< Atos 22 >
1 Varões irmãos e paes, ouvi agora a minha defeza perante vós.
ⲁ̅ⲛⲓⲣⲱⲙⲓ ⲛⲓ⳿ⲥⲛⲏⲟⲩ ⲟⲩⲟϩ ⲛⲓⲓⲟϯ ⲥⲱⲧⲉⲙ ⳿ⲉⲧⲁ⳿ⲁⲡⲟⲗⲟⲅⲓⲁ ⳿ⲉⲧⲉⲛⲧⲏⲓ ϣⲁⲣⲱⲧⲉⲛ ϯⲛⲟⲩ
2 (E, quando ouviram fallar-lhes em lingua hebraica, maior silencio guardaram.) E disse:
ⲃ̅⳿ⲉⲧⲁⲩⲥⲱⲧⲉⲙ ⲇⲉ ϫⲉ ⲁϥⲉⲣⲟⲩⲱ ⲛⲱⲟⲩ ϧⲉⲛ ϯⲁⲥⲡⲓ ⳿ⲙⲙⲉⲧϩⲉⲃⲣⲉⲟⲥ ⲙⲁⲗⲗⲟⲛ ⲇⲉ ⲁⲩⲭⲁⲣⲱⲟⲩ ⲟⲩⲟϩ ⲡⲉϫⲁϥ
3 Quanto a mim, sou varão judeo, nascido em Tarso de Cilicia, e n'esta cidade criado aos pés de Gamaliel, instruido conforme a verdade da lei de nossos paes, zelador de Deus, como todos vós hoje sois.
ⲅ̅ϫⲉ ⳿ⲁⲛⲟⲕ ⲙⲉⲛ ⳿ⲁⲛⲟⲕ ⲟⲩⲣⲱⲙⲓ ⳿ⲛⲒⲟⲩⲇⲁⲓ ⲁⲩⲙⲁⲥⲧ ϧⲉⲛ Ⲧⲁⲣⲥⲟⲥ ⳿ⲛⲧⲉ ϯⲔⲩⲗⲓⲕⲓⲁ ⳿ⲉⲁⲩϣⲁⲛⲟⲩϣⲧ ϧⲉⲛ ⲧⲁⲓⲡⲟⲗⲓⲥ ϧⲁⲧⲉⲛ ⲛⲉⲛϭⲁⲗⲁⲩϫ ⳿ⲛⲄⲁⲙⲁⲗⲓⲏⲗ ⲫⲁⲓ ⳿ⲉⲧⲁϥ⳿ⲧⲥⲁⲃⲟⲓ ⳿ⲉ⳿ⲡⲧⲁϫⲣⲟ ⳿ⲛⲧⲉ ⳿ⲫⲛⲟⲙⲟⲥ ⳿ⲛⲧⲉ ⲛⲉⲛⲓⲟϯ ⲉⲓⲟⲓ ⳿ⲛⲣⲉϥⲭⲟϩ ⳿ⲛⲧⲉ Ⲫⲛⲟⲩϯ ⲕⲁⲧⲁ ⳿ⲫⲣⲏϯ ϩⲱⲧⲉⲛ ⳿ⲉⲧⲉⲧⲉⲛⲟⲓ ⳿ⲙⲙⲟⲥ ⳿ⲛⲑⲱⲧⲉⲛ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⳿ⲙⲫⲟⲟⲩ
4 Que tenho perseguido este caminho até á morte, prendendo, e mettendo em prisões, assim varões como mulheres.
ⲇ̅⳿ⲉⲁⲓϭⲟϫⲓ ⳿ⲛⲥⲁ ⲡⲁⲓⲙⲱⲓⲧ ϣⲁ ⳿ⲉ⳿ϧⲣⲏⲓ ⳿ⲉ⳿ⲫⲙⲟⲩ ⲉⲓⲥⲱⲛϩ ⳿ⲛϩⲁⲛⲣⲱⲙⲓ ⲛⲉⲙ ϩⲁⲛϩⲓⲟⲙⲓ ⲉⲓϩⲓⲟⲩ⳿ⲓ ⳿ⲙⲙⲱⲟⲩ ⳿ⲉ⳿ⲡ⳿ϣⲧⲉⲕⲟ
5 Como tambem o summo sacerdote me é testemunha, e todo o conselho dos anciãos: dos quaes ainda, levando cartas para os irmãos, fui a Damasco, para trazer manietados para Jerusalem aquelles que ali estivessem, para que fossem castigados.
