Psalmów 95

1 Chodźcie, śpiewajmy PANU, wykrzykujmy [radośnie] skale naszego zbawienia.

KOMAIL kodo, pwe kitail pan kapina Ieowa o nijinij on paip en maur atail.

2 Przyjdźmy przed jego oblicze z chwałą, [radośnie] śpiewajmy mu psalmy.

Kitail pan kola tuki on i kapin. Kitail en nijinijki on I pjalm!

3 PAN bowiem [jest] wielkim Bogiem i wielkim Królem nad wszystkimi bogami.

Pwe Ieowa Kot lapalap amen, o Nanmarki lapalap amen pon anin kot akan karoj.

4 W jego rękach [są] głębiny ziemi i jego [są] szczyty gór.

Pan jappa mi ni lim a, o pon komon nana me japwilim a.

5 Jego jest morze, bo on je uczynił, i jego ręce ukształtowały suchy ląd.

Madau me japwilim a, pwe i me kotin wiadar, o lim a kan wiadar waja madekon.

6 Chodźcie, oddajmy pokłon i padajmy przed nim; klęknijmy przed PANEM, naszym Stwórcą.

Komail kodo, kitail pan kaudok, o dairukedi, o kelepuki mon Ieowa, me kotin wia kitail dar.

7 On bowiem jest naszym Bogiem, a my ludem jego pastwiska i owcami jego rąk. Dzisiaj, jeśli jego głos usłyszycie;

Pwe i atail Kot, a kitail aramaj en japwilim a wajan kamana o pwin en lim a. Ran wet, ma komail pan ron kapitie,

8 Nie zatwardzajcie waszych serc jak w Meriba, jak w czasie kuszenia na pustyni;

Komail der kapitakaila monion omail, duen a wiauier Meripa o ni ran en Maja nan jap tan.

9 Kiedy mnie wystawiali na próbę wasi ojcowie, doświadczali mnie i widzieli moje dzieła.

Ni jam omail akan jonejon ia o kajau ia da, pwe re kilaner ai dodok kan.

10 Przez czterdzieści lat czułem odrazę do [tego] pokolenia i powiedziałem: Ten lud błądzi sercem i nie poznał moich dróg;

Par paeijok I juede kilar di wet, o I indada: Monion en jon en aramaj duen met kin wukiwuk jili, o re jota men aja duen al ai kan.

11 Przysiągłem im w gniewie, że nie wejdą do mego odpoczynku.

I ap kaula ni ai makar: Irail jota pan konodi ai kamol.