Tytusa 3

1 Przypominaj im, aby zwierzchnościom i władzom byli poddani i posłuszni, gotowi do każdego dobrego uczynku;

تے یَتھا دیشادھِپاناں شاسَکانانْچَ نِگھْنا آجْناگْراہِنْشْچَ سَرْوَّسْمَے سَتْکَرْمَّنے سُسَجّاشْچَ بھَوییُح

2 Nikomu nie ubliżali, nie byli kłótliwi, [ale] uprzejmi, okazujący wszelką łagodność wobec wszystkich ludzi.

کَمَپِ نَ نِنْدییُ رْنِوِّرودھِنَح کْشانْتاشْچَ بھَوییُح سَرْوّانْ پْرَتِ چَ پُورْنَں مرِدُتْوَں پْرَکاشَیییُشْچیتِ تانْ آدِشَ۔

3 Niegdyś bowiem i my byliśmy głupi, oporni, błądzący, służący rozmaitym pożądliwościom i rozkoszom, żyjący w złośliwości i zazdrości, znienawidzeni i nienawidzący jedni drugich.

یَتَح پُورْوَّں وَیَمَپِ نِرْبّودھا اَناجْناگْراہِنو بھْرانْتا نانابھِلاشاناں سُکھانانْچَ داسییا دُشْٹَتْویرْشْیاچارِنو گھرِنِتاح پَرَسْپَرَں دْویشِنَشْچابھَوامَح۔

4 Lecz gdy się objawiła dobroć i miłość Boga, naszego Zbawiciela, względem ludzi;

کِنْتْوَسْماکَں تْراتُرِیشْوَرَسْیَ یا دَیا مَرْتّیاناں پْرَتِ چَ یا پْرِیتِسْتَسْیاح پْرادُرْبھاوے جاتی

5 Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego;

وَیَمْ آتْمَکرِتیبھْیو دھَرْمَّکَرْمَّبھْیَسْتَنَّہِ کِنْتُ تَسْیَ کرِپاتَح پُنَرْجَنْمَرُوپینَ پْرَکْشالَنینَ پْرَوِتْرَسْیاتْمَنو نُوتَنِیکَرَنینَ چَ تَسْماتْ پَرِتْراناں پْراپْتاح

6 Którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela;

سَ چاسْماکَں تْراتْرا یِیشُکھْرِیشْٹیناسْمَدُپَرِ تَمْ آتْمانَں پْرَچُرَتْوینَ ورِشْٹَوانْ۔

7 Abyśmy, usprawiedliwieni jego łaską, stali się dziedzicami zgodnie z nadzieją życia wiecznego. (aiōnios g166)

اِتّھَں وَیَں تَسْیانُگْرَہینَ سَپُنْیِیبھُویَ پْرَتْیاشَیانَنْتَجِیوَنَسْیادھِکارِنو جاتاح۔ (aiōnios g166)

8 Wiarygodne to słowo i chcę, abyś o tym zapewniał, żeby ci, którzy uwierzyli Bogu, zabiegali o celowanie w dobrych uczynkach. Jest to dobre i pożyteczne dla ludzi.

واکْیَمیتَدْ وِشْوَسَنِییَمْ اَتو ہیتورِیشْوَرے یے وِشْوَسِتَوَنْتَسْتے یَتھا سَتْکَرْمّانْیَنُتِشْٹھییُسْتَتھا تانْ درِڈھَمْ آجْناپَییتِ مَمابھِمَتَں۔ تانْییووتَّمانِ مانَویبھْیَح پھَلَدانِ چَ بھَوَنْتِ۔

9 Unikaj zaś głupich dociekań, rodowodów, sporów i kłótni o prawo; są bowiem nieużyteczne i próżne.

مُوڈھیبھْیَح پْرَشْنَوَںشاوَلِوِوادیبھْیو وْیَوَسْتھایا وِتَنْڈابھْیَشْچَ نِوَرْتَّسْوَ یَتَسْتا نِشْپھَلا اَنَرْتھَکاشْچَ بھَوَنْتِ۔

10 Heretyka po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj;

یو جَنو بِبھِتْسُسْتَمْ ایکَوارَں دْوِرْوّا پْرَبودھْیَ دُورِیکُرُ،

11 Wiedząc, że taki [człowiek] jest przewrotny i grzeszy, i sam siebie osądza.

یَتَسْتادرِشو جَنو وِپَتھَگامِی پاپِشْٹھَ آتْمَدوشَکَشْچَ بھَوَتِیتِ تْوَیا جْنایَتاں۔

12 Gdy poślę do ciebie Artemasa lub Tychika, staraj się przybyć do mnie do Nikopolis, bo tam postanowiłem spędzić zimę.

یَداہَمْ آرْتِّماں تُکھِکَں وا تَوَ سَمِیپَں پْریشَیِشْیامِ تَدا تْوَں نِیکَپَلَو مَمَ سَمِیپَمْ آگَنْتُں یَتَسْوَ یَتَسْتَتْرَیواہَں شِیتَکالَں یاپَیِتُں مَتِمْ اَکارْشَں۔

13 Zenasa, uczonego w prawie, i Apollosa starannie wypraw, aby im niczego nie brakowało.

وْیَوَسْتھاپَکَح سِینا آپَلُّشْچَیتَیوح کَسْیاپْیَبھاوو یَنَّ بھَویتْ تَدَرْتھَں تَو یَتْنینَ تْوَیا وِسرِجْییتاں۔

14 A niech i nasi uczą się przodować w dobrych uczynkach, gdzie tego potrzeba, żeby nie byli bezowocni.

اَپَرَمْ اَسْمَدِییَلوکا یَنِّشْپھَلا نَ بھَوییُسْتَدَرْتھَں پْرَیوجَنِییوپَکارایا سَتْکَرْمّانْیَنُشْٹھاتُں شِکْشَنْتاں۔

15 Pozdrawiają cię wszyscy, którzy są ze mną. Pozdrów tych, którzy nas miłują w wierze. Łaska [niech będzie] z wami wszystkimi. Amen.

مَمَ سَنْگِنَح سَوّے تْواں نَمَسْکُرْوَّتے۔ یے وِشْواسادْ اَسْماسُ پْرِییَنْتے تانْ نَمَسْکُرُ؛ سَرْوّیشُ یُشْماسْوَنُگْرَہو بھُویاتْ۔ آمینْ۔