ⲉ̅⳿ⲙ⳿ⲫⲣⲏϯ ⳿ⲉⲧⲉ ⲡⲓ⳿ⲁⲣⲭⲓⲉⲣⲉⲩⲥ ⲟⲓ ⳿ⲙⲙⲉⲑⲣⲉ ⲛⲏⲓ ⲛⲉⲙ ⲛⲓ⳿ⲡⲣⲉⲥⲃⲩⲧⲉⲣⲟⲥ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⲛⲏ ⳿ⲉⲧⲁⲓϭⲓ ⲉⲡⲓⲥⲧⲟⲗⲏ ⳿ⲛⲧⲟⲧⲟⲩ ϣⲁ ⲛⲓ⳿ⲥⲛⲏⲟⲩ ⲛⲁⲓⲛⲁ ⲇⲉ ⳿ⲉⲆⲁⲙⲁⲥⲕⲟⲥ ⳿ⲉ⳿ⲓⲛⲓ ⳿ⲛⲛⲓⲕⲉⲭⲱⲟⲩⲛⲓ ⳿ⲉⲧⲉ⳿⳿ⲙⲙⲁⲩ ⲉⲩⲥⲟⲛϩ ⳿ⲉ⳿ϩⲣⲏⲓ ⳿ⲉⲒⲉⲣⲟⲩⲥⲁⲗⲏⲙ ϩⲓⲛⲁ ⳿ⲛⲥⲉϯ⳿ⲙⲕⲁϩ ⲛⲱⲟⲩ
6 Porém aconteceu que, indo eu já de caminho, e chegando perto de Damasco, quasi ao meio dia, de repente me rodeou uma grande luz do céu.
ⲋ̅ⲁⲥϣⲱⲡⲓ ⲇⲉ ⳿ⲙⲙⲟⲓ ⲉⲓⲙⲟϣⲓ ⲟⲩⲟϩ ⳿ⲉⲧⲁⲓϧⲱⲛⲧ ⳿ⲉⲆⲁⲙⲁⲥⲕⲟⲥ ⳿ⲙ⳿ⲡⲕⲱϯ ⳿ⲙⲙⲉⲣⲓ ⳿ⲛⲟⲩϩⲟϯ ϧⲉⲛ ⲟⲩϩⲟϯ ⲁϥⲉⲣⲟⲩⲱⲓⲛⲓ ⳿ⲉ⳿ϩⲣⲏⲓ ⳿ⲉϫⲱⲓ ⳿ⲛϫⲉ ⲟⲩⲛⲓϣϯ ⳿ⲛⲟⲩⲱⲓⲛⲓ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ϧⲉⲛ ⳿ⲧⲫⲉ
7 E cahi por terra, e ouvi uma voz que me dizia: Saulo, Saulo, porque me persegues?
ⲍ̅ⲁⲓϩⲉⲓ ⲇⲉ ⳿ⲉⲡⲉⲥⲏⲧ ⲟⲩⲟϩ ⲁⲓⲥⲱⲧⲉⲙ ⳿ⲉⲟⲩ⳿ⲥⲙⲏ ⲉⲥϫⲱ ⳿ⲙⲙⲟⲥ ⲛⲏⲓ ϫⲉ Ⲥⲁⲟⲩⲗ Ⲥⲁⲟⲩⲗ ⳿ⲁϧⲟⲕ ⳿ⲕϭⲟϫⲓ ⳿ⲛⲥⲱⲓ
8 E eu respondi: Quem és, Senhor? E disse-me: Eu sou Jesus nazareno, a quem tu persegues.
ⲏ̅⳿ⲁⲛⲟⲕ ⲇⲉ ⲁⲓⲉⲣⲟⲩⲱ ϫⲉ ⳿ⲛⲑⲟⲕ ⲛⲓⲙ Ⲡϭⲟⲓⲥ ⲡⲉϫⲁϥ ⲇⲉ ⲛⲏⲓ ϫⲉ ⳿ⲁⲛⲟⲕ ⲡⲉ Ⲓⲏⲥⲟⲩⲥ ⲡⲓⲚⲁⲍⲱⲣⲉⲟⲥ ⲫⲏ ⳿ⲛⲑⲟⲕ ⳿ⲉⲧⲉⲕϭⲟϫⲓ ⳿ⲛⲥⲱϥ
9 E os que estavam comigo viram em verdade a luz, e se atemorisaram muito; mas não ouviram a voz d'aquelle que fallava comigo.
