 E, havendo Paulo ajuntado uma quantidade de vides, e pondo-as no fogo, uma vibora, fugindo do calor, lhe accommetteu a mão.

Кала Павло стидэня кашта и ачиля тэ чувэ дэ яг, лэсти дэ вастэ вхаляпэ сап, саво выґульда каштэндар, кала фирисарэласпэ ягатар.

4 E os barbaros, vendo-lhe a bicha pendurada na mão, diziam uns aos outros: Certamente este homem é homicida, a quem, escapando do mar, a Justiça não deixa viver.

Кала катутнэ мануша удыкхле, со Павлостэ пэ вастэ амгладёл сап, вонэ ачиле тэ дэдумэ екх аврэсти: — Душол, со кадэва умарэлас манушэн. Вов фирисардапэ панестар, нэ чячимахкири дэвли отлэл лэхкоро джювимо.

5 Porém, sacudindo elle a bicha no fogo, não padeceu nenhum mal.

Нэ Павло счута сапэ дэ яг, и вов на терда лэсти нисаво бибахталимо.

6 E elles esperavam que viesse a inchar ou a cair morto de repente; porém, tendo esperado já muito, e vendo que nenhum incommodo lhe sobrevinha, mudando de parecer, diziam que era um deus.

Мануша жэ дожутярэнас, со вов ачела тэ шулёл чи сиго мэрэла. Вонэ дожутярдэ бут вряма и кала удыкхле, со лэґа нисо на терэлпэ, тунчи парувдэ пэхкири дума тай ачиле тэ пхэнэ, со када савось дэвэл.

7 E ali, proximo d'aquelle mesmo logar, havia umas herdades que pertenciam ao principal da ilha, por nome Publio, o qual nos recebeu e hospedou benignamente por tres dias.

Надур ачелас грэда, тев джювда пхурэдэр пав острово, савэ акхарэнас Публии. Вов пативалэ прылиля амэн, тай амэ сле лэстэ трин дивэ.

8 E aconteceu que o pae de Publio estava de cama enfermo de febres e dysenteria, ao qual Paulo foi ver, e, havendo orado, poz as mãos sobre elle, e o curou.

Лэхкоро дад сля насвало тай пашлёлас пэ пато. Лэстэ сля пхабаримо тай фартэ дукхалас води. Павло авиля лэстэ, помангляпэ, тховда пэ лэстэ васта тай састярда лэ.

9 Feito pois isto, vieram tambem ter com elle os demais que na ilha tinham enfermidades, e sararam.

Тунчи и авэр насвалэ островостар ачиле тэ авэ лэстэ тай высастярэнаспэ.

10 Os quaes nos honraram tambem com muitas honras: e, havendo de navegar, nos proveram das coisas necessarias.

Вонэ дэне амэнди бари патив, и кала амэ лагле, стидэне амэнди вса, со трэбуни важ дром.

11 E tres mezes depois partimos n'um navio de Alexandria que invernára na ilha, o qual tinha por insignia Castor e Pollux.

Проджиля трин чёна, и амэ выджиле дэ море пэ корабли Александриятар, саво пролиджялас ївэнд пэ кодэва острово и акхарэласпэ «Дуй пхрала».

12 E, chegando a Syracusa, ficámos ali tres dias.

Амэ авиле дэ Сиракузы и просле котэ трин дивэ.

13 D'onde, indo costeando, viemos a Rhegio; e um dia depois, soprando um vento do sul, chegámos no segundo dia a Puteolos.

Котарь амэ ваздэнепэ тай авиле дэ Ригии. Пэ авэр диво пхурдэня южно балвал, тай дивэґа амэ авиле дэ Путеолы.

14 Onde, achando alguns irmãos, nos rogaram que por sete dias ficassemos com elles; e assim fomos a Roma.

Котэ амэ аракхле пхралэн, тай вонэ мангле амэн тэ пролиджя лэнца састо курко. Тай акэ, амэ авиле дэ Римо.

15 E de lá, ouvindo os irmãos novas de nós, nos sairam ao encontro á praça d'Appio e ás tres Vendas, e Paulo, vendo-os, deu graças a Deus, e tomou animo.

Пхрала дэ Римо ушундэ, со амэ авиле, тай джиле тэ удыкхэ амэн ды Аппиёхкоро форо тай ды тханэ, саво акхарэлпэ «Трин гостиницы». Кала Павло удыкхля лэн, вов наисарда Дэвлэ тай прылиля зор.

16 E, logo que chegámos a Roma, o centurião entregou os presos ao general dos exercitos; porém a Paulo se lhe permittiu morar sobre si á parte, com o soldado que o guardava.

Амэ авиле дэ Римо, тай Павлости дэне воля тэ джювэ екхэсти. Паша лэ джювда кацик халавдо, саво дыкхэлас пала лэ.

