Psalmów 89
1 Pieśń pouczający Etana Ezrachity. Będę śpiewać o miłosierdziu PANA na wieki, swymi ustami będę głosił twoją wierność przez wszystkie pokolenia.
Nauczający (złożony) od Etana Ezrahytczyka. O miłosierdziach Pańskich na wieki śpiewać będę; od narodu do narodu opowiadać będę usty swemi prawdę twoję.
2 Powiedziałem bowiem: Miłosierdzie będzie budowane na wieki, na niebiosach utwierdziłeś swoją wierność.
Rzekłem bowiem: Miłosierdzie na wieki budowane będzie; na niebiosach utwierdziłeś prawdę twoję, o którejś rzekł:
3 Zawarłem przymierze z moim wybrańcem; przysiągłem Dawidowi, swemu słudze;
Postanowiłem przymierze z wybranym moim: przysiągłem Dawidowi, słudze swemu,
4 Na wieki utwierdzę twoje potomstwo i zbuduję twój tron na wszystkie pokolenia. (Sela)
Że aż na wieki utwierdzę nasienie twoje, a zbuduję od narodu do narodu stolicę twoję. (Sela)
5 PANIE, niebiosa wysławiają twoje cuda i twoją wierność w zgromadzeniu świętych.
Przetoż, Panie! wysławiają niebiosa cud twój, i prawdę twoję w zgromadzeniu świętych.
6 Któż bowiem na niebie może się równać z PANEM? [Kto] pośród synów mocarzy jest podobny do PANA?
Albowiem któż na niebie przyrównany może być Panu? kto podobien jest Panu między synami mocarzów?
7 Bóg jest straszliwy w zgromadzeniu świętych i budzi grozę wśród wszystkich, [którzy są] wokół niego.
I w zgromadzeniu świętych bardzo jest Bóg straszliwy, a straszny nade wszystkich, którzy są około niego.
8 PANIE, Boże zastępów, któż [jest] jak ty, PAN mocny? Twoja wierność bowiem cię otacza.
Panie, Boże zastępów! któż jest jakoś ty, Pan mocny? bo prawda twoja jest około ciebie.
9 Ty panujesz nad wzburzonym morzem; gdy się podnoszą jego fale, ty je poskramiasz.
Ty panujesz nad nadętością morską; gdy się podnoszą nawałności jego, ty je skracasz.
10 Ty zmiażdżyłeś Rahaba jak rannego, mocą twego ramienia rozproszyłeś swoich wrogów.
Tyś potawrł Egipt jako zranionego; mocą ramienia twego rozproszyłeś nieprzyjaciół twoich.
11 Twoje [są] niebiosa, twoja też ziemia; ty ugruntowałeś świat i wszystko, co go napełnia.
Twojeć są niebiosa, twoja też i ziemia; okrąg świata i pełność jego tyś ugruntował.
12 Ty stworzyłeś północ i południe; Tabor i Hermon śpiewają o twoim imieniu.
Tyś stworzył północy i południe; Tabor i Hermon śpiewają o imieniu twojem.
13 Twoje ramię jest mocne, twoja ręka potężna, a twoja prawica wzniesiona.
Ramię twoje mocne jest; można jest ręka twoja, a wywyższona jest prawica twoja.
14 Sprawiedliwość i sąd są podstawą twego tronu, miłosierdzie i prawda idą przed twoim obliczem.
Sprawiedliwość i sąd są gruntem stolicy twojej; miłosierdzie i prawda uprzedzają oblicze twoje.
15 Błogosławiony lud, który zna okrzyk radości; będzie chodzić w świetle twego oblicza, PANIE.
Błogosławiony lud, który zna dźwięk twój; Panie! w światłości oblicza twego chodzić będą.
16 W twoim imieniu będą się weselić każdego dnia, a w twojej sprawiedliwości będą wywyższeni.
W imieniu twojem weselić się będą każdego dnia, a w sprwiedliwości twojej wywyższać się będą.
17 Ty bowiem jesteś chwałą ich mocy i z twojej woli nasz róg będzie wzniesiony.
Boś ty jest chwałą mocy ich, a za wolą twoją wywyższy się róg nasz.
18 Bo PAN jest naszą tarczą, a Święty Izraela naszym królem.
Bo od Pana jest tarcza nasza, a od świętego Izraelskiego król nasz.
19 Powiedziałeś wtedy w widzeniu do twego świętego: Udzieliłem pomocy mocarzowi, wywyższyłem wybranego z ludu.
W on czas mówiąc w widzeniu do świętego twego rzekłeś: Położyłem ratunek w ręku mocarza, wywyższyłem wybranego z ludu.
20 Znalazłem Dawida, mego sługę, namaściłem go swoim świętym olejem.
Znalazłem Dawida, sługę mego; olejkiem świętym moim pomazałem go.
21 Moja ręka będzie przy nim i wzmocni go moje ramię.
Przetoż ręka moja będzie stała przy nim, a ramię moje posili go.
22 Nie będzie uciskany przez wroga, a syn nieprawości go nie pognębi.
Nie uciśnie go nieprzyjaciel, a syn nieprawości nie utrapi go.
23 Zetrę na jego oczach jego przeciwników, a tych, którzy go nienawidzą, powalę.
Bo potrę przed twarzą jego przeciwników jego, a tych, którzy go mają w nienawiści, porażę.
24 Ponadto moja prawda i miłosierdzie będą z nim, a w moim imieniu jego róg będzie wzniesiony.
Nadto prawda moja i miłosierdzie moje z nim będzie, a w imieniu mojem wywyższony będzie róg jego.
25 I położę na morzu jego rękę i na rzekach jego prawicę.
I położę na morzu rękę jego i na rzekach prawicę jego.