ⲑ̅ⲛⲏ ⲇⲉ ⳿ⲉⲛⲁⲩⲛⲉⲙⲏⲓ ⲛⲁⲩⲛⲁⲩ ⲙⲉⲛ ⳿ⲉⲡⲓⲟⲩⲱⲓⲛⲓ ⳿ⲙⲡⲟⲩⲥⲱⲧⲉⲙ ⲇⲉ ⳿ⲉ⳿ⲧ⳿ⲥⲙⲏ ⳿ⲙⲡⲉⲧⲥⲁϫⲓ ⲛⲉⲙⲏⲓ
10 Então disse eu: Senhor, que farei? E o Senhor disse-me: Levanta-te, e vae a Damasco, e ali se te dirá tudo o que te é ordenado fazer.
ⲓ̅ⲡⲉϫⲏⲓ ⲇⲉ ϫⲉ ⲟⲩ ⲡⲉϯⲛⲁⲁⲓϥ Ⲡϭⲟⲓⲥ Ⲡϭⲟⲓⲥ ⲇⲉ ⲡⲉϫⲁϥ ⲛⲏⲓ ϫⲉ ⲧⲱⲛⲕ ⲙⲁϣⲉⲛⲁⲕ ⳿ⲉ⳿ϩⲣⲏⲓ ⳿ⲉⲆⲁⲙⲁⲥⲕⲟⲥ ⲟⲩⲟϩ ⲥⲉⲛⲁⲥⲁϫⲓ ⲛⲉⲙⲁⲕ ⳿ⲙⲙⲁⲩ ⲉⲑⲃⲉ ϩⲱⲃ ⲛⲓⲃⲉⲛ ⳿ⲉⲧⲁⲩⲑⲁϣⲟⲩ ⲛⲁⲕ ⲉⲑⲣⲉⲕⲁⲓⲧⲟⲩ
11 E, como eu não via, por causa do esplendor d'aquella luz, fui levado pela mão dos que estavam comigo, e cheguei a Damasco.
ⲓ̅ⲁ̅ⲁⲥϣⲱⲡⲓ ⲇⲉ ⳿ⲛϯⲛⲁⲩ ⳿ⲙⲃⲟⲗ ⲁⲛ ⳿ⲛⲧⲉⲛ ⳿ⲡ⳿ⲱⲟⲩ ⳿ⲙⲡⲓⲟⲩⲱⲓⲛⲓ ⳿ⲉⲧⲉ⳿⳿ⲙⲙⲁⲩ ⲁⲩ⳿ⲁⲙⲟⲛⲓ ⲇⲉ ⳿ⲛⲧⲁϫⲓϫ ⳿ⲛϫⲉ ⲛⲏⲉⲑⲛⲉⲙⲏⲓ ⲁⲓ⳿ⲓ ⳿ⲉⲆⲁⲙⲁⲥⲕⲟⲥ
12 E um certo Ananias, varão pio conforme a lei, que tinha bom testemunho de todos os judeos que ali moravam,
ⲓ̅ⲃ̅ⲟⲩⲁⲓ ⲇⲉ ϫⲉ Ⲁⲛⲁⲛⲓⲁⲥ ⲟⲩⲣⲱⲙⲓ ⲉϥⲉⲣϩⲟϯ ⲕⲁⲧⲁ ⲡⲓⲛⲟⲙⲟⲥ ⲉⲩⲉⲣⲙⲉⲑⲣⲉ ϧⲁⲣⲟϥ ⳿ⲛϫⲉ ⲛⲓⲒⲟⲩⲇⲁⲓ ⲧⲏⲣⲟⲩ ⲉⲧϣⲟⲡ ⳿ⲙⲙⲁⲩ
