< Zachariasza 9 >
1 Brzemię słowa PANA w ziemi Chadraku, a Damaszek będzie jego odpoczynkiem, gdyż PANU przypatrzą się oczy ludzi i wszystkich pokoleń Izraela;
Angraeng lokcaekhaih Hadrak hoi Damaska vangpui nuiah krah tih: Angraeng mah kaminawk hoi Israel acaengnawk to khet.
2 Nawet Chamat będzie miał z nim granicę, [a także] Tyr i Sydon, choć są bardzo mądre.
Lokcaekhaih loe a taengah kaom Hamath vangpui nuiah krah tih, palungha kami ah kaom, Tura hoi Sidon nuiah doeh krah tih.
3 Tyr bowiem zbudował sobie twierdzę i nagromadził srebra jak prochu, a złota jak błota na ulicach.
Tura loe misa buephaih kacak im to sak, sum kanglung to maiphu baktih, sui to loklam ih tangkrok baktiah patungh.
4 Oto PAN go wypędzi i wrzuci w morze jego siłę, on sam zostanie strawiony ogniem.
Khenah, Angraeng mah anih to va ving ueloe, a thacakhaih to tuipui thungah amrosak tih; anih loe hmai mah kang tih.
5 Ujrzy to Aszkelon i ulęknie się, podobnie Gaza – i pogrąży się w smutku; również Ekron, bo jego nadzieja zawiedzie. I zginie król z Gazy, a Aszkelon nie będzie zamieszkany.
Ashkelon vangpui mah hnuk naah, zii tih; Gaza mah doeh hnu ueloe, paroeai palungsae tih; Ekron ih oephaih doeh azat thok hmuen ah angcoeng ving tih; Gaza siangpahrang to dueh tih, Ashkelon ah kami om mak ai boeh.
6 I bękart będzie mieszkał w Aszdodzie, a tak zniszczę pychę Filistynów.
Acaeng kangbaeh kaminawk loe Ashdod vangpui ah om o tih, Philistinnawk amoekhaih to kam rosak han.
7 Usunę krew każdego z jego ust i obrzydliwości spomiędzy jego zębów. Kto pozostanie, będzie należał do naszego Boga, aby był jak książę w Judzie i Ekron, jak Jebusyta.
Nihcae mah athii kaom moi to caa o mak ai ueloe, panuet thok caaknaek doeh caa o mak ai boeh; toe kanghmat kami loe aicae Sithaw hanah qawk ah om tih, anih loe Judah prae zaehoikung ah om ueloe, Ekron vangpui loe Jebus kami maeto ah om tih.
8 I rozłożę obóz dokoła swego domu z powodu wojska i z powodu tych, którzy przechodzą i wracają. I już nie przejdzie przez nich żaden ciemięzca. Teraz bowiem widziały to moje oczy.
Toe misatuk han caeh moe, amlaem kaminawk pongah, kaimah ih im to ka toep han: mi mah doeh kai ih kaminawk to pacaekthlaek let mak ai boeh. Kaom hmuen to mik hoi ka hnuk boeh.
9 Raduj się wielce, córko Syjonu! Wykrzykuj, córko Jerozolimy! Oto twój Król przychodzi do ciebie; sprawiedliwy i Zbawiciel, cichy i siedzący na ośle, na oślątku, źrebięciu oślicy.
Aw Zion canu, anghoe parai ah; Jerusalem canu hang ah: khenah, Na siangpahrang loe nang khaeah angzoh: anih loe toeng moe, pahlonghaih a tawnh; poek pahnaemhaih hoiah laa hrang nuiah angthueng, saning kanawk laa hrang nuiah angthueng hoiah angzoh.
10 Zniszczę bowiem rydwany z Efraima i konie z Jerozolimy, a łuki wojenne będą połamane. I ogłosi pokój narodom, a jego władza będzie [sięgać] od morza aż do morza i od rzeki aż po krańce ziemi.
Ephraim khae ih hrang lakok to ka lak moe, Jerusalem khae ih misatukhaih hrang to ka lak pae han, misatukhaih kalii to ka khaeh pae han: anih mah Sithaw panoek ai kaminawk khaeah monghaih lok to thui pae tih: anih ukhaih loe tuipui hae bang hoi ho bang khoek to, vapui hoi long boeng khoek to kawk tih.
11 A co do ciebie, ze względu na krew twego przymierza wypuściłem twoich więźniów z dołu, w którym nie ma wody.
Athii hoi sak ih lokmaihaih loe nangcae han doeh oh toeng pongah, thongim krah kaminawk to tui om ai tangqom thung hoiah ka loisak han.
12 Wróćcie do twierdzy, więźniowie, którzy macie nadzieję. Dziś bowiem ogłaszam, że wynagrodzę w dwójnasób;
Thongim krah kaminawk, amlaem oh, oephaih kang paek o; nangcae han alet hnetto tangqum kang paek o han, tiah vaihi kang thuih o boeh.
13 Gdy [jak] łuk naciągnę Judę, a na nim nałożę Efraima; wzbudzę twoich synów, Syjonie, przeciwko twoim synom, Jawanie, i zrobię z ciebie miecz mocarza.
Judah to kalii avak baktiah ka vak moe, Ephraim ih kalii to ka koisak han, Aw Zion na capanawk to ka pathawk han, Aw Grik na capanawk to misa ah ka suek moe, thacak kami ih sumsen baktiah kang coengsak han.
14 PAN bowiem ukaże się nad nimi i jak błyskawica wyleci jego strzała. Pan BÓG zadmie w trąbę i wyruszy w wichrach południa.
Nihcae nuiah Angraeng amtueng tih, anih ih kalii loe ni aengh baktiah ampha tih: Angraeng Sithaw mah mongkah to ueng ueloe, aloih bang ih takhi hoiah caeh tih.
15 PAN zastępów będzie ochraniać swój lud; pochłoną i przemogą kamienie z procy, będą pić i krzyczeć jak od wina; i napełnią się jak czasza i jak rogi ołtarza.
Misatuh kaminawk ih Angraeng mah angmah ih kaminawk to pakaa tih; nihcae to amrosak ueloe, zai ih lawkthluemnawk doeh pazawk tih: nihcae loe misurtui nae kaminawk baktiah hang o tih; nihcae loe hmuenpaekhaih sak nathuem ih kakoi mong sabae baktih, im takii ih hmaicam baktiah om o tih.
16 W tym dniu PAN, ich Bóg, wybawi ich jak trzodę swego ludu. Będą bowiem jak kamienie w koronie, wystawieni jak sztandar w jego ziemi.
To na niah loe angmacae ih Angraeng Sithaw mah angmah ih tuucaanawk baktiah nihcae to pahlong tih: nihcae loe Angraeng lumuek pong ih atho kaom thlung baktiah om o ueloe, pazawkhaih kahni baktiah a prae thungah aang tih.
17 Jak wielkie bowiem jest jego błogosławieństwo! Jak wspaniałe jego piękno! Zboże pocieszy młodzieńców, a moszcz – panny.
Nihcae hoihhaih loe kawkruk maw len, a krang hoihhaih doeh kawkrukmaw len tih! Thendoengnawk loe laikok ih cang baktiah qoeng o ueloe, takha thung ih misurkung baktiah qoeng o tih.