Psalmów 88

1 pouczający, od Hemana Ezrachity. PANIE, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.

Ein Lied, ein Psalm von den Korahiten; dem Musikmeister, nach (der Singweise = Melodie) »die Krankheit«; ein Lehrgedicht von Heman, dem Esrahiten. O HERR, du Gott meines Heils,

2 Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie.

o laß mein Gebet vor dich kommen, neige dein Ohr meinem Flehen zu!

3 Moja dusza bowiem jest nasycona utrapieniem, a moje życie zbliża się do grobu. (Sheol h7585)

Denn meine Seele ist mit Leiden gesättigt, und mein Leben naht sich dem Totenreich. (Sheol h7585)

4 Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.

Schon zählt man mich zu den ins Grab Gesunknen, ich bin wie ein Mann ohne Lebenskraft.

5 Zaliczono mnie do umarłych; [jestem] jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.

Unter den Toten hab’ ich mein Lager gleichwie Erschlagne, die im Grabe liegen, deren du nicht mehr gedenkst: sie sind ja deiner Hand entrückt.

6 Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.

Du hast mich in die Grube der Unterwelt versetzt, in finstre Nacht, in die Tiefe;

7 Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. (Sela)

auf mir lastet schwer dein Grimm, und mit all deinen Wogen drückst du mich nieder. (SELA)

8 Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.

Meine Bekannten hast du mir entfremdet, hast mich ihnen zum Abscheu gemacht; eingeschlossen bin ich und kann nicht hinaus:

9 Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, PANIE, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.

mein Auge erlischt vor Elend. Ich rufe zu dir, o HERR, jeden Tag, ich breite zu dir meine Hände aus:

10 Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? (Sela)

»Kannst an den Toten du Wunder tun, oder werden Schatten aufstehn, um dich zu preisen? (SELA)

11 Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?

Wird man im Grabe von deiner Gnade erzählen, von deiner Treue im Abgrund?

12 Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?

Verkündet man dein Wunderwalten in der Finsternis und deine Gerechtigkeit im Lande des Vergessens?«

13 Lecz ja, PANIE, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.

Ich dagegen rufe laut zu dir, o HERR, schon am Morgen tritt mein Gebet vor dich:

14 Dlaczego, PANIE, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?

»Warum, o HERR, verwirfst du mich, verbirgst du dein Antlitz vor mir?«

15 Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.

Elend bin ich und siech von Jugend auf, ich trage deine Schrecken und verzweifle.

16 Twój srogi gniew spadł na mnie [i] wyniszczyła mnie twoja groza.

Deine Zornesgluten sind über mich hingegangen, deine Schrecknisse haben mich vernichtet;

17 Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.

sie umgeben mich immerdar wie Wasserfluten, umringen mich allzumal.

18 Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.

Freunde und Gefährten hast du mir entfremdet: nur die Finsternis ist mir vertraut (geblieben).