Psalmów 74
1 Pieśń pouczająca. Asafa. Boże, dlaczego odrzuciłeś nas na zawsze? [Czemu] płonie twój gniew przeciwko owcom twego pastwiska?
An instruction: of Asaph. Why, O God, hast thou cast off for ever? [why] doth thine anger smoke against the sheep of thy pasture?
2 Wspomnij na swoje zgromadzenie, które dawno nabyłeś; na szczep twego dziedzictwa, który odkupiłeś; na górę Syjon, na której mieszkasz.
Remember thine assembly, which thou hast purchased of old, which thou hast redeemed [to be] the portion of thine inheritance, this mount Zion, wherein thou hast dwelt.
3 Pospiesz na [miejsce] ciągłych spustoszeń; o, jak wróg zburzył wszystko w świątyni!
Lift up thy steps unto the perpetual desolations: everything in the sanctuary hath the enemy destroyed.
4 Ryknęli twoi wrogowie pośrodku twego zgromadzenia, a na znak zatknęli swoje sztandary.
Thine adversaries roar in the midst of thy place of assembly; they set up their signs [for] signs.
5 Za sławnego uważano tego, który wznosił wysoko siekierę na gęste drzewo.
[A man] was known as he could lift up axes in the thicket of trees;
6 A teraz już jego rzeźby rąbią siekierami i młotami.
And now they break down its carved work altogether, with hatchets and hammers.
7 Oddali na pastwę ognia twoją świątynię i [obaliwszy] na ziemię, zbezcześcili przybytek twego imienia.
They have set on fire thy sanctuary, they have profaned the habitation of thy name to the ground.
8 Mówili w swym sercu: Zburzmy ich razem! Spalili wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych na ziemi.
They said in their heart, Let us destroy them together: they have burned up all God's places of assembly in the land.
9 Nie widzimy naszych znaków; już nie ma proroka i nikt spośród nas nie wie, jak długo to [ma trwać].
We see not our signs; there is no more any prophet, neither is there among us any that knoweth how long.
10 Jak długo, Boże, przeciwnik będzie urągać? [Czy] wróg będzie wiecznie bluźnił [przeciwko] twemu imieniu?
How long, O God, shall the adversary reproach? Shall the enemy contemn thy name for ever?
11 Dlaczego cofasz swoją rękę i swojej prawicy z zanadrza nie wyjmujesz?
Why withdrawest thou thy hand, and thy right hand? [pluck it] out of thy bosom: consume [them].
12 Przecież ty, Boże, jesteś moim Królem od dawna, ty dokonujesz zbawienia na ziemi.
But God is my king of old, accomplishing deliverances in the midst of the earth.
13 Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze, zmiażdżyłeś głowy smoków w wodach.
Thou didst divide the sea by thy strength; thou didst break the heads of the monsters on the waters:
14 Ty skruszyłeś głowy Lewiatana, dałeś go na pokarm mieszkańcom pustyni.
Thou didst break in pieces the heads of leviathan, thou gavest him to be meat to those that people the desert.
15 Ty rozszczepiłeś źródła i potoki, ty osuszyłeś potężne rzeki.
Thou didst cleave fountain and torrent, thou driedst up ever-flowing rivers.
16 Twój jest dzień, twoja i noc, ty ustanowiłeś światło i słońce.
The day is thine, the night also is thine; thou hast prepared the moon and the sun:
17 Ty wyznaczyłeś wszystkie granice ziemi, ty ustanowiłeś lato i zimę.
Thou hast set all the borders of the earth; summer and winter — thou didst form them.
18 Pamiętaj o tym, [że] wróg zelżył [ciebie], PANIE, a głupi lud urągał twemu imieniu.
Remember this, that an enemy hath reproached Jehovah, and a foolish people have contemned thy name.
19 Nie wydawaj tej zgrai duszy twojej synogarlicy, nie zapominaj nigdy o stadku twoich ubogich.
Give not up the soul of thy turtle-dove unto the wild beast; forget not the troop of thine afflicted for ever.
20 Zważ na [twoje] przymierze, bo ciemne zakątki ziemi pełne [są] siedlisk przemocy.
Have respect unto the covenant; for the dark places of the earth are full of the dwellings of violence.
21 Niech uciśniony nie wraca ze wstydem, niech ubogi i potrzebujący chwali twoje imię.
Oh let not the oppressed one return ashamed; let the afflicted and needy praise thy name.
22 Powstań, Boże, broń swojej sprawy; pamiętaj o zniewadze, [którą] co dzień wyrządza ci głupiec.
Rise up, O God, plead thine own cause: remember how the foolish man reproacheth thee all the day;
23 Nie zapominaj krzyku twoich wrogów, wciąż rosnącej wrzawy tych, którzy powstają przeciwko tobie.
Forget not the voice of thine adversaries: the tumult of those that rise up against thee ascendeth continually.