13 Vindo ter comigo, e apresentando-se, disse-me: Saulo, irmão, recobra a vista. E n'aquella mesma hora o vi.
ⲓ̅ⲅ̅⳿ⲉⲧⲁϥ⳿ⲓ ⲇⲉ ϣⲁⲣⲟⲓ ⲟⲩⲟϩ ⳿ⲉⲧⲁϥ⳿ⲟϩⲓ ⳿ⲉⲣⲁⲧϥ ⲡⲉϫⲁϥ ⲛⲏⲓ ϫⲉ Ⲥⲁⲟⲩⲗ ⲡⲁⲥⲟⲛ ⳿ⲁⲛⲁⲩ ⳿ⲙⲃⲟⲗ ⳿ⲁⲛⲟⲕ ⲇⲉ ϩⲱ ϧⲉⲛ ϯⲟⲩⲛⲟⲩ ⳿ⲉⲧⲉ⳿⳿ⲙⲙⲁⲩ ⲁⲓⲥⲟⲙⲥ ⳿ⲉⲣⲟϥ
14 E elle disse: O Deus de nossos paes d'antemão te ordenou para que conheças a sua vontade, e vejas aquelle Justo, e ouças a voz da sua bocca.
ⲓ̅ⲇ̅⳿ⲛⲑⲟϥ ⲇⲉ ⲡⲉϫⲁϥ ϫⲉ Ⲫⲛⲟⲩϯ ⳿ⲛⲧⲉ ⲛⲉⲛⲓⲟϯ ⲁϥⲉⲣϣⲟⲣⲡ ⳿ⲛⲥⲱⲧⲡⲕ ⳿ⲉ⳿ⲉⲙⲓ ⳿ⲉⲡⲉⲧⲉϩⲛⲁϥ ⲟⲩⲟϩ ⳿ⲉⲛⲁⲩ ⳿ⲉⲡⲓⲑⲙⲏⲓ ⲟⲩⲟϩ ⳿ⲉⲥⲱⲧⲉⲙ ⳿ⲉⲟⲩ⳿ⲥⲙⲏ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ϧⲉⲛ ⲣⲱϥ
15 Porque lhe has de ser testemunha para com todos os homens do que tens visto e ouvido.
ⲓ̅ⲉ̅ϫⲉ ⳿ⲭⲛⲁϣⲱⲡⲓ ⲛⲁϥ ⳿ⲙⲙⲉⲑⲣⲉ ϧⲁⲧⲉⲛ ⲣⲱⲙⲓ ⲛⲓⲃⲉⲛ ⲉⲑⲃⲉ ⲛⲏ ⳿ⲉⲧⲁⲕⲛⲁⲩ ⳿ⲉⲣⲱⲟⲩ ⲟⲩⲟϩ ⳿ⲉⲧⲁⲕⲥⲟⲑⲙⲟⲩ
16 E agora porque te detens? Levanta-te, e baptiza-te, e lava os teus peccados, invocando o nome do Senhor.
ⲓ̅ⲋ̅ⲟⲩⲟϩ ϯⲛⲟⲩ ⲟⲩ ⲡⲉⲧⲉⲕⲛⲁⲁⲓϥ ⲧⲱⲛⲕ ϭⲓⲱⲙⲥ ⲟⲩⲟϩ ϫⲟⲕⲙⲉⲕ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ϧⲉⲛ ⲛⲉⲕⲛⲟⲃⲓ ⲉⲕⲧⲱⲃϩ ⳿ⲙⲡⲉϥⲣⲁⲛ