17 E aconteceu que, tres dias depois, Paulo convocou os que eram principaes dos judeos, e, juntos elles, lhes disse: Varões irmãos, não havendo eu feito nada contra o povo, ou contra os ritos paternos, vim todavia preso desde Jerusalem, entregue nas mãos dos romanos;

Проджиля трин дивэ, тай Павло акхарда пативалэн иудеен. Кала вонэ авиле, вов пхэнда лэнди: — Пхралалэ, ман спхангле дэ Ерусалимо тай отдэне дэ вастэн римлянонэнди. Нэ мэ на теравас нисо амарэ народости и на отпхэнаваспэ кодэлэстар, со сля прылито амарэ дадэндэ.

18 Os quaes, havendo-me examinado, queriam soltar-me, por não haver em mim crime algum de morte.

Римлянуря роздыкхле муро рындо тай камле тэ отмукэ ман, колэсти со дэ ман нэнай дош, пала савя трэбуни тэ умарэ.

19 Porém, oppondo-se os judeos, foi-me forçoso appellar para Cesar, não tendo, comtudo, de que accusar a minha nação.

Нэ сар иудея на сле пала ман, мэ манглём сындо императохкоро. Мэ тердом кади на важ кода, соб тэ дошарэ муро народо.

20 Assim que por esta causa vos chamei, para vos ver e fallar; porque pela esperança d'Israel estou com esta cadeia.

Колэсти мэ акхардом тумэн авдивэ, соб тэ дыкхэпэ тай тэ подэдумэ тумэнца. Пала надия Израилехкири ман спхангле кадэлэ ланчугонэнца.

21 Porém elles lhe disseram: Nós não recebemos ácerca de ti cartas algumas da Judea, nem, vindo aqui algum dos irmãos, nos annunciou ou fallou de ti mal algum.

Кодэла пхэндэ: — Амэнди нико на искриисарда пала тут Иудеятар. Тай котарь нико пхралэндар амэндэ на авэлас и на дэдумэлас пала тут намишто.

22 Porém bem quizeramos ouvir de ti o que sentes; porque, quanto a esta seita, notorio nos é que em toda a parte se falla contra ella.

Нэ амэ камле тэ пошунэ, со ту думисарэх. Амэ кицик джянах, со мануша пав всавэрэн тханэн осундисарэн кадэва сикляримо.

23 E, havendo-lhe elles assignalado um dia, muitos foram ter com elle á pousada, aos quaes declarava e testificava o reino de Deus, e procurava persuadil-os á fé de Jesus, tanto pela lei de Moysés como pelos prophetas, desde pela manhã até á tarde.

Вонэ допхэндэпэ Павлоґа тай дэ диво, саво вонэ вытидэне, лэстэ цэрэ авиля бут манушэн. Павло дэнзор и ды бельвеля пхэнэлас лэнди пала Дэвлэхкоро Тхагаримо тай допхэнэлас пала Исусо Моисеехкэрэ Упхэнимастар и англунарендар.

24 E alguns criam no que se dizia; porém outros não criam.

Екх лэндар патине, ай авэр — нат.

25 E, como ficaram entre si discordes, se despediram, dizendo Paulo esta palavra: Bem fallou o Espirito Sancto a nossos paes pelo propheta Isaias,

Вонэ ачиле тэ хапэ машкар пэстэ, и кала вонэ уджянас, Павло дэдуманя кацавэ лава: — Мишто пхэнда Свэнто Фано тумарэ дадэнди уштэнца англунарехкэрэ Исаияхкэрэ:

26 Dizendo: Vae a este povo, e dize: De ouvido ouvireis, e de maneira nenhuma entendereis; e, vendo, vereis, e de maneira nenhuma percebereis.

«Джя кадэлэ народостэ тай пхэн: "Авэна тэ шунэ, нэ на полэна, авэна тэ дыкхэ, нэ на дыкхэна.

27 Porque o coração d'este povo está endurecido, e com os ouvidos ouviram pesadamente, e fecharam os olhos, para que nunca com os olhos vejam, nem com os ouvidos ouçam, nem do coração entendam, e se convertam e eu os cure.

Їло кадэлэ манушэнгоро забариля чеченэґа, вонэ на шунэн канэнца тай затердэ якха, соб тэ на дыкхэн якхэнца, тэ на шунэн канэнца, тэ на полэн їлэґа и тэ на обрисявэн, соб Мэ састярдом лэн"».

28 Seja-vos pois notorio que esta salvação de Deus é enviada aos gentios, e elles a ouvirão.

Нэ джянэн кана, со фирисаримо Дэвлэхкоро бичалдо наиудеенди: вонэ и ушунэна кадэва Лав.

29 E, havendo elle dito isto, partiram os judeos, tendo entre si grande contenda.

30 E Paulo ficou dois annos inteiros na sua propria habitação que alugára, e recebia todos quantos vinham vêl-o;

Павло инте дуй бэрша джювда дэ Римо, тев намисарэлас цэр тай прылэлас всавэрэн, ко авэлас лэстэ.

31 Prégando o reino de Deus, e ensinando com toda a ousadia as coisas pertencentes ao Senhor Jesus Christo, sem impedimento algum.

Вов нисостар на даралас тай на сля ника, соб тэ запхэнэл лэсти тэ розпхэнэ пала Дэвлэхкоро Тхагаримо и тэ сиклярэ пала Рае Исусо Христо.