Psalmów 73
1 Psalm Asafa. Doprawdy Bóg [jest] dobry dla Izraela; dla tych, którzy są czystego serca.
En Psalm Assaphs. Visserliga hafver Israel Gud till tröst, der man rent hjerta hafver.
2 Ale moje nogi niemal się potknęły, moje kroki omal się nie zachwiały;
Men jag hade sånär stapplat med mina fötter; mine steg hade fulltnär sluntit.
3 Bo zazdrościłem głupcom, widząc pomyślność niegodziwych.
Ty mig förtröt om de stortaliga, då jag såg, att dem ogudaktigom väl gick.
4 Nie mają bowiem więzów aż do śmierci, ale w całości zostaje ich siła.
Ty de äro i ingen dödsfara, utan stå faste såsom ett palats.
5 Nie doznają trudu ludzkiego ani cierpień jak inni ludzie.
De äro icke i olycko, såsom andra menniskor, och varda icke, såsom andra menniskor, plågade.
6 Dlatego są opasani pychą jak złotym łańcuchem i odziani w okrucieństwo jak w szatę ozdobną.
Derföre måste deras stolthet vara en kostelig ting, och deras öfvervåld måste heta allt väl gjordt.
7 Ich oczy wystają od tłuszczu; mają więcej niż serce mogłoby sobie życzyć.
De svälla i ansigtet som en fet buk; de göra hvad dem lyster.
8 Oddali się rozpuście i mówią przewrotnie o ucisku, mówią wyniośle.
De förakta all ting, och tala illa derom; och tala och lasta högmodeliga.
9 Zwracają swe usta przeciwko niebu, a ich język krąży po ziemi.
Hvad de tala, det måste vara taladt neder af himmelen; hvad de säga, det måste gälla på jordene.
10 Dlatego jego lud wraca dotąd i obficie leją się na nich wody;
Derföre faller dem den menige man till; förty de nyttja deras vatten tillfyllest;
11 Bo mówią: Jakże Bóg może o tym wiedzieć? Czy Najwyższy ma wiedzę?
Och säga: Hvad skulle Gud fråga efter dem? Hvad skulle den Högste sköta om dem?
12 Oto ci są niegodziwi, a powodzi im się na świecie i pomnażają bogactwa.
Si, det äro de ogudaktige, de äro lyckosamme i verldene, och varda rike.
13 A więc na próżno oczyściłem swoje serce i w niewinności obmywałem ręce.
Skall det då fåfängt vara, att mitt hjerta ostraffeliga lefver, och jag mina händer i oskyldighet tvår;
14 Cały dzień bowiem znoszę cierpienia i co rano jestem chłostany.
Och varder plågad dagliga, och min näpst är hvar morgon för handene?
15 Gdybym powiedział: Będę mówił tak samo, skrzywdziłbym ród twoich synów.
Jag hade fulltnär så sagt som de; men si, dermed hade jag fördömt all din barn, som någon tid varit hafva.
16 Starałem się to rozumieć, ale było dla mnie zbyt trudne;
Jag tänkte till att jag det begripa måtte; men det var mig för svårt;
17 Aż wszedłem do świątyni Bożej [i] tu zrozumiałem, jaki jest ich koniec.
Tilldess jag gick in uti Guds helgedom, och märkte uppå deras ända.
18 Doprawdy na śliskich miejscach ich postawiłeś i strącasz ich na zatracenie.
Men du satte dem på det hala, och förstörte dem i grund.
19 [Oto] jak doznali zguby! Nagle niszczeją, strawieni przerażeniem.
Huru snart varda de till intet! De förgås, och få en ända med förskräckelse.
20 Jak sen po przebudzeniu, Panie, gdy się ockniesz, wzgardzisz ich obrazem.
Såsom en dröm, när en uppvaknar; så gör du, Herre, deras beläte i stadenom försmädt.
21 Gdy gorycz miałem w sercu, a w nerkach czułem kłucie;
Men det gör mig ondt i hjertat, och stinger mig i mina njurar;
22 Byłem głupi i nic nie rozumiałem, byłem przed tobą [jak] zwierzę.
Att jag måste vara en dåre, och intet veta; och måste vara som ett vilddjur för dig.
23 A jednak zawsze [jestem] z tobą, [bo] mnie trzymałeś za prawą rękę.
Likväl blifver jag städse vid dig; ty du håller mig vid mina högra hand.
24 Poprowadzisz mnie według swej rady, a potem przyjmiesz mnie do chwały.
Du leder mig efter ditt råd, och upptager mig på ändalyktone med äro.
25 Kogo [innego] mam w niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim [innym] nie mam upodobania.
När jag hafver dig, så frågar jag efter himmel och jord intet.
26 Choć moje ciało i serce ustanie, Bóg jest skałą mego serca i moim dziedzictwem na wieki.
Om mig än kropp och själ försmäktade, så äst du dock, Gud, alltid mins hjertas tröst, och min del.
27 Oto bowiem ci, którzy się oddalają od ciebie, zginą; wytracasz tych, którzy cudzołożą, [odstępując] od ciebie.
Ty si, de som ifrå dig vika, de skola förgås. Du förgör alla dem som emot dig hor bedrifva.
28 Mnie zaś dobrze jest zbliżyć się do Boga; pokładam w Panu BOGU moją ufność, aby opowiadać wszystkie jego dzieła.
Men det är min glädje, att jag håller mig intill Gud, och sätter mitt hopp till Herran, Herran, att jag må förkunna, huru du det gör.