17 E aconteceu-me, tornando eu para Jerusalem, que, orando eu no templo, fui arrebatado para fóra de mim.
ⲓ̅ⲍ̅ⲁⲥϣⲱⲡⲓ ⲇⲉ ⳿ⲉⲧⲁⲓⲕⲟⲧⲧ ⳿ⲉⲒⲉⲣⲟⲩⲥⲁⲗⲏⲙ ⲟⲩⲟϩ ⲉⲓⲉⲣ⳿ⲡⲣⲟⲥⲉⲩⲭⲉⲥⲑⲉ ϧⲉⲛ ⲡⲓⲉⲣⲫⲉⲓ ⲁⲓϣⲱⲡⲓ ϧⲉⲛ ⲟⲩⲧⲱⲙⲧ
18 E vi o que me dizia: Dá-te pressa, e sae apressadamente de Jerusalem; porque não receberão o teu testemunho ácerca de mim
ⲓ̅ⲏ̅ⲁⲓⲛⲁⲩ ⳿ⲉⲣⲟϥ ⲉϥϫⲱ ⳿ⲙⲙⲟⲥ ⲛⲏⲓ ϫⲉ ⳿ⲁⲙⲟⲩ ⳿ⲛⲭⲱⲗⲉⲙ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ϧⲉⲛ Ⲓⲉⲣⲟⲩⲥⲁⲗⲏⲙ ϫⲉ ⲟⲩⲏⲓ ⲥⲉⲛⲁ ϭⲓⲙⲉⲧⲙⲉⲑⲣⲉ ⳿ⲛⲧⲟⲧⲕ ⲁⲛ ⲉⲑⲃⲏⲧ
19 E eu disse: Senhor, elles bem sabem que eu lançava na prisão e açoitava nas synagogas os que criam em ti
ⲓ̅ⲑ̅⳿ⲁⲛⲟⲕ ϩⲱ ⲡⲉϫⲏⲓ ϫⲉ Ⲡϭⲟⲓⲥ ⳿ⲛⲑⲱⲟⲩ ⲥⲉ⳿ⲉⲙⲓ ϫⲉ ⲛⲁⲓϩⲓⲟⲩ⳿ⲓ ⳿ⲉ⳿ⲡ⳿ϣⲧⲉⲕⲟ ⲟⲩⲟϩ ⲛⲁⲓϩⲓⲟⲩ⳿ⲓ ⲕⲁⲧⲁ ⲥⲩⲛⲁⲅⲱⲅⲏ ⳿ⲛⲛⲏ ⲉⲑⲛⲁϩϯ ⳿ⲉⲣⲟⲕ
20 E quando o sangue de Estevão, tua testemunha, se derramava, tambem eu estava presente, e consentia na sua morte, e guardava os vestidos dos que o matavam.
ⲕ̅ⲟⲩⲟϩ ϩⲟⲧⲉ ⲉⲩⲛⲁⲫⲱⲛ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ⳿ⲙ⳿ⲡ⳿ⲥⲛⲟϥ ⳿ⲛⲤⲧⲉⲫⲁⲛⲟⲥ ⲡⲉⲕⲙⲁⲣⲧⲩⲣⲟⲥ ⳿ⲁⲛⲟⲕ ϩⲱ ⲛⲁⲓ⳿ⲟϩⲓ ⳿ⲉⲣⲁⲧ ⲉⲓϯⲙⲁϯ ⲟⲩⲟϩ ⲛⲁⲓ⳿ⲁⲣⲉϩ ⳿ⲉⲛⲓ⳿ϩⲃⲱⲥ ⳿ⲛⲧⲉ ⲛⲏ ⳿ⲉⲛⲁⲩϧⲱⲧⲉⲃ ⳿ⲙⲙⲟϥ
21 E disse-me: Vae, porque hei-de enviar-te aos gentios de longe.
ⲕ̅ⲁ̅ⲟⲩⲟϩ ⲡⲉϫⲁϥ ⲛⲏⲓ ϫⲉ ⲙⲟϣⲓ ϫⲉ ⳿ⲁⲛⲟⲕ ϯⲛⲁⲟⲩⲟⲣⲡⲕ ⳿ⲉϩⲁⲛⲉⲑⲛⲟⲥ ⲉⲩⲟⲩⲏⲟⲩ
22 E ouviram-n'o até esta palavra, e levantaram a voz, dizendo: Tira da terra um tal homem, porque não convem que viva.
ⲕ̅ⲃ̅ⲛⲁⲩⲥⲱⲧⲉⲙ ⲇⲉ ⳿ⲉⲣⲟϥ ϣⲁ ⲡⲁⲓⲥⲁϫⲓ ⲟⲩⲟϩ ⲁⲩϭⲓⲥⲓ ⳿ⲛⲧⲟⲩ⳿ⲥⲙⲏ ⳿ⲉ⳿ϩⲣⲏⲓ ⲉⲩϫⲱ ⳿ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ⳿ⲁⲗⲓ ⲫⲁⲓ ⳿ⲙ⳿ⲫⲣⲏϯ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ϩⲓϫⲉⲛ ⳿ⲡⲕⲁϩⲓ ⲟⲩ ⲅⲁⲣ ⳿ϥⲉⲙ⳿ⲡϣⲁ ⳿ⲛⲱⲛϧ ⲁⲛ
23 E, clamando elles, e lançando de si os vestidos, e deitando pó para o ar,
ⲕ̅ⲅ̅ⲉⲩⲱϣ ⲇⲉ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ⲟⲩⲟϩ ⲉⲩⲥⲓϯ ⳿ⲛⲛⲟⲩ⳿ϩⲃⲱⲥ ⲟⲩⲟϩ ⲉⲩⲥⲉⲧ ϣⲱⲓϣ ⳿ⲉⲡⲓⲁⲏⲣ
24 O tribuno mandou que o levassem para a fortaleza, dizendo que o examinassem com açoites, para saber por que causa assim clamavam contra elle.
