< Psalmów 83 >
1 Pieśń i psalm Asafa. Boże, nie milcz; nie bądź głuchy i bezczynny, Boże!
Ein Lied. Ein Psalm Asafs.
2 Bo oto burzą się twoi wrogowie, a ci, którzy cię nienawidzą, podnoszą głowę.
Elohim, schaue nicht ruhig zu, / Schweige doch nicht und raste nicht, Gott!
3 Przeciwko twemu ludowi knują spisek i naradzali się przeciw tym, których ochraniasz;
Denn sieh, deine Feinde toben, / Und deine Hasser erheben das Haupt.
4 Mówiąc: Chodźcie, wytępmy ich, niech nie będą narodem, żeby więcej nie wspominano imienia Izraela.
Wider dein Volk ersinnen sie listigen Anschlag, / Beraten sich gegen die, die du bewahrst.
5 Zmówili się bowiem jednomyślnie, przeciwko tobie zawarli przymierze:
"Auf", sagen sie, "laßt uns als Volk sie vernichten, / Daß Israels Name für immer verschwinde!"
6 Namioty Edomitów i Izmaelitów, Moab i Hagaryci;
Denn einmütig haben sie sich beraten, / Wider dich einen Bund geschlossen:
7 Gebal, Ammon i Amalek; Filistyni z mieszkańcami Tyru.
Edoms Zelte, die Ismaeliter, / Moab und die Hagriter,
8 Także Assur przyłączył się do nich, wsparł [swym] ramieniem synów Lota. (Sela)
Gebâl und Ammon und Amalek, / Die Philister samt denen zu Tyrus.
9 Uczyń im [tak], jak Midianitom, jak Syserze, jak Jabinowi nad potokiem Kiszon;
Auch Assur hat sich zu ihnen gesellt, / Es leiht seinen Arm den Söhnen Lots. (Sela)
10 Którzy zostali wytępieni w Endor, stali się jak gnój dla ziemi.
Tu ihnen so wie Midian, / Wie Sisera, wie Jabin am Bache Kison!
11 Z ich dostojnikami postąp jak z Orebem i Zeebem, jak z Zebachem i Salmunną, ze wszystkimi ich książętami;
Sie wurden bei Endor vertilgt, / Wurden Dünger auf Ackerland.
12 [Którzy] mówili: Weźmy w posiadanie przybytki Boże.
Ihre Edlen mache wie Oreb und Seeb, / wie Sébach und Zalmúnna all ihre Fürsten,
13 Mój Boże, uczyń ich jak koło i jak źdźbło na wietrze.
Weil sie gesprochen: "Wir wollen für uns / Einnehmen die Auen Gottes."
14 Jak ogień, który pali las, i jak płomień, [który] wypala góry;
Mein Gott, mache sie wie Laub, / Wie Stoppeln, die der Wind wegtreibt,
15 Tak ty ich ścigaj swoją nawałnicą i swoją burzą zatrwóż ich.
Wie Feuer, das einen Wald verbrennt, / Wie die Flamme, die Berge entzündet!
16 Okryj ich twarze hańbą, aby szukali twego imienia, PANIE!
Verfolge sie so mit deinem Sturm, / Und mit deiner Windsbraut schrecke sie!
17 Niech się zawstydzą i zatrwożą na wieki, niech się okryją hańbą i zginą.
Mach ihr Antlitz voll Schmach, / Damit sie nach deinem Namen fragen, o Jahwe!
18 Niech poznają, że jedynie ty, którego imię jest PAN, ty jesteś Najwyższy ponad całą ziemią.
Sie sollen zuschanden werden, erschrecken für immer, / Erröten vor Scham und vergehen! Dann laß sie erkennen, daß du, des Name Jahwe heißt, / Allein der Höchste bist auf der ganzen Erde.