Psalmów 74
1 Pieśń pouczająca. Asafa. Boże, dlaczego odrzuciłeś nas na zawsze? [Czemu] płonie twój gniew przeciwko owcom twego pastwiska?
Intellectus Asaph. [Ut quid, Deus, repulisti in finem, iratus est furor tuus super oves pascuæ tuæ?
2 Wspomnij na swoje zgromadzenie, które dawno nabyłeś; na szczep twego dziedzictwa, który odkupiłeś; na górę Syjon, na której mieszkasz.
Memor esto congregationis tuæ, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hæreditatis tuæ, mons Sion, in quo habitasti in eo.
3 Pospiesz na [miejsce] ciągłych spustoszeń; o, jak wróg zburzył wszystko w świątyni!
Leva manus tuas in superbias eorum in finem: quanta malignatus est inimicus in sancto!
4 Ryknęli twoi wrogowie pośrodku twego zgromadzenia, a na znak zatknęli swoje sztandary.
Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuæ; posuerunt signa sua, signa:
5 Za sławnego uważano tego, który wznosił wysoko siekierę na gęste drzewo.
et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus
6 A teraz już jego rzeźby rąbią siekierami i młotami.
exciderunt januas ejus in idipsum; in securi et ascia dejecerunt eam.
7 Oddali na pastwę ognia twoją świątynię i [obaliwszy] na ziemię, zbezcześcili przybytek twego imienia.
Incenderunt igni sanctuarium tuum; in terra polluerunt tabernaculum nominis tui.
8 Mówili w swym sercu: Zburzmy ich razem! Spalili wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych na ziemi.
Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul: Quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra.
9 Nie widzimy naszych znaków; już nie ma proroka i nikt spośród nas nie wie, jak długo to [ma trwać].
Signa nostra non vidimus; jam non est propheta; et nos non cognoscet amplius.
10 Jak długo, Boże, przeciwnik będzie urągać? [Czy] wróg będzie wiecznie bluźnił [przeciwko] twemu imieniu?
Usquequo, Deus, improperabit inimicus? irritat adversarius nomen tuum in finem?
11 Dlaczego cofasz swoją rękę i swojej prawicy z zanadrza nie wyjmujesz?
Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem?
12 Przecież ty, Boże, jesteś moim Królem od dawna, ty dokonujesz zbawienia na ziemi.
Deus autem rex noster ante sæcula: operatus est salutem in medio terræ.
13 Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze, zmiażdżyłeś głowy smoków w wodach.
Tu confirmasti in virtute tua mare; contribulasti capita draconum in aquis.
14 Ty skruszyłeś głowy Lewiatana, dałeś go na pokarm mieszkańcom pustyni.
Tu confregisti capita draconis; dedisti eum escam populis Æthiopum.
15 Ty rozszczepiłeś źródła i potoki, ty osuszyłeś potężne rzeki.
Tu dirupisti fontes et torrentes; tu siccasti fluvios Ethan.
16 Twój jest dzień, twoja i noc, ty ustanowiłeś światło i słońce.
Tuus est dies, et tua est nox; tu fabricatus es auroram et solem.
17 Ty wyznaczyłeś wszystkie granice ziemi, ty ustanowiłeś lato i zimę.
Tu fecisti omnes terminos terræ; æstatem et ver tu plasmasti ea.
18 Pamiętaj o tym, [że] wróg zelżył [ciebie], PANIE, a głupi lud urągał twemu imieniu.
Memor esto hujus: inimicus improperavit Domino, et populus insipiens incitavit nomen tuum.
19 Nie wydawaj tej zgrai duszy twojej synogarlicy, nie zapominaj nigdy o stadku twoich ubogich.
Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem.
20 Zważ na [twoje] przymierze, bo ciemne zakątki ziemi pełne [są] siedlisk przemocy.
Respice in testamentum tuum, quia repleti sunt qui obscurati sunt terræ domibus iniquitatum.
21 Niech uciśniony nie wraca ze wstydem, niech ubogi i potrzebujący chwali twoje imię.
Ne avertatur humilis factus confusus; pauper et inops laudabunt nomen tuum.
22 Powstań, Boże, broń swojej sprawy; pamiętaj o zniewadze, [którą] co dzień wyrządza ci głupiec.
Exsurge, Deus, judica causam tuam; memor esto improperiorum tuorum, eorum quæ ab insipiente sunt tota die.
23 Nie zapominaj krzyku twoich wrogów, wciąż rosnącej wrzawy tych, którzy powstają przeciwko tobie.
Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum: superbia eorum qui te oderunt ascendit semper.]