ⲕ̅ⲇ̅ⲁϥⲉⲣⲕⲉⲗⲉⲩⲓⲛ ⳿ⲛϫⲉ ⲡⲓⲭⲓⲗⲓⲁⲣⲭⲟⲥ ⲉⲑⲣⲟⲩϭⲓⲧϥ ⳿ⲉϧⲟⲩⲛ ⳿ⲉϯⲡⲁⲣⲉⲙⲃⲟⲗⲏ ⳿ⲉⲁϥϫⲟⲥ ⲉⲑⲣⲟⲩϯ⳿ⲙⲕⲁϩ ⲛⲁϥ ϧⲉⲛ ϩⲁⲛⲙⲁⲥⲧⲓⲅⲝ ϩⲓⲛⲁ ⳿ⲛⲧⲉϥ⳿ⲉⲙⲓ ϫⲉ ⲉⲑⲃⲉⲟⲩ ⳿ⲛⲗⲱⲓϫⲓ ⲥⲉⲱϣ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ⳿ⲙⲡⲁⲓⲣⲏϯ ⳿ⲉ⳿ϩⲣⲏⲓ ⲉϫⲱϥ
25 E, quando o estavam atando com correias, disse Paulo ao centurião que ali estava: É-vos licito açoitar um homem romano, sem ser condemnado?
ⲕ̅ⲉ̅⳿ⲉϩⲟⲧⲉ ⲇⲉ ⳿ⲉⲧⲁⲩϭⲟⲗⲕϥ ϧⲉⲛ ⲛⲓϧⲱⲕ ⲡⲉϫⲉ Ⲡⲁⲩⲗⲟⲥ ⳿ⲙⲡⲓⲉⲕⲁⲧⲟⲛⲧⲁⲣⲭⲟⲥ ⳿ⲉⲛⲁϥ⳿ⲟϩⲓ ⳿ⲉⲣⲁⲧϥ ϫⲉ ⲟⲩⲣⲱⲙⲓ ⳿ⲛⲢⲱⲙⲉⲟⲥ ⳿ⲛ⳿ϥⲉⲣ ⳿ⲡⲕⲉϩⲱⲟⲩ⳿ⲓ ⳿ⲙ⳿ⲡϩⲁⲡ ⲁⲛ ⲡⲉⲧⲥϣⲉ ⲛⲱⲧⲉⲛ ⲡⲉ ⳿ⲉⲉⲣⲙⲁⲥⲧⲓⲅⲅⲟⲓⲛ ⳿ⲙⲙⲟϥ
26 E, ouvindo isto, o centurião foi, e annunciou ao tribuno, dizendo: Olha o que vaes fazer, porque este homem é romano.
ⲕ̅ⲋ̅⳿ⲉⲧⲁϥⲥⲱⲧⲉⲙ ⲇⲉ ⳿ⲛϫⲉ ⲡⲓⲉⲕⲁⲧⲟⲛⲧⲁⲣⲭⲟⲥ ⲁϥϣⲉ ϣⲁ ⲡⲓⲭⲓⲗⲓⲁⲣⲭⲟⲥ ⲁϥⲧⲁⲙⲟϥ ⲉϥϫⲱ ⳿ⲙⲙⲟⲥ ϫⲉ ⲟⲩ ⲡⲉⲧⲉⲕⲛⲁⲁⲓϥ ⲡⲓⲣⲱⲙⲓ ⲅⲁⲣ ⲟⲩⲢⲱⲙⲉⲟⲥ ⲡⲉ
