Psalmów 88
1 pouczający, od Hemana Ezrachity. PANIE, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.
Gospode Bože, spasitelju moj, danju vièem i noæu pred tobom.
2 Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie.
Nek izaðe preda te molitva moja, prigni uho svoje k jauku mojemu;
Jer je duša moja puna jada, i život se moj primaèe paklu. (Sheol h7585)
4 Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.
Izjednaèih se s onima koji u grob odlaze, postadoh kao èovjek bez sile,
5 Zaliczono mnie do umarłych; [jestem] jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.
Kao meðu mrtve baèen, kao ubijeni, koji leže u grobu, kojih se više ne sjeæaš, i koji su od ruke tvoje daleko.
6 Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.
Metnuo si me u jamu najdonju, u tamu, u bezdanu.
7 Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. (Sela)
Oteža mi gnjev tvoj, i svima valima svojim udaraš me.
8 Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.
Udaljio si od mene poznanike moje, njima si me omrazio; zatvoren sam, i ne mogu izaæi.
9 Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, PANIE, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.
Oko moje usahnu od jada, vièem te, Gospode, vas dan, pružam k tebi ruke svoje.
10 Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? (Sela)
Eda li æeš na mrtvima èiniti èudesa? ili æe mrtvi ustati i tebe slaviti?
11 Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?
Eda li æe se u grobu pripovijedati milost tvoja, i istina tvoja u truhljenju?
12 Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?
Eda li æe u tami poznati èudesa tvoja, i pravdu tvoju gdje se sve zaboravlja?
13 Lecz ja, PANIE, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.
Ali ja, Gospode, k tebi vièem, i jutrom molitva moja sreta te.
14 Dlaczego, PANIE, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?
Zašto, Gospode, odbacuješ dušu moju, i odvraæaš lice svoje od mene?
15 Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.
Muèim se i izdišem od udaraca, podnosim strahote tvoje, bez nadanja sam.
16 Twój srogi gniew spadł na mnie [i] wyniszczyła mnie twoja groza.
Gnjev tvoj stiže me, strahote tvoje razdiru me.
17 Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.
Optjeèu me svaki dan kao voda, stežu me otsvuda.
18 Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.
Udaljio si od mene druga i prijatelja; poznanici moji sakrili su se u mrak.
