Psalmów 74
1 Pieśń pouczająca. Asafa. Boże, dlaczego odrzuciłeś nas na zawsze? [Czemu] płonie twój gniew przeciwko owcom twego pastwiska?
Учение Асафа. Для чего, Боже, отринул нас навсегда? возгорелся гнев Твой на овец пажити Твоей?
2 Wspomnij na swoje zgromadzenie, które dawno nabyłeś; na szczep twego dziedzictwa, który odkupiłeś; na górę Syjon, na której mieszkasz.
Вспомни сонм Твой, который Ты стяжал издревле, искупил в жезл достояния Твоего, - эту гору Сион, на которой Ты веселился.
3 Pospiesz na [miejsce] ciągłych spustoszeń; o, jak wróg zburzył wszystko w świątyni!
Подвигни стопы Твои к вековым развалинам: все разрушил враг во святилище.
4 Ryknęli twoi wrogowie pośrodku twego zgromadzenia, a na znak zatknęli swoje sztandary.
Рыкают враги Твои среди собраний Твоих; поставили знаки свои вместо знамений наших;
5 Za sławnego uważano tego, który wznosił wysoko siekierę na gęste drzewo.
показывали себя подобными поднимающему вверх секиру на сплетшиеся ветви дерева;
6 A teraz już jego rzeźby rąbią siekierami i młotami.
и ныне все резьбы в нем в один раз разрушили секирами и бердышами;
7 Oddali na pastwę ognia twoją świątynię i [obaliwszy] na ziemię, zbezcześcili przybytek twego imienia.
предали огню святилище Твое; совсем осквернили жилище имени Твоего;
8 Mówili w swym sercu: Zburzmy ich razem! Spalili wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych na ziemi.
сказали в сердце своем: “разорим их совсем”, - и сожгли все места собраний Божиих на земле.
9 Nie widzimy naszych znaków; już nie ma proroka i nikt spośród nas nie wie, jak długo to [ma trwać].
Знамений наших мы не видим, нет уже пророка, и нет с нами, кто знал бы, доколе это будет.
10 Jak długo, Boże, przeciwnik będzie urągać? [Czy] wróg będzie wiecznie bluźnił [przeciwko] twemu imieniu?
Доколе, Боже, будет поносить враг? вечно ли будет хулить противник имя Твое?
11 Dlaczego cofasz swoją rękę i swojej prawicy z zanadrza nie wyjmujesz?
Для чего отклоняешь руку Твою и десницу Твою? Из среды недра Твоего порази их.
12 Przecież ty, Boże, jesteś moim Królem od dawna, ty dokonujesz zbawienia na ziemi.
Боже, Царь мой от века, устрояющий спасение посреди земли!
13 Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze, zmiażdżyłeś głowy smoków w wodach.
Ты расторг силою Твоею море, Ты сокрушил головы змиев в воде;
14 Ty skruszyłeś głowy Lewiatana, dałeś go na pokarm mieszkańcom pustyni.
Ты сокрушил голову левиафана, отдал его в пищу людям пустыни;
15 Ty rozszczepiłeś źródła i potoki, ty osuszyłeś potężne rzeki.
Ты иссек источник и поток, Ты иссушил сильные реки.
16 Twój jest dzień, twoja i noc, ty ustanowiłeś światło i słońce.
Твой день и Твоя ночь: Ты уготовал светила и солнце;
17 Ty wyznaczyłeś wszystkie granice ziemi, ty ustanowiłeś lato i zimę.
Ты установил все пределы земли, лето и зиму Ты учредил.
18 Pamiętaj o tym, [że] wróg zelżył [ciebie], PANIE, a głupi lud urągał twemu imieniu.
Вспомни же: враг поносит Господа, и люди безумные хулят имя Твое.
19 Nie wydawaj tej zgrai duszy twojej synogarlicy, nie zapominaj nigdy o stadku twoich ubogich.
Не предай зверям душу горлицы Твоей; собрания убогих Твоих не забудь навсегда.
20 Zważ na [twoje] przymierze, bo ciemne zakątki ziemi pełne [są] siedlisk przemocy.
Призри на завет Твой; ибо наполнились все мрачные места земли жилищами насилия.
21 Niech uciśniony nie wraca ze wstydem, niech ubogi i potrzebujący chwali twoje imię.
Да не возвратится угнетенный посрамлен-ным; нищий и убогий да восхвалят имя Твое.
22 Powstań, Boże, broń swojej sprawy; pamiętaj o zniewadze, [którą] co dzień wyrządza ci głupiec.
Восстань, Боже, защити дело Твое, вспомни вседневное поношение Твое от безумного;
23 Nie zapominaj krzyku twoich wrogów, wciąż rosnącej wrzawy tych, którzy powstają przeciwko tobie.
не забудь крика врагов Твоих; шум восстающих против Тебя непрестанно поднимается.
