Rzymian 9
1 Mówię prawdę w Chrystusie, nie kłamię, co mi poświadcza moje sumienie w Duchu Świętym;
அஹம்’ காஞ்சித்³ கல்பிதாம்’ கதா²ம்’ ந கத²யாமி, க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸாக்ஷாத் ஸத்யமேவ ப்³ரவீமி பவித்ரஸ்யாத்மந: ஸாக்ஷாந் மதீ³யம்’ மந ஏதத் ஸாக்ஷ்யம்’ த³தா³தி|
2 Że odczuwam wielki smutek i nieustający ból w moim sercu.
மமாந்தரதிஸ²யது³: க²ம்’ நிரந்தரம்’ கே²த³ஸ்²ச
3 Pragnąłbym bowiem sam być odłączony od Chrystusa za moich braci, za moich krewnych według ciała.
தஸ்மாத்³ அஹம்’ ஸ்வஜாதீயப்⁴ராத்ரு’ணாம்’ நிமித்தாத் ஸ்வயம்’ க்²ரீஷ்டாச்சா²பாக்ராந்தோ ப⁴விதும் ஐச்ச²ம்|
4 Są to Izraelici, do których [należy] usynowienie, chwała, przymierza, nadanie prawa, służba Boża i obietnice;
யதஸ்த இஸ்ராயேலஸ்ய வம்’ஸா² அபி ச த³த்தகபுத்ரத்வம்’ தேஜோ நியமோ வ்யவஸ்தா²தா³நம்’ மந்தி³ரே ப⁴ஜநம்’ ப்ரதிஜ்ஞா: பித்ரு’புருஷக³ணஸ்²சைதேஷு ஸர்வ்வேஷு தேஷாம் அதி⁴காரோ(அ)ஸ்தி|
5 Do których należą ojcowie i z których według ciała [pochodzi] Chrystus, który jest nad wszystkimi, Bóg błogosławiony na wieki. Amen. (aiōn g165)
தத் கேவலம்’ நஹி கிந்து ஸர்வ்வாத்⁴யக்ஷ: ஸர்வ்வதா³ ஸச்சிதா³நந்த³ ஈஸ்²வரோ ய: க்²ரீஷ்ட: ஸோ(அ)பி ஸா²ரீரிகஸம்ப³ந்தே⁴ந தேஷாம்’ வம்’ஸ²ஸம்ப⁴வ: | (aiōn g165)
6 Lecz nie jest możliwe, żeby miało zawieść słowo Boże. Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą od Izraela, są Izraelem.
ஈஸ்²வரஸ்ய வாக்யம்’ விப²லம்’ ஜாதம் இதி நஹி யத்காரணாத்³ இஸ்ராயேலோ வம்’ஸே² யே ஜாதாஸ்தே ஸர்வ்வே வஸ்துத இஸ்ராயேலீயா ந ப⁴வந்தி|
7 Nie wszyscy też przez to, że są potomstwem Abrahama, są dziećmi, ale [jest powiedziane]: W Izaaku będzie nazwane twoje potomstwo.
அபரம் இப்³ராஹீமோ வம்’ஸே² ஜாதா அபி ஸர்வ்வே தஸ்யைவ ஸந்தாநா ந ப⁴வந்தி கிந்து இஸ்ஹாகோ நாம்நா தவ வம்’ஸோ² விக்²யாதோ ப⁴விஷ்யதி|
8 To znaczy, że nie dzieci ciała są dziećmi Bożymi, lecz dzieci obietnicy są uznane za potomstwo.
அர்தா²த் ஸா²ரீரிகஸம்’ஸர்கா³த் ஜாதா: ஸந்தாநா யாவந்தஸ்தாவந்த ஏவேஸ்²வரஸ்ய ஸந்தாநா ந ப⁴வந்தி கிந்து ப்ரதிஸ்²ரவணாத்³ யே ஜாயந்தே தஏவேஸ்²வரவம்’ஸோ² க³ண்யதே|
9 Takie bowiem [jest] słowo obietnicy: O tym właśnie czasie przyjdę, a Sara będzie miała syna.
யதஸ்தத்ப்ரதிஸ்²ருதே ர்வாக்யமேதத், ஏதாத்³ரு’ஸே² ஸமயே (அ)ஹம்’ புநராக³மிஷ்யாமி தத்பூர்வ்வம்’ ஸாராயா: புத்ர ஏகோ ஜநிஷ்யதே|
10 A nie tylko to, ale i Rebeka, gdy poczęła z jednego [mężczyzny], naszego ojca Izaaka;
அபரமபி வதா³மி ஸ்வமநோ(அ)பி⁴லாஷத ஈஸ்²வரேண யந்நிரூபிதம்’ தத் கர்ம்மதோ நஹி கிந்த்வாஹ்வயிது ர்ஜாதமேதத்³ யதா² ஸித்³த்⁴யதி
11 Gdy [dzieci] jeszcze się nie urodziły i nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby zgodnie z wybraniem trwało postanowienie Boga, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje;
தத³ர்த²ம்’ ரிப்³காநாமிகயா யோஷிதா ஜநைகஸ்மாத்³ அர்தா²த்³ அஸ்மாகம் இஸ்ஹாக: பூர்வ்வபுருஷாத்³ க³ர்பே⁴ த்⁴ரு’தே தஸ்யா: ஸந்தாநயோ: ப்ரஸவாத் பூர்வ்வம்’ கிஞ்ச தயோ: ஸு²பா⁴ஸு²ப⁴கர்ம்மண: கரணாத் பூர்வ்வம்’
12 Powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu;
தாம்’ ப்ரதீத³ம்’ வாக்யம் உக்தம்’, ஜ்யேஷ்ட²: கநிஷ்ட²ம்’ ஸேவிஷ்யதே,
13 Jak jest napisane: Jakuba umiłowałem, ale Ezawa znienawidziłem.
யதா² லிகி²தம் ஆஸ்தே, ததா²ப்யேஷாவி ந ப்ரீத்வா யாகூபி³ ப்ரீதவாந் அஹம்’|
14 Cóż więc powiemy? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Nie daj Boże!
தர்ஹி வயம்’ கிம்’ ப்³ரூம: ? ஈஸ்²வர: கிம் அந்யாயகாரீ? ததா² ந ப⁴வது|
15 Mówi bowiem do Mojżesza: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję.
யத: ஸ ஸ்வயம்’ மூஸாம் அவத³த்; அஹம்’ யஸ்மிந் அநுக்³ரஹம்’ சிகீர்ஷாமி தமேவாநுக்³ரு’ஹ்லாமி, யஞ்ச த³யிதும் இச்சா²மி தமேவ த³யே|
16 A więc nie [zależy to] od tego, który chce, ani od tego, który zabiega, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie.
அதஏவேச்ச²தா யதமாநேந வா மாநவேந தந்ந ஸாத்⁴யதே த³யாகாரிணேஸ்²வரேணைவ ஸாத்⁴யதே|
17 Pismo bowiem mówi do faraona: Po to właśnie cię wzbudziłem, aby okazać na tobie swoją moc i żeby moje imię było głoszone po całej ziemi.
பி²ரௌணி ஸா²ஸ்த்ரே லிக²தி, அஹம்’ த்வத்³த்³வாரா மத்பராக்ரமம்’ த³ர்ஸ²யிதும்’ ஸர்வ்வப்ரு’தி²வ்யாம்’ நிஜநாம ப்ரகாஸ²யிதுஞ்ச த்வாம்’ ஸ்தா²பிதவாந்|
18 A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, a kogo chce, czyni zatwardziałym.
அத: ஸ யம் அநுக்³ரஹீதும் இச்ச²தி தமேவாநுக்³ரு’ஹ்லாதி, யஞ்ச நிக்³ரஹீதும் இச்ச²தி தம்’ நிக்³ரு’ஹ்லாதி|
19 Ale mi powiesz: Dlaczego więc jeszcze oskarża? Któż bowiem sprzeciwił się jego woli?
யதி³ வத³ஸி தர்ஹி ஸ தோ³ஷம்’ குதோ க்³ரு’ஹ்லாதி? ததீ³யேச்சா²யா: ப்ரதிப³ந்த⁴கத்வம்’ கர்த்தம்’ கஸ்ய ஸாமர்த்²யம்’ வித்³யதே?
20 Człowieku! Kimże ty jesteś, że prowadzisz spór z Bogiem? Czy naczynie gliniane [może] powiedzieć do tego, kto je ulepił: Dlaczego mnie takim uczyniłeś?
ஹே ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரதிபக்ஷ மர்த்ய த்வம்’ க: ? ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ மாம்’ குத: ஸ்ரு’ஷ்டவாந்? இதி கதா²ம்’ ஸ்ரு’ஷ்டவஸ்து ஸ்ரஷ்ட்ரே கிம்’ கத²யிஷ்யதி?
21 Czy garncarz nie ma władzy [nad] gliną, żeby z tej samej bryły zrobić jedno naczynie do [użytku] zaszczytnego, a drugie do niezaszczytnego?
ஏகஸ்மாந் ம்ரு’த்பிண்டா³த்³ உத்க்ரு’ஷ்டாபக்ரு’ஷ்டௌ த்³விவிதௌ⁴ கலஸௌ² கர்த்தும்’ கிம்’ குலாலஸ்ய ஸாமர்த்²யம்’ நாஸ்தி?
22 A [cóż], jeśli Bóg, chcąc okazać gniew i dać poznać swoją moc, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie;
ஈஸ்²வர: கோபம்’ ப்ரகாஸ²யிதும்’ நிஜஸ²க்திம்’ ஜ்ஞாபயிதுஞ்சேச்ச²ந் யதி³ விநாஸ²ஸ்ய யோக்³யாநி க்ரோத⁴பா⁴ஜநாநி ப்ரதி ப³ஹுகாலம்’ தீ³ர்க⁴ஸஹிஷ்ணுதாம் ஆஸ்²ரயதி;
23 I żeby dać poznać bogactwo swojej chwały na naczyniach miłosierdzia, które [wcześniej] przygotował ku chwale;
அபரஞ்ச விப⁴வப்ராப்த்யர்த²ம்’ பூர்வ்வம்’ நியுக்தாந்யநுக்³ரஹபாத்ராணி ப்ரதி நிஜவிப⁴வஸ்ய பா³ஹுல்யம்’ ப்ரகாஸ²யிதும்’ கேவலயிஹூதி³நாம்’ நஹி பி⁴ந்நதே³ஸி²நாமபி மத்⁴யாத்³
24 [To znaczy] nas, których powołał, nie tylko z Żydów, ale i z pogan?
அஸ்மாநிவ தாந்யாஹ்வயதி தத்ர தவ கிம்’?
25 Jak też u Ozeasza mówi: Lud, który nie był mój, nazwę moim ludem, a tę, która nie była umiłowana, [nazwę] umiłowaną.
ஹோஸே²யக்³ரந்தே² யதா² லிகி²தம் ஆஸ்தே, யோ லோகோ மம நாஸீத் தம்’ வதி³ஷ்யாமி மதீ³யகம்’| யா ஜாதி ர்மே(அ)ப்ரியா சாஸீத் தாம்’ வதி³ஷ்யாம்யஹம்’ ப்ரியாம்’|
26 I stanie się [tak], że w miejscu, gdzie im mówiono: Wy nie [jesteście] moim ludem, tam będą nazwani synami Boga żywego.
யூயம்’ மதீ³யலோகா ந யத்ரேதி வாக்யமௌச்யத| அமரேஸ²ஸ்ய ஸந்தாநா இதி க்²யாஸ்யந்தி தத்ர தே|
27 A Izajasz woła o Izraelu: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, resztka będzie ocalona.
இஸ்ராயேலீயலோகேஷு யிஸா²யியோ(அ)பி வாசமேதாம்’ ப்ராசாரயத், இஸ்ராயேலீயவம்’ஸா²நாம்’ யா ஸம்’க்²யா ஸா து நிஸ்²சிதம்’| ஸமுத்³ரஸிகதாஸம்’க்²யாஸமாநா யதி³ ஜாயதே| ததா²பி கேவலம்’ லோகைரல்பைஸ்த்ராணம்’ வ்ரஜிஷ்யதே|
28 Zakończy bowiem dzieło i skróci je w sprawiedliwości. Istotnie, skróci Pan dzieło na ziemi.
யதோ ந்யாயேந ஸ்வம்’ கர்ம்ம பரேஸ²: ஸாத⁴யிஷ்யதி| தே³ஸே² ஸஏவ ஸம்’க்ஷேபாந்நிஜம்’ கர்ம்ம கரிஷ்யதி|
29 Jak i przedtem powiedział Izajasz: Gdyby Pan zastępów nie zostawił nam potomstwa, stalibyśmy się jak Sodoma i bylibyśmy podobni do Gomory.
யிஸா²யியோ(அ)பரமபி கத²யாமாஸ, ஸைந்யாத்⁴யக்ஷபரேஸே²ந சேத் கிஞ்சிந்நோத³ஸி²ஷ்யத| ததா³ வயம்’ ஸிதோ³மேவாப⁴விஷ்யாம விநிஸ்²சிதம்’| யத்³வா வயம் அமோராயா அக³மிஷ்யாம துல்யதாம்’|
30 Cóż więc powiemy? To, że poganie, którzy nie szukali sprawiedliwości, dostąpili sprawiedliwości – sprawiedliwości, która jest z wiary.
தர்ஹி வயம்’ கிம்’ வக்ஷ்யாம: ? இதரதே³ஸீ²யா லோகா அபி புண்யார்த²ம் அயதமாநா விஸ்²வாஸேந புண்யம் அலப⁴ந்த;
31 Izrael zaś, zabiegając o prawo sprawiedliwości, nie doszedł do prawa sprawiedliwości.
கிந்த்விஸ்ராயேல்லோகா வ்யவஸ்தா²பாலநேந புண்யார்த²ம்’ யதமாநாஸ்தந் நாலப⁴ந்த|
32 Dlaczego? Ponieważ [o nie zabiegali] nie z wiary, ale jakby [było] z uczynków prawa. Potknęli się bowiem o kamień potknięcia;
தஸ்ய கிம்’ காரணம்’? தே விஸ்²வாஸேந நஹி கிந்து வ்யவஸ்தா²யா: க்ரியயா சேஷ்டித்வா தஸ்மிந் ஸ்க²லநஜநகே பாஷாணே பாத³ஸ்க²லநம்’ ப்ராப்தா: |
33 Jak jest napisane: Oto kładę na Syjonie kamień potknięcia i skałę zgorszenia, a każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony.
லிகி²தம்’ யாத்³ரு’ஸ²ம் ஆஸ்தே, பஸ்²ய பாத³ஸ்க²லார்த²ம்’ ஹி ஸீயோநி ப்ரஸ்தரந்ததா²| பா³தா⁴காரஞ்ச பாஷாணம்’ பரிஸ்தா²பிதவாநஹம்| விஸ்²வஸிஷ்யதி யஸ்தத்ர ஸ ஜநோ ந த்ரபிஷ்யதே|
