Pieśń nad Pieśniami 2
1 Jestem różą Saronu i lilią dolin.
Ko au ko e lose ʻo Saloni, ko e lile ʻoe ngaahi teleʻa.
2 Jak lilia między cierniami, tak moja umiłowana między pannami.
ʻO hangē ko e lile ʻi he lotolotonga ʻoe ngaahi ʻakau talatala, ʻoku pehē ʻa hoku ʻofaʻanga ʻi he ngaahi ʻofefine.
3 Jak jabłoń między leśnymi drzewami, tak mój miły między młodzieńcami. Z wielkim pragnieniem usiadłam w jego cieniu, a jego owoc [jest] słodki memu podniebieniu.
Pea hangē ko e ʻakau ko e moli ki he ngaahi ʻakau ʻoe vao, ʻoku pehē ʻa hoku ʻofaʻanga ʻi he ʻao ʻoe ngaahi foha. Ne u nofo hifo ki lalo ʻi hono malumalu, pea u fiefia lahi, pea naʻe huʻamelie ʻa hono fua ki hoku ngutu.
4 Wprowadził mnie do komnaty biesiadnej, a jego chorągwią nade mną jest miłość.
Naʻa ne ʻomi au ki he fale keinangaʻanga, pea naʻe fakamalu ʻaki au ʻae fuka ʻae ʻofa.
5 Pokrzepcie mnie bukłakami, posilcie mnie jabłkami, bo jestem chora z miłości.
Tokoni au ʻaki ʻae uaine, pea fakafiemālieʻi au ʻaki ʻae ngaahi moli: he ʻoku ou pongia ʻi he ʻofa.
6 Jego lewa ręka pod moją głową, a jego prawa ręka mnie obejmuje.
ʻOku ʻi lalo ʻi hoku ʻulu ʻa hono nima toʻohema, pea ʻoku fāʻufua au ʻe hono nima toʻomataʻu.
7 Zaklinam was, córki Jerozolimy, na sarny i łanie polne: Nie budźcie mego umiłowanego i nie przerywajcie [jego] snu, dopóki nie zechce.
ʻE ngaahi ʻofefine ʻo Selūsalema, ʻoku ou fekau kiate kimoutolu, ʻi hoʻomou ʻofa ki he fanga kāseli mo e fanga hainite ʻoe vao, ke ʻoua naʻa mou ueʻi pe fafangu ʻa hoku ʻofaʻanga, kaeʻoua ke faʻiteliha pe ia.
8 Głos mego umiłowanego! Oto idzie, skacząc po górach, a podskakując po pagórkach.
Ko e leʻo ʻo hoku ʻofaʻanga! Vakai, ʻoku haʻu ia mo puna ʻi he ngaahi moʻunga, pea hopohopo ʻi he ngaahi potu māʻolunga.
9 Mój umiłowany podobny jest do sarny albo młodego jelenia. Oto stoi za naszym murem, zagląda przez okna, patrzy przez kraty.
ʻOku tatau ʻa hoku ʻofaʻanga mo e kāseli pe ko e hainite mui: vakai, ʻoku tuʻu mai ia mei he tuaʻā, ʻoku ne fakasio mai mei he ngaahi matapā, ʻo ne fakahā ia mei he ngaahi kātupa.
10 Mój umiłowany odezwał się i powiedział mi: Wstań, moja umiłowana, moja piękna, i chodź!
Naʻe lea mai ʻa hoku ʻofaʻanga, ʻo ne pehē kiate au, Tuʻu hake ʻa hoku ʻofaʻanga, ko ʻeku tokotaha ʻoku hoihoifua, pea ke haʻu.
11 Oto bowiem minęła zima, deszcz ustał i przeszedł.
Vakai, kuo hili ʻae faʻahitaʻu momoko, pea kuo ʻosi ʻae ʻuha mo mole atu;
12 Kwiatki pokazały się na ziemi, nadszedł czas śpiewania i głos synogarlicy słychać w naszej ziemi.
Kuo tupu hake ʻae ngaahi fisiʻi ʻakau ʻi he funga kelekele, kuo hoko ʻae ngaahi ʻaho ʻoku hiva ai ʻae fanga manupuna, pea ʻoku ongoʻi ʻi hota fonua ʻae leʻo ʻoe kulukulu:
13 Drzewo figowe już wypuściło swoje niedojrzałe figi, a kwitnąca winorośl wydaje swoją woń. Wstań, moja umiłowana, moja piękna, i chodź!
ʻOku kamata tupu ʻi he ʻakau ko e fiki ʻa hono fua, pea ʻoku namu lelei mai ʻae fua mui ʻi he ngaahi vaine. ʻā koe ko hoku ʻofaʻanga, mo ʻeku hoihoifua, ke ke tuʻu hake, pea ke haʻu.
14 Moja gołębico, [mieszkająca] w skalnych szczelinach, w stromych kryjówkach, ukaż mi swoją twarz, daj mi usłyszeć swój głos, gdyż twój głos jest słodki i twoja twarz piękna.
ʻA koe ko ʻeku lupe, ʻoku nofo ʻi he ngaahi ʻanaʻi maka, mo e ngaahi potu lilolilo ʻoe lilifa, ke ke fakahā mai ho mata kiate au, pea tuku ke u fanongo ki ho leʻo; he ʻoku ke leʻo mālie, pea ʻoku fakaʻofoʻofa ho mata.
15 Schwytajcie nam lisy, małe lisy, które psują winnice, ponieważ nasze winnice kwitną.
Ke maʻu mai ʻae fanga fokisi, ʻae fanga fokisi iiki, ʻaia ʻoku maumauʻi ʻae vaine: he ʻoku kei mui ʻae fua ʻoe vaine.
16 Mój umiłowany [jest] mój, a ja jestem jego. Pasie on wśród lilii.
ʻOku ʻoʻoku ʻa hoku ʻofaʻanga, pea ʻoku ou ʻoʻona au: ʻoku kai ʻe ia ʻi he potu ʻoe ngaahi lile.
17 Nim zaświta dzień i znikną cienie, zawróć, mój umiłowany, bądź jak sarna albo młode jelenie na górach Beter.
Tafoki mai ʻa hoku ʻofaʻanga, kaeʻoua ke maʻa hake ʻae ʻaho, pea mole atu ʻae fakapoʻuli, pea ke tatau koe mo e kāseli pe ko e hainite mui ʻi he ngaahi moʻunga ʻo Peta.