26 On zawoła: Ty jesteś moim ojcem, moim Bogiem i skałą mego zbawienia.
On wołając rzecze: Tyś ojciec mój, Bóg mój, i skała zbawienia mego,
27 Ja też uczynię go pierworodnym [i] najwyższym wśród królów ziemi.
Ja go też za pierworodnego wystawię, i za wyższego nad królami ziemi.
28 Na wieki zachowam dla niego swoje miłosierdzie, a moje przymierze z nim będzie trwałe.
Na wieki mu zachowam miłosierdzie moje, a przymierze moje stałe będzie przy nim.
29 Jego potomstwo utrwalę na wieki, a jego tron – jak dni niebios.
I uczynię, że na wieki będzie trwało nasienie jego, a stolica jego jako dni niebios.
30 Ale jeśli jego synowie porzucą moje prawo i nie będą postępowali według moich nakazów;
Ale jeźliby synowie jego opuścili zakon mój, a w sądach moich nie chodzili;
31 Jeśli moje ustawy znieważą, a moich przykazań nie będą przestrzegać;
Jeźliby ustawy moje splugawili, a przykazań moich nie przestrzegali:
32 Wtedy ukarzę rózgą ich przestępstwo, a ich nieprawość biczami.
Tedy nawiedzę rózgą przestępstwo ich, a karaniem nieprawość ich.
33 Ale nie odbiorę mu mojego miłosierdzia ani nie zawiodę w mojej wierności.
Ale miłosierdzia swego nie odejmę od niego, ani skłamię przeciw prawdzie mojej.
34 Nie złamię mego przymierza ani nie zmienię tego, co wyszło z moich ust.
Nie splugawię przymierza mego, a tego, co wyszło z ust moich, nie odmienię.
35 Raz przysiągłem na moją świętość, że nie skłamię Dawidowi.
Razem przysiągł przez świętobliwość moję, że nie skłamię Dawidowi,
36 Jego potomstwo będzie trwać na wieki, a jego tron jak słońce przede mną;
A że nasienie jego zostanie na wieki, a stolica jego jako słońce przedemną;
37 Jak księżyc będzie utwierdzone na wieki i [jak] wierny świadek na niebie. (Sela)
Jako miesiąc będzie utwierdzone na wieki, i jako świadkowie na niebie godnowierni. (Sela)
38 A jednak odrzuciłeś [go] i wzgardziłeś nim, rozgniewałeś się na twego pomazańca.
Aleś go ty odrzucił i wzgardził; rozgniewałeś się na pomazańca twego.
39 Zerwałeś przymierze z twoim sługą, strąciłeś na ziemię jego koronę.
Zrzuciłeś przymierze z sługą twoim; strąciłeś na ziemię koronę jego.
40 Zburzyłeś wszystkie jego płoty i rozwaliłeś jego baszty.
Roztargałeś wszystkie płoty jego, i basztyś jego rozwalił.
41 Grabią go wszyscy, którzy przechodzą drogą; stał się pośmiewiskiem dla swoich sąsiadów.
Szarpają go wszyscy, którzy drogą mimo idą; pośmiewiskiem jest i sąsiadom swoim.
42 Podniosłeś prawicę jego przeciwników, sprawiłeś radość wszystkim jego wrogom.
Wywyższyłeś prawicę przeciwników jego; uweseliłeś wszysstkich nieprzyjaciół jego.
43 Stępiłeś też ostrze jego miecza i nie wsparłeś go w walce.
I ostrze miecza jego stępiłeś, a nie ratowałeś go w bitwie.
44 Położyłeś koniec jego chwale, a jego tron obaliłeś na ziemię.
Zniosłeś ochędóstwo jego, a stolicę jego uderzyłeś o ziemię.
45 Skróciłeś dni jego młodości, okryłeś go hańbą. (Sela)
Ukróciłeś dni młodości jego, a przyodziałeś go hańbą. (Sela)
46 Jak długo, PANIE? Czy wiecznie będziesz się ukrywał? Czy twoja zapalczywość będzie płonąć jak ogień?
Dokądże, Panie! na wiekiż się kryć będziesz? także będzie jako ogień pałać zapalczywość twoja?
47 Pamiętaj, jak krótkie jest moje życie; czy na próżno stworzyłeś wszystkich synów ludzkich?
Wspomnijże na mię, jako krótki jest wiek mój; azaś próżno stworzył wszystkich synów ludzkich?
48 Któż z ludzi może żyć i nie ujrzeć śmierci? [Któż] wyrwie swą duszę z mocy grobu? (Sela) (Sheol h7585)
Któż z ludzi tak żyć może, aby nie oglądał śmierci? któż wyrwie duszę swą z mocy grobu? (Sela) (Sheol h7585)
49 Gdzie są, o Panie, twoje dawne łaski, [które] przysiągłeś Dawidowi w swej prawdzie?
Gdzież są litości twoje dawne, o Panie! któreś przysiągł Dawidowi w prawdzie swej?
50 Pamiętaj, Panie, o zniewadze twoich sług; [o tym], że noszę w swym zanadrzu [wzgardę] wszystkich możnych narodów;
Wspomnij, Panie! na zelżywość sług twoich, a jakom ponosił wzgardę w zanadrzu swem od wszystkich narodów możnych.
51 Którą twoi wrogowie znieważają, PANIE, którą znieważają ścieżki twego pomazańca.
Panie! jako urągali nieprzyjaciele twoi, jako urągali ścieżkom pomazańca twego.
52 Błogosławiony [niech będzie] PAN na wieki. Amen, amen.
Niech będzie błogosławiony Pan aż na wieki. Amen, Amen.
