< Pieśń nad Pieśniami 1 >
1 Pieśń nad pieśniami Salomona.
2 Niech mnie pocałuje pocałunkami swoich ust. Twoja miłość bowiem jest lepsza od wina.
Osculetur me osculo oris sui. Quia meliora sunt ubera tua vino, fragrantia unguentis optimis.
3 Z powodu wonności twoich olejków twoje imię [jest jak] rozlany olejek; dlatego miłują cię dziewice.
Oleum effusum nomen tuum: ideo adolescentulæ dilexerunt te. Trahe me.
4 Pociągnij mnie, [a] pobiegniemy za tobą. Król wprowadził mnie [do] swoich komnat. Będziemy się cieszyć i radować tobą, będziemy pamiętać o twojej miłości bardziej niż o winie. Miłują cię prawi.
Post te curremus in odorem unguentorum tuorum. Introduxit me rex in cellaria sua. Exultabimus et lætabimur in te, memores uberum tuorum super vinum. Recti diligunt te.
5 Czarna jestem, ale piękna, o córki Jerozolimy, jak namioty Kedaru, jak zasłony Salomona.
Nigra sum, sed formosa, filiæ Ierusalem, sicut tabernacula Cedar, sicut pelles Salomonis.
6 Nie patrzcie na mnie, że jestem czarna, gdyż słońce mnie opaliło. Synowie mojej matki rozgniewali się na mnie, postawili mnie na straży winnic; a mojej własnej winnicy nie ustrzegłam.
Nolite me considerare quod fusca sim, quia decoloravit me sol. Filii matris meæ pugnaverunt contra me, posuerunt me custodem in vineis: vineam meam non custodivi.
7 Powiedz mi [ty], którego miłuje moja dusza, gdzie wypasasz, gdzie dajesz swojej [trzodzie] odpocząć w południe. Czemu bowiem mam być jak błądząca przy trzodach twoich towarzyszy?
Indica mihi, quem diligit anima mea, ubi pascas, ubi cubes in meridie, ne vagari incipiam post greges sodalium tuorum.
8 Jeśli nie wiesz, najpiękniejsza wśród kobiet, to idź śladem trzody i paś swoje koźlątka przy szałasach pasterzy.
Si ignoras te o pulcherrima inter mulieres, egredere, et abi post vestigia gregum, et pasce hœdos tuos iuxta tabernacula pastorum.
9 Przyrównam cię, moja umiłowana, do zaprzęgu rydwanów faraona.
Equitatui meo in curribus Pharaonis assimilavi te amica mea.
10 Twoje lica są piękne, ozdobione klejnotami, [a] twoja szyja – łańcuchami.
Pulchræ sunt genæ tuæ sicut turturis: collum tuum sicut monilia.
11 Uczynimy ci złote klejnoty nakrapiane srebrem.
Murenulas aureas faciemus tibi, vermiculatas argento.
12 Dopóki król jest przy [swoim] stole, mój nard rozsiewa swoją woń.
Dum esset rex in accubitu suo, nardus mea dedit odorem suum.
13 [Jak] wiązka mirry jest dla mnie mój miły, spoczywa na moich piersiach.
Fasciculus myrrhæ dilectus meus mihi, inter ubera mea commorabitur.
14 Mój miły jest dla mnie [jak] grono cyprysu pośród winnic w En-Gedi.
Botrus Cypri dilectus meus mihi, in vineis Engaddi.
15 O jaka ty jesteś piękna, moja umiłowana! O jaka ty jesteś piękna! Twoje oczy są [jak oczy] gołębicy.
Ecce tu pulchra es amica mea, ecce tu pulchra es, oculi tui columbarum.
16 O jaki ty jesteś piękny, mój umiłowany, i jak miły! Łoże nasze się zieleni.
Ecce tu pulcher es dilecte mi, et decorus. Lectulus noster floridus.
17 Belki naszego domu są cedrowe, a nasze stropy – cyprysowe.
Tigna domorum nostrarum cedrina, laquearia nostra cypressina.