Psalmów 74
1 Pieśń pouczająca. Asafa. Boże, dlaczego odrzuciłeś nas na zawsze? [Czemu] płonie twój gniew przeciwko owcom twego pastwiska?
“A Maskil of Assaph.” Why, O God, hast thou cast us off for ever? why will thy anger smoke against the flock of thy pasture?
2 Wspomnij na swoje zgromadzenie, które dawno nabyłeś; na szczep twego dziedzictwa, który odkupiłeś; na górę Syjon, na której mieszkasz.
Remember thy congregation, which thou didst acquire of old; which thou didst redeem as the tribe of thy inheritance: this mount Zion, whereon thou hast dwelt.
3 Pospiesz na [miejsce] ciągłych spustoszeń; o, jak wróg zburzył wszystko w świątyni!
Lift up thy steps unto the perpetual heaps of ruins: the enemy hath ill-used every thing in the sanctuary.
4 Ryknęli twoi wrogowie pośrodku twego zgromadzenia, a na znak zatknęli swoje sztandary.
Thy adversaries have roared in the midst of thy places of assembly: they have set up their signs for signs.
5 Za sławnego uważano tego, który wznosił wysoko siekierę na gęste drzewo.
[The enemy] is known as one that lifteth up high axes against the thickets of a forest.
6 A teraz już jego rzeźby rąbią siekierami i młotami.
And now they hew in pieces the carved work thereof altogether with hatchets and hammers.
7 Oddali na pastwę ognia twoją świątynię i [obaliwszy] na ziemię, zbezcześcili przybytek twego imienia.
They have set on fire thy sanctuary; to the ground have they profaned the dwelling-place of thy name.
8 Mówili w swym sercu: Zburzmy ich razem! Spalili wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych na ziemi.
They have said in their heart, We will oppress them altogether: they have burnt up all the places of assembly of God in the land.
9 Nie widzimy naszych znaków; już nie ma proroka i nikt spośród nas nie wie, jak długo to [ma trwać].
Our signs do we not see: there is no more any prophet: and there is no one among us that knoweth how long.
10 Jak długo, Boże, przeciwnik będzie urągać? [Czy] wróg będzie wiecznie bluźnił [przeciwko] twemu imieniu?
How long, O God, shall the adversary utter defiance? shall the enemy blaspheme thy name for ever?
11 Dlaczego cofasz swoją rękę i swojej prawicy z zanadrza nie wyjmujesz?
Why withdrawest thou thy hand, and thy right hand? [draw it] out of thy bosom—exterminate [them];
12 Przecież ty, Boże, jesteś moim Królem od dawna, ty dokonujesz zbawienia na ziemi.
Since [thou] God art my King from olden days, working salvation in the midst of the earth.
13 Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze, zmiażdżyłeś głowy smoków w wodach.
It was thou that didst divide by thy strength the sea: thou brokest in pieces the heads of the crocodiles on the waters.
14 Ty skruszyłeś głowy Lewiatana, dałeś go na pokarm mieszkańcom pustyni.
Thou didst crush the heads of leviathan, and gavest them as food to the people inhabiting the wilderness.
15 Ty rozszczepiłeś źródła i potoki, ty osuszyłeś potężne rzeki.
Thou didst cleave fountain and stream: thou didst dry up ever-flowing rivers.
16 Twój jest dzień, twoja i noc, ty ustanowiłeś światło i słońce.
Thine is the day and thine is the night: it is thou who hast prepared the luminary and the sun.
17 Ty wyznaczyłeś wszystkie granice ziemi, ty ustanowiłeś lato i zimę.
It is thou who hast set up all the boundaries of the earth: summer and winter—thou thyself hast formed them.
18 Pamiętaj o tym, [że] wróg zelżył [ciebie], PANIE, a głupi lud urągał twemu imieniu.
Remember this, that the enemy hath defied the Lord, and that a worthless foolish people have blasphemed thy name.
19 Nie wydawaj tej zgrai duszy twojej synogarlicy, nie zapominaj nigdy o stadku twoich ubogich.
Oh give not up unto the multitude of enemies the soul of thy turtle-dove: the congregation of thy afflicted do not thou forget for ever.
20 Zważ na [twoje] przymierze, bo ciemne zakątki ziemi pełne [są] siedlisk przemocy.
Look unto the covenant; for the dark places of the earth are full of habitations of violence.
21 Niech uciśniony nie wraca ze wstydem, niech ubogi i potrzebujący chwali twoje imię.
Oh let not the oppressed return confounded: let the poor and needy praise thy name.
22 Powstań, Boże, broń swojej sprawy; pamiętaj o zniewadze, [którą] co dzień wyrządza ci głupiec.
Arise, O God, plead thy own cause: remember thy defiance from the worthless fool all the day.
23 Nie zapominaj krzyku twoich wrogów, wciąż rosnącej wrzawy tych, którzy powstają przeciwko tobie.
Forget not the voice of thy adversaries: the tumult of those that rise up against thee ascendeth continually.
