Psalmów 77

1 Przewodnikowi chóru dla Jedutuna. Psalm Asafa. [Wzniosłem] swój głos do Boga i zawołałem; [wzniosłem] swój głos do Boga i mnie wysłuchał.

Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

2 W dniu mego utrapienia szukałem Pana, moje ręce wyciągałem w nocy nieustannie, moja dusza nie dała się pocieszyć.

W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

3 Gdy wspominałem Boga, byłem strwożony; rozmyślałem, a mój duch był ogarnięty utrapieniem. (Sela)

Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. (Sela)

4 Ty zatrzymujesz otwarte powieki mych oczu, jestem [tak] zaniepokojony, że nie potrafię mówić.

Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

5 Rozpamiętuję dni przeszłe [i] dawne lata.

Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

6 Przypominam sobie mój śpiew; nocą rozmyślam w sercu i mój duch docieka:

Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

7 Czy Pan odrzuci na wieki i już więcej nie okaże łaski?

Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

8 Czy jego miłosierdzie ustało na zawsze i jego obietnica nigdy się nie spełni?

Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

9 Czy Bóg zapomniał o litości? Czy w gniewie stłumił swoją łaskawość? (Sela)

Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? (Sela)

10 I powiedziałem: To jest moja niemoc; [jednak będę wspominał] lata prawicy Najwyższego.

I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

11 Będę wspominał dzieła PANA, będę wspominał twoje dawne cuda.

Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

12 Będę rozmyślał o wszystkich twoich dziełach i o twoich czynach będę mówił.

I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

13 Boże, święta jest twoja droga; który bóg jest tak wielki, jak [nasz] Bóg?

Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

14 Ty [jesteś] Bogiem, który czyni cuda; dałeś poznać narodom swoją moc.

Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

15 Odkupiłeś [swoim] ramieniem twój lud, synów Jakuba i Józefa. (Sela)

Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. (Sela)

16 Widziały cię wody, o Boże, widziały cię wody [i] ulękły się, poruszyły się głębiny.

Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

17 Chmury spłynęły wodą, niebiosa wydały gromy i poleciały twoje strzały.

Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

18 Huk twego grzmotu wśród obłoków, błyskawice oświetliły świat, ziemia poruszyła się i zatrzęsła.

Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

19 Twoja droga [wiodła] przez morze, twoje ścieżki przez wielkie wody i nie było znać twoich śladów.

Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.

20 Prowadziłeś swój lud jak stado owiec ręką Mojżesza i Aarona.

Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.