Psalmów 74

1 Pieśń pouczająca. Asafa. Boże, dlaczego odrzuciłeś nas na zawsze? [Czemu] płonie twój gniew przeciwko owcom twego pastwiska?

(En maskil af Asaf.) Hvorfor har du, Gud, stødt os bort for evig, hvi ryger din Vrede mod Hjorden, du røgter?

2 Wspomnij na swoje zgromadzenie, które dawno nabyłeś; na szczep twego dziedzictwa, który odkupiłeś; na górę Syjon, na której mieszkasz.

Kom din Menighed i Hu, som du fordum vandt dig, - du udløste den til din Ejendoms Stamme - Zions Bjerg, hvor du har din Bolig.

3 Pospiesz na [miejsce] ciągłych spustoszeń; o, jak wróg zburzył wszystko w świątyni!

Løft dine Fjed til de evige Tomter: Fjenden lagde alt i Helligdommen øde.

4 Ryknęli twoi wrogowie pośrodku twego zgromadzenia, a na znak zatknęli swoje sztandary.

Dine Fjender brøled i dit Samlingshus, satte deres Tegn som Tegn deri.

5 Za sławnego uważano tego, który wznosił wysoko siekierę na gęste drzewo.

Det så ud, som når man løfter Økser i Skovens Tykning.

6 A teraz już jego rzeźby rąbią siekierami i młotami.

Og alt det udskårne Træværk der! De hugged det sønder med Økse og Hammer.

7 Oddali na pastwę ognia twoją świątynię i [obaliwszy] na ziemię, zbezcześcili przybytek twego imienia.

På din Helligdom satte de Ild, de skændede og nedrev dit Navns Bolig.

8 Mówili w swym sercu: Zburzmy ich razem! Spalili wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych na ziemi.

De tænkte: "Til Hobe udrydder vi dem!" De brændte alle Guds Samlingshuse i Landet.

9 Nie widzimy naszych znaków; już nie ma proroka i nikt spośród nas nie wie, jak długo to [ma trwać].

Vore Tegn, dem ser vi ikke, Profeter findes ej mer; hvor længe, ved ingen af os.

10 Jak długo, Boże, przeciwnik będzie urągać? [Czy] wróg będzie wiecznie bluźnił [przeciwko] twemu imieniu?

Hvor længe, o Gud, skal vor Modstander smæde, Fjenden blive ved at håne dit Navn?

11 Dlaczego cofasz swoją rękę i swojej prawicy z zanadrza nie wyjmujesz?

Hvorfor holder du din Hånd tilbage og skjuler din højre i Kappens Fold?

12 Przecież ty, Boże, jesteś moim Królem od dawna, ty dokonujesz zbawienia na ziemi.

Vor Konge fra fordums Tid er dog Gud, som udførte Frelsens Værk i Landet.

13 Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze, zmiażdżyłeś głowy smoków w wodach.

Du kløvede Havet med Vælde, knuste på Vandet Dragernes Hoved;

14 Ty skruszyłeś głowy Lewiatana, dałeś go na pokarm mieszkańcom pustyni.

du søndrede Hovederne på Livjatan og gav dem som Æde til Ørkenens Dyr;

15 Ty rozszczepiłeś źródła i potoki, ty osuszyłeś potężne rzeki.

Kilde og Bæk lod du vælde frem, du udtørred stedseflydende Strømme;

16 Twój jest dzień, twoja i noc, ty ustanowiłeś światło i słońce.

din er Dagen, og din er Natten, du grundlagde Lys og Sol,

17 Ty wyznaczyłeś wszystkie granice ziemi, ty ustanowiłeś lato i zimę.

du fastsatte alle Grænser på Jord, du frembragte Sommer og Vinter.

18 Pamiętaj o tym, [że] wróg zelżył [ciebie], PANIE, a głupi lud urągał twemu imieniu.

Kom i Hu, o HERRE, at Fjenden har hånet, et Folk af Dårer har spottet dit Navn!

19 Nie wydawaj tej zgrai duszy twojej synogarlicy, nie zapominaj nigdy o stadku twoich ubogich.

Giv ikke Vilddyret din Turteldues Sjæl, glem ikke for evigt dine armes Liv;

20 Zważ na [twoje] przymierze, bo ciemne zakątki ziemi pełne [są] siedlisk przemocy.

se hen til Pagten, thi fyldte er Landets mørke Steder med Voldsfærds Boliger.

21 Niech uciśniony nie wraca ze wstydem, niech ubogi i potrzebujący chwali twoje imię.

Lad ej den fortrykte gå bort med Skam, lad de arme og fattige prise dit Navn!

22 Powstań, Boże, broń swojej sprawy; pamiętaj o zniewadze, [którą] co dzień wyrządza ci głupiec.

Gud, gør dig rede, før din Sag, kom i Hu, hvor du stadig smædes af bårer,

23 Nie zapominaj krzyku twoich wrogów, wciąż rosnącej wrzawy tych, którzy powstają przeciwko tobie.

lad ej dine Avindsmænds Røst uænset! Ustandseligt lyder dine Fjenders Larm!