27 E, vindo o tribuno, disse-lhe: Dize-me, és tu romano? E elle disse: Sim.
ⲕ̅ⲍ̅ⲁϥ⳿ⲓ ⲇⲉ ϣⲁⲣⲟϥ ⳿ⲛϫⲉ ⲡⲓⲭⲓⲗⲓⲁⲣⲭⲟⲥ ⲡⲉϫⲁϥ ⲛⲁϥ ϫⲉ ⳿ⲁϫⲟⲥ ⲛⲏⲓ ϫⲉ ⳿ⲛⲑⲟⲕ ⲟⲩⲢⲱⲙⲉⲟⲥ ⳿ⲛⲑⲟϥ ⲇⲉ ⲡⲉϫⲁϥ ϫⲉ ⳿ⲁϩⲁ
28 E respondeu o tribuno: Eu com grande somma de dinheiro alcancei este direito de cidadão. Paulo disse: Mas eu sou-o de nascimento.
ⲕ̅ⲏ̅ⲁϥⲉⲣⲟⲩⲱ ⳿ⲛϫⲉ ⲡⲓⲭⲓⲗⲓⲁⲣⲭⲟⲥ ϫⲉ ⳿ⲁⲛⲟⲕ ⲁⲓϣⲱⲡ ⳿ⲛⲧⲁⲓⲡⲟⲗⲏⲧⲓⲁ ⲛⲏⲓ ϧⲁ ⲟⲩⲙⲏϣ ⳿ⲛⲕⲉⲫⲁⲗⲉⲟⲛ Ⲡⲁⲩⲗⲟⲥ ⲇⲉ ⲡⲉϫⲁϥ ϫⲉ ⳿ⲁⲛⲟⲕ ⳿ⲉⲧⲁⲩⲙⲁⲥⲧ ⳿ⲛϧⲏⲧⲥ
29 De sorte que logo d'elle se apartaram os que o haviam de examinar; e até o tribuno teve temor, quando soube que era romano, porque o tinha ligado.
ⲕ̅ⲑ̅ⲥⲁⲧⲟⲧⲟⲩ ⲟⲩⲛ ⲁⲩϩⲉⲛⲟⲩ ⲥⲁⲃⲟⲗ ⳿ⲙⲙⲟϥ ⳿ⲛϫⲉ ⲛⲏ ⲉⲧϯ⳿ⲙⲕⲁϩ ⲛⲁϥ ⲟⲩⲟϩ ⳿ⲁ ⲡⲓⲭⲓⲗⲓⲁⲣⲭⲟⲥ ⲉⲣϩⲟϯ ⳿ⲉⲧⲁϥ⳿ⲉⲙⲓ ϫⲉ ⲟⲩⲢⲱⲙⲉⲟⲥ ⲡⲉ ⲟⲩⲟϩ ϫⲉ ⲁϥⲥⲟⲛϩϥ
30 E no dia seguinte, querendo saber ao certo a causa por que era accusado pelos judeos, soltou-o das prisões, e mandou vir os principaes dos sacerdotes, e todo o seu conselho; e, trazendo Paulo, o apresentou diante d'elles.
ⲗ̅ⲡⲉϥⲣⲁⲥϯ ⲇⲉ ⲉϥⲟⲩⲱϣ ⳿ⲉ⳿ⲉⲙⲓ ⳿ⲉⲡⲓⲧⲁϫⲣⲟ ϫⲉ ⲉⲑⲃⲉⲟⲩ ⲁⲩⲉⲣⲕⲁⲧⲏⲅⲟⲣⲓⲛ ⳿ⲉⲣⲟϥ ⳿ⲛϫⲉ ⲛⲓⲒⲟⲩⲇⲁⲓ ⲁϥⲃⲟⲗϥ ⳿ⲉⲃⲟⲗ ⲟⲩⲟϩ ⲁϥⲟⲩⲁϩⲥⲁϩⲛⲓ ⲉⲑⲣⲟⲩ⳿ⲓ ⳿ⲛϫⲉ ⲛⲓ⳿ⲁⲣⲭⲓⲉⲣⲉⲩⲥ ⲛⲉⲙ ⲡⲓⲙⲁ⳿ⲛϯϩⲁⲡ ⲧⲏⲣϥ ⲟⲩⲟϩ ⲁϥⲉⲛ Ⲡⲁⲩⲗⲟⲥ ⳿ⲉⲡⲉⲥⲏⲧ ⲁϥⲧⲁϩⲟϥ ⳿ⲉⲣⲁⲧϥ ⳿ⲛϧⲏⲧⲟⲩ