Psalmów 90
1 Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. Panie, ty byłeś naszą ucieczką z pokolenia na pokolenie.
“BOOK IV. A prayer of Moses, the man of God.” LORD! thou hast been our dwelling-place In all generations!
2 Zanim zrodziły się góry, zanim ukształtowałeś ziemię i świat, od wieków na wieki ty [jesteś] Bogiem.
Before the mountains were brought forth, Or ever thou hadst formed the earth and the world, Even from everlasting to everlasting thou art God!
3 Obracasz człowieka w proch i mówisz: Wracajcie, synowie ludzcy.
But man thou turnest again to dust, And sayst, “Return, ye children of men!”
4 Tysiąc lat bowiem w twoich oczach [jest] jak dzień wczorajszy, który minął, i jak straż nocna.
For a thousand years are, in thy sight, As yesterday when it is past, And as a watch in the night.
5 Porywasz ich jakby powodzią, są [jak] sen i jak trawa, która rośnie o poranku.
Thou carriest him away as with a flood; He is a dream; In the morning he springeth up like grass,
6 Rano kwitnie i rośnie, [a] wieczorem zostaje skoszona i usycha.
Which flourisheth and shooteth up in the morning, And in the evening is cut down, and withered.
7 Giniemy bowiem od twego gniewu i jesteśmy przerażeni twoją zapalczywością.
For we are consumed by thine anger, And by thy wrath are we destroyed.
8 Położyłeś przed sobą nasze nieprawości, nasze skryte [grzechy] w świetle twego oblicza.
Thou settest our iniquities before thee, Our secret sins in the light of thy countenance.
9 Wszystkie nasze dni przemijają z powodu twego gniewu, nasze lata nikną jak westchnienie.
By reason of thine anger all our days vanish away; We spend our years like a thought.
10 Liczbą naszych dni jest lat siedemdziesiąt, a jeśli sił starczy, lat osiemdziesiąt, a to, co w nich najlepsze, to [tylko] kłopot i cierpienie, bo [szybko] mijają, a my odlatujemy.
The days of our life are threescore years and ten, And, by reason of strength, may be fourscore years: Yet is the pride of them weariness and sorrow; For it vanisheth swiftly, and we fly away.
11 Któż zna srogość twego gniewu? Albo [kto], bojąc się ciebie, [zna] twoją zapalczywość?
Yet who attendeth to the power of thine anger? Who with due reverence regardeth thine indignation?
12 Naucz [nas] liczyć nasze dni, abyśmy przywiedli serce do mądrości.
Teach us so to number our days, That we may apply our hearts to wisdom!
13 Powróć, PANIE. Jak długo [jeszcze]? Zlituj się nad swymi sługami.
Desist, O LORD! How long—? Have compassion upon thy servants!
14 Nasyć nas z rana twoim miłosierdziem, abyśmy mogli się cieszyć i radować przez wszystkie nasze dni.
Satisfy us speedily with thy mercy, That we may rejoice and be glad all our days!
15 Spraw nam radość według dni, w których nas trapiłeś; według lat, w których zaznaliśmy zła.
Make us glad according to the time in which thou hast afflicted us; According to the years in which we have seen adversity!
16 Niech się ukaże twoim sługom twoje dzieło, a twoja chwała ich synom.
Let thy deeds be known to thy servants, And thy glory to their children!
17 Niech dobroć PANA, naszego Boga, będzie z nami; i utwierdź wśród nas dzieło naszych rąk; utwierdź dzieło naszych rąk!
Let the favor of the LORD our God be upon us, And establish for us the work of our hands; Yea, the work of our hands, establish thou it